Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Α.Δ.Ε.Δ.Υ.



Αθήνα 4.4.2011

ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΦΙΛΕΛΛΗΝΩΝ & ΨΥΛΛΑ 2
105 57 ΑΘΗΝΑ
Τηλ 213.16.16.900
Fax 2103246165
             adedy1@adedy.gr
ΑΡΙΘΜ. ΠΡΩΤ.:133

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Για τις δημοσιοϋπαλληλικές κινητοποιήσεις

Με τη διοχέτευση μέσω του Τύπου, νέων σεναρίων για το μισθολόγιο στο Δημόσιο, η Κυβέρνηση αυτοδιαψεύδεται για ακόμη μία φορά, αναιρώντας τόσο τις χθεσινές δηλώσεις του Πρωθυπουργού ότι «δεν θα θιγούν άλλο μισθοί και συντάξεις» όσο και παλαιότερες δηλώσεις Υπουργών ότι «δεν θα υπάρξουν νέες περικοπές». Είναι πλέον πασιφανές ότι προετοιμάζεται νέα άγρια επιδρομή στις αποδοχές των εργαζομένων στο Δημόσιο, στον ευρύτερο Δημόσιο και στον Ιδιωτικό Τομέα.

Οι αναδιαρθρώσεις στους τομείς της Υγείας και της Παιδείας, που επιχειρούνται μέσω συγχωνεύσεων και καταργήσεων υγειονομικών σχηματισμών και εκπαιδευτικών μονάδων, ουδεμία σχέση έχουν με οποιαδήποτε επιστημονική προσέγγιση αναβάθμισης των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους πολίτες. Οι αναδιαρθρώσεις αυτές έχουν ως μοναδικό στόχο τη μείωση του κόστους και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη συρρίκνωση του δικτύου υπηρεσιών και των παροχών προς τους πολίτες. Η μείωση του προσωπικού μέσω των απολύσεων χιλιάδων συμβασιούχων και το «πάγωμα» των προσλήψεων, καθώς και η υποχρηματοδότηση των Υπηρεσιών, υποβαθμίζουν τα δημόσια και κοινωνικά αγαθά και οδηγούν στην εμπορευματοποίησή τους.

Ταυτόχρονα, τα νέα μέτρα που προωθούνται από την Κυβέρνηση και την Τρόικα για την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, τις νέες περικοπές δικαιωμάτων, με πρόσχημα τα ελλείμματα και το χρέος, αλλά και το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, το οποίο έχει ως γνώμονα τη διαρκή μείωση μισθών, συντάξεων και κοινωνικών παροχών, αποκαλύπτουν για άλλη μια φορά τα αδιέξοδα αυτού του νεοφιλελεύθερου μοντέλου πολιτικής.

Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. έπειτα από τη σημερινή σύσκεψη με τις Ομοσπονδίες του δημοσιοϋπαλληλικού χώρου αποφάσισε:

·        Τη συμμετοχή του συνόλου των εργαζομένων στο Δημόσιο στο  συλλαλητήριο της ΠΟΕ-ΟΤΑ, το Σάββατο 9 Απριλίου και ώρα 12:00 το μεσημέρι στην πλατεία Καραϊσκάκη

·        Την πραγματοποίηση, την Τετάρτη 13 Απριλίου στις 6:30 το απόγευμα, συγκέντρωσης διαμαρτυρίας και συλλαλητηρίου στην πλατεία Κλαυθμώνος.

·        Την ανάπτυξη αγωνιστικών μορφών παρέμβασης σε εργασιακούς χώρους και τους βασικούς τομείς του δημοσίου (Κεντρική Διοίκηση, Αυτοδιοίκηση, Νοσοκομεία, Ασφαλιστικά Ταμεία και Εκπαίδευση) στις 14 και 15 Απριλίου.

·        Τη συνέχιση και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων με απεργιακή μορφή μετά το Πάσχα.


Από  την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.


                                        

Κυριακή 3 Απριλίου 2011

Εθνος Online, Οχι άλλα προσχήματα.

Από τον Παναγιώτη Δ. Παναγιώτου


Η κ. Διαμαντοπούλου παρουσίασε μία πρόταση για το Λύκειο, με πολλά και ενδιαφέροντα νέα στοιχεία, αξιοποιώντας θετικά τη σχετική διεθνή εμπειρία. Λιγότερα μαθήματα. Ερευνητικές εργασίες. Μαθήματα υποχρεωτικά και επιλογής. Δυνατότητα εμβάθυνσης σε επιλεγμένα μαθήματα. Δημιουργία κατευθύνσεων κ.λπ. Δυστυχώς στην Παιδεία έχουμε «υποστεί» κατά τακτά χρονικά διαστήματα τόσες «μεταρρυθμίσεις» χωρίς αποτέλεσμα, που στο τέλος έχει δυσφημιστεί η ίδια η ιδέα της μεταρρύθμισης. Παρ' όλ' αυτά, γενική είναι από την άλλη μεριά η διαπίστωση ότι το «εκπαιδευτικό μας σύστημα» είναι αναχρονιστικό, έχει «μπλοκάρει» και έχει «τελματώσει». Η αλλαγή του σ' όλα τα επίπεδα είναι υποχρεωτική. Και βέβαια θα κριθεί εν τέλει από την εφαρμογή και τα αποτελέσματά του. Εκείνο που είναι ενοχλητικό και παράλογο, είναι η αδυναμία μιας «σύμπλευσης» γύρω από ένα τέτοιο θέμα των κομμάτων της αντιπολίτευσης και της εκπαιδευτικής κοινότητας.

Τα «προσχήματα» κυριαρχούν. Λόγου χάρη, πάντα «λείπει ο διάλογος», ενώ εδώ και χρόνια έχουμε «σαπίσει» να τα κουβεντιάζουμε με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, αλλά να μην κάνουμε τίποτα! Το «νέο πρόσχημα» είναι δήθεν η «έξαρση της παραπαιδείας», λες και δεν υπάρχει σήμερα στον υψηλότερο δυνατό βαθμό! Και εν πάση περιπτώσει, η αντιμετώπισή της, μόνο μέσα από την αναβάθμιση των εκπαιδευτικών λειτουργιών εντός του σχολείου μπορεί να γίνει και όχι με «μηχανιστικό» τρόπο, μέσω της διάλυσης π.χ. των ελεγκτικών μηχανισμών απόδοσης και ικανοτήτων των μαθητών.
Πιο σημαντική από τη στάση των κομμάτων είναι η στάση της εκπαιδευτικής κοινότητας. Με την «άρνηση» αυτών που θα κληθούν να υλοποιήσουν την αλλαγή δεν γίνεται τίποτα. Και είναι «κρίμα» γιατί η αφετηρία των περισσότερων «διαφωνιών» δεν είναι τόσο η πίστη σ' ένα άλλο «εκπαιδευτικό μοντέλο», αλλά η υποταγή σε συντεχνιακά συμφέροντα. Υπάρχουν και δύο ακόμα παράμετροι που επηρεάζουν τον διάλογο για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο Λύκειο.

Η μία είναι η οικονομική κρίση, που περιορίζει τους οικονομικούς πόρους στήριξης ενός τέτοιου εγχειρήματος. Και η άλλη είναι οι συγχωνεύσεις σχολείων (ο «Καλλικράτης» στην Παιδεία), που ενώ είναι αναγκαίες και από πλευράς κατεύθυνσης γενικά σωστές, υπάρχουν αρκετές «τοπικές αστοχίες», όπου λείπουν οι σωστοί σχεδιασμοί... Η ανάγκη όμως να φτιάξουμε ένα σωστό Λύκειο είναι τόσο μεγάλη που δεν πρέπει να την «μπλοκάρουμε» με άλλα πράγματα -που κι αυτά σημαντικά είναι- που όμως αυτήν τη στιγμή δεν χωράνε «στο ίδιο καλάθι».
Παναγιώτης Δ. Παναγιώτου
panpan@pegasus.gr

Οι προθεσμίες των φορολογικών δηλώσεων του 2011


►Από 18 Απριλίου για όσους έχουν εισόδημα από ατομικές εμπορικές επιχειρήσεις και ελευθέρια επαγγέλματα που δεν τηρούν βιβλία ή τηρούν βιβλία Α' ή Β' κατηγορίας. Όσοι απέκτησαν εισοδήματα από συμμετοχή σε ΕΠΕ με έγκριση ισολογισμού μέσα στο 2010. Όσοι έχουν εισοδήματα αποκλειστικά από εκμίσθωση ακινήτων. Φορολογούμενοι χωρίς εισοδήματαπου είναι ιδιοκτήτες ΙΧ επιβατικού αυτοκινήτου ή ημιφορτηγού ΙΧ ή μοτοσικλέτας, κότερου, αεροσκάφους κλπ εφόσον δεν απαλλάσσονται από τεκμαρτή δαπάνη διαβίωσης. Επίσης, όσοι δεν έχουν εισοδήματα αλλάαγόρασαν ΙΧ ή σκάφος ή άλλο περιουσιακό στοιχείο μέσα στο 2010. Αναλυτικότερα :
  • •18η Απριλίου για ΑΦΜ 1
  • •19η Απριλίου για ΑΦΜ 2
  • •20η Απριλίου για ΑΦΜ 3
  • •21η Απριλίου για ΑΦΜ 4
  • •26η Απριλίου για ΑΦΜ 5
  • •27η Απριλίου για ΑΦΜ 6
  • •28η Απριλίου για ΑΦΜ 7
  • •29η Απριλίου για ΑΦΜ 8
  • •2η Μαϊου για ΑΦΜ 9
  • •3η Μαϊου για ΑΦΜ που λήγουν σε 10,20,30,40 και 50
  • •4η Μαϊου για ΑΦΜ που λήγουν σε 60,70,80,90,00
► Από 18 Απριλίου για όσους δηλώνουν γεωργικό εισόδημα ή εισόδημα από εκμίσθωση ή δωρεάν παραχώρηση γεωργικής γής. Αναλυτικότερα :
  • •18η Απριλίου για ΑΦΜ 1
  • •19η Απριλίου για ΑΦΜ 2
  • •20η Απριλίου για ΑΦΜ 3
  • •21η Απριλίου για ΑΦΜ 4
  • •26η Απριλίου για ΑΦΜ 5
  • •27η Απριλίου για ΑΦΜ 6
  • •28η Απριλίου για ΑΦΜ 7
  • •29η Απριλίου για ΑΦΜ 8
  • •2η Μαϊου για ΑΦΜ 9
  • •3η Μαϊου για ΑΦΜ που λήγουν σε 10,20,30,40 και 50
  • •4η Μαϊου για ΑΦΜ που λήγουν σε 60,70,80,90,00
► Από 18 Απριλίου για όσους δηλώνουν εισόδημα από ατομικές εμπορικές επιχειρήσεις ή ελευθέρια επαγγέλματα με βιβλία Γ΄κατηγορίας, η διαχειριστική περίοδος των οποίων έληξε Νοέμβριο ή Δεκέμβριο του 2010. Αναλυτικότερα:
  • •18η Απριλίου για ΑΦΜ 1
  • •19η Απριλίου για ΑΦΜ 2
  • •20η Απριλίου για ΑΦΜ 3
  • •21η Απριλίου για ΑΦΜ 4
  • •26η Απριλίου για ΑΦΜ 5
  • •27η Απριλίου για ΑΦΜ 6
  • •28η Απριλίου για ΑΦΜ 7
  • •29η Απριλίου για ΑΦΜ 8
  • •2η Μαϊου για ΑΦΜ 9
  • •3η Μαϊου για ΑΦΜ που λήγουν σε 10,20,30,40 και 50
  • •4η Μαϊου για ΑΦΜ που λήγουν σε 60,70,80,90,00
► Από 2 Μαϊου για όσους δηλώνουν εισοδήματα από συμμετοχή σε εταιρεία ή κοινοπραξία ή κοινωνία που δεν τηρεί βιβλία ή τηρεί βιβλία Α' ή Β' ή Γ' κατηγορίας του ΚΒΣ, εφόσον η διαχειριστική περίοδος αυτής έληξε μέσα στους μήνες Νοέμβριο ή Δεκέμβριο του 2010. Εισοδήματα που αποκτούν τα μέλη Δ.Σ. ανώνυμης εταιρείας. Οι φορολογούμενοι που δεν κατοικούν ούτε έχουν εισοδήματα στην Ελλάδα αλλά υποχρεούνται να υποβάλλουν δήλωση από άλλη αιτία (π.χ κατοχή αυτοκινήτου). Τέλος, οι αντιπρόσωποι, οι πράκτορες ασφαλιστικών εταιρειών και οι ασφαλειομεσίτες, οι συγγραφείς για τα συγγραφικά τους δικαιώματα καθώς και οι πράκτορες και αντιπρόσωποι τραπεζών. Αναλυτικότερα:
  • •2η Μαϊου για ΑΦΜ 1
  • •3η Μαϊου για ΑΦΜ 2
  • •4η Μαϊου για ΑΦΜ 3
  • •5η Μαϊου για ΑΦΜ 4
  • •6η Μαϊου για ΑΦΜ 5
  • •9η Μαϊου για ΑΦΜ 6
  • •10η Μαϊου για ΑΦΜ 7
  • •11η Μαϊου για ΑΦΜ 8
  • •12η Μαϊου για ΑΦΜ 9
  • •13η Μαϊου για ΑΦΜ που λήγουν σε 10,20,30,40 και 50
  • •16η Μαϊου για ΑΦΜ που λήγουν σε 60,70,80,90,00
Από 3 Μαϊου για όσους δηλώνουν εισοδήματα από μισθωτές υπηρεσίες (μισθοί-συντάξεις). Εισοδήματα τα οποία έχουν προκύψει στο εξωτερικό. Εισοδήματα από αμοιβές αξιωματικών και κατώτερων πληρωμάτων εμπορικών πλοίων. Επίσης, εισοδήματα τα οποία έχουν προκύψει στην Ελλάδα αλλά οι φορολογούμενοι που τα εισπράττουν, δεν κατοικούν στη χώρα μας. Αναλυτικότερα:
  • •3η Μαϊου για ΑΦΜ 1
  • •5η Μαϊου για ΑΦΜ 2
  • •9η Μαϊου για ΑΦΜ 3
  • •11η Μαϊου για ΑΦΜ 4
  • •13η Μαϊου για ΑΦΜ 5
  • •17η Μαϊου για ΑΦΜ 6
  • •19η Μαϊου για ΑΦΜ 7
  • •23η Μαϊου για ΑΦΜ 8
  • •25η Μαϊου για ΑΦΜ 9
  • •27η Μαϊου για ΑΦΜ που λήγουν σε 10,20,30,40 και 50
  • •31η Μαϊου για ΑΦΜ που λήγουν σε 60,70,80,90,00

Μήπως το Power Point…είναι της ραθυμίας;

του Γιώργου Μαυρογιώργου*
Σε μια περίοδο, όπου κυριαρχούν οι «μαραθώνιες» διαπραγματεύσεις για την επικαιροποίηση των διαδοχικών εκδοχών «μνημονίου», η ακατάσχετη προτασεολογία και «ιδεοθύελλα», που προκαλούν οι κυβερνητικές εξαγγελίες για την εκπαίδευση, εξαντλούν τα όρια μας και δεν επιτρέπουν την επαρκή κατανόηση των επιπτώσεων που θα έχουν αυτά που δρομολογούνται. Πρόκειται, μάλλον, για άσκηση εκπαιδευτικής πολιτικής που έχει τα χαρακτηριστικά ενός επείγοντος καταιγισμού μέτρων τα οποία, αν και ανακοινώνονται αποσπασματικά και ασυνάρτητα, σε επίπεδο σχεδιασμού διαθέτουν ενιαίο προσανατολισμό και ιδεολογία. Ο καταιγισμός, ο κατακερματισμός και η αποσπασματικότητα των εξαγγελιών ευνοεί ώστε τόσο οι ιδεολογικοί προσανατολισμοί όσο και οι επιπτώσεις που θα έχει η συνολική εκπαιδευτική πολιτική που ασκείται να είναι, πολλές φορές, δυσδιάκριτοι.

Το αποτέλεσμα είναι και η συζήτηση και η αντιπαράθεση που σημειώνονται να επικεντρώνονται σε επιμέρους ζητήματα. Για να αναφέρουμε ένα παράδειγμα:Η συγχώνευση των σχολικών μονάδων, το «νέο σχολείο», το «νέο Λύκειο», το «Ψηφιακό σχολείο», το «ψηφιακό φροντιστήριο»,το Εξεταστικό σύστημα, κ.α. προβάλλονται ως ξεχωριστά ζητήματα. Το πρόβλημα είναι ότι και αυτά ζητήματα αντιμετωπίζονται με αποσπασματικό τρόπο που δεν ευνοεί την πληρέστερη κατανόησή τους. Έτσι, π. χ. οι εξαγγελίες για το «νέο Λύκειο» ανέδειξε ως ζητήματα προτεραιότητας ποιες ειδικότητες «χάνουν» και ποιες «κερδίζουν».

Θα χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα το θέμα των ΤΠΕ στην εκπαίδευση. Η Πανελλήνια ΄Ένωση Καθηγητών Πληροφορικής (Π.Ε.Κα.Π.) στο 5ο της Συνέδριο (1-3.4.2011) σπεύδει και διαμαρτύρεται που η Πληροφορική «χάνει» τη θέση της στο σχολείο. Το προβληματικό, στην περίπτωση αυτή, είναι που δεν αναδεικνύεται ως σοβαρό ζήτημα η αποθεωτική προβολή του λεγόμενου «ψηφιακού» σχολείου και «ψηφιακού» φροντιστηρίου. Το ζήτημα αντιμετωπίζεται λες και προτεραιότητα έχουν η αποτελεσματική χρήση των ΤΠΕ, η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών για το ψηφιακό σχολείο, κτο. Δε φαίνεται, δηλαδή, να μας απασχολούν ζητήματα που έχουν να κάνουν με τις νέες μορφές ελέγχου που θα ασκούνται στην εκπαιδευτική διαδικασία, ποιες αλλαγές επέρχονται στον ορισμό της γνώσης, τι «παθαίνει» ο μαθητής και ο εκπαιδευτικός, η σχέση, η γραφή, η ανάγνωση, κτο. Αυτή τη στιγμή π.χ. που πληκτρολογώ τις σκέψεις μου, αναρωτιέμαι αν μπορώ να ισχυριστώ ότι «γράφω». Γράφω; Σίγουρα, πληκτρολογώ σύμβολα γραφής.

Στη συνέχεια θα κάνω κάτι στο οποίο με «σπρώχνει» το πρόγραμμα επεξεργασίας ψηφιακού κειμένου του υπολογιστή μου : με την τεχνική του copy-paste, θα παραθέσω πρόσφατο δημοσιευμένο κείμενό μου ( Πολίτης της Κυριακής,6-2-2011 Κύπρος). Ομολογώ πως, τελευταία, γλιστράω σε αυτή την πρακτική: «αντιγράφω» εύκολα τον εαυτό μου. Αυτή η τεχνική του copy-paste, μήπως, ανοίγει εύκολα την πόρτα για κλοπή της πνευματικής ιδιοκτησίας άλλων; Μέχρι τα τώρα, στο σχολείο αυτή η λογοκλοπή γίνεται με την αποστήθιση στις εξετάσεις, αν και απαγορεύεται η αντιγραφή. Τι θα γίνει με τις προβαλλόμενες ως «καινοτόμες» μαθητικές εργασίες του «νέου Λυκείου»; Περιμένουμε με ενδιαφέρον να δούμε πως θα αξιοποιηθούν οι ΤΠΕ στην επιτήρηση του «αδιάβλητου» των εξετάσεων.

Αλλά, ας έλθω στην «αντιγραφή» που υποσχέθηκα. Η πρώτη ημέρα των εργασιών του 5ου συνεδρίου της Π. Ε. Κα. Π. στα Γιάννενα ήταν ο τι έπρεπε για για τον προβληματισμό που θέλω να εκθέσω εδώ. Πέρα από το περιεχόμενο των ανακοινώσεων που ήταν, στην πλειοψηφία τους, αποθεωτικά για τη χρήση των ΤΠΕ στην εκπαίδευση, το σύνολο σχεδόν των εισηγητών αξιοποίησαν την τεχνική του Power Point. Παραθέτω, λοιπόν, το κείμενο (μια άλλη φορά, ίσως, χρειαστεί βελτιωμένη εκδοχή του):
Το Power Point έχει κυριαρχήσει στις διαλέξεις στα πανεπιστήμια, στα συνέδρια, στον κόσμο των επιχειρήσεων, στις συνεδριάσεις υπουργικών συμβουλίων… Για να είμαι ειλικρινής ζήλευα. συναδέλφους που κουβαλούσανε τα «έτοιμα» μαθήματά τους στο μαγικό «φλασάκι». Με περισσή αίσθηση ασφάλειας, επιμέλειας, αυταρέσκειας και ετοιμότητας, αρχίζουν τη διάλεξή τους, διαβάζοντας τις κωδικοποιημένες αναλύσεις. Οι ακροατές, συνήθως, κάνουν κι αυτοί τη δική τους ανάγνωση, με ιδιαίτερη προσήλωση κι αφοσίωση, πολλές φορές. Επίκουρη Καθηγήτρια Κοινωνικής Ψυχολογίας, κάποτε στο Τμήμα ΦΠΨ Ιωαννίνων «σάρωνε» τις σελίδες βιβλίου της και έκανε το μάθημα διαβάζοντας! (αυτό, βέβαια, δεν είναι η τεχνική του Power Point).

Με απασχόλησε το ζήτημα, τώρα που είμαι σε διαδικασία αφυπηρέτησης: μήπως, είναι βολικό να έχω τα μαθήματά μου έτοιμα; Να ανοίγω τον υπολογιστή, και, χωρίς δυσκολίες , να κάνω τη δουλειά μου. Το σκέφτηκα κι αποφάσισα να αποφύγω τον πειρασμό. Κι αυτό για κάμποσους λόγους. Η τεχνική του Power Point,σκέφτομαι, προσαρμόζει την ανάλυση του αντικειμένου της εισήγησης στα μέτρα της. Κάποιος μου είπε, πρόσφατα, πως η Microsoft διαμορφώνει τον τρόπο που οργανώνουμε τη σκέψη μας Η παρουσίαση υποβιβάζεται σε μια τυποποιημένη κωδικοποίηση διαδοχικών «σημείων» για ανάγνωση και παρακολούθηση. Στη διαδικασία της παρουσίασης, εισηγητής και ακροατές επαναπαύονται, με ελάχιστη επαγρύπνηση και νοητική εγρήγορση, στη ροή των διαδοχικών πεδίων της παρουσίασης. Προκαλούνται, μάλλον, σε κατάσταση ραθυμίας, νωχέλειας, αδράνειας και τεμπελιάς.

Αυτή η προσκόλληση και η προσήλωση στη συνθηματική παράθεση σημείων είναι αρκετά προβληματική. Τα μαθήματα, χωρίς τα δεκανίκια της συγκεκριμένης τεχνολογίας, είναι ενδιαφέροντα, αρκεί το περιεχόμενό τους να προκαλεί τη σκέψη. Εκτίθεται κανείς στην περιπέτεια της νοητικής πλοήγησης, με ανοιχτούς τους ορίζοντες. Αυτό για να γίνει, προϋποθέτει διαρκή εγρήγορση και παρακολούθηση του «μίτου» της σκέψης, από τη μεριά του εισηγητή κι από τη μεριά των ακροατών. Αυτό έχει το ρίσκο, βέβαια, του να χαθεί κανείς (Τι λέγαμε;).Την ίδια στιγμή, όμως, προσφέρει στο δάσκαλο και εισηγητή μια απολαυστική άσκηση ενάντια στην απειλή της νόσου Alzheimer!

Σημείωση: αυτά, από τη μεριά ενός τεχνολογικά αναλφάβητου. Δεν είναι πρόθεσή μου αυτά να λειτουργήσουν αποπροσανατολιστικά, μπροστά στον ορυμαγδό και στην καταιγίδα των μεγάλων ζητημάτων που έχουν ανοίξει στην εκπαίδευση.
 
* Ιστοσελίδα: http://pep.uoi.gr/gmavrog

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

ΤΑ ΝΕΑ On-line

Χρειάζονται κι άλλες τολµηρές κινήσεις

ΤΟΥ ΝΟΤΗ ΠΑΠΑ∆ΟΠΟΥΛΟΥ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 2 Απριλίου 2011
Οι προτάσεις του υπουργείου Παιδείας για το νέο λύκειο αποτελούν ― χωρίς αµφιβολία ― ένα βήµα πιο κοντά στα εκπαιδευτικά συστήµατα των προηγµένων χωρών της Ευρώπης. Ιδιαίτερα η µείωση των ανούσιων µαθηµάτων και η µεγαλύτερη έµφαση που δίνουν οι προτάσεις στις ερευνητικές εργασίες και στην οµαδική δουλειά κι όχι στην αποστήθιση είναι ζητήµατα που οι ξένες χώρες τα έχουν υιοθετήσει εδώ και χρόνια στην εκπαιδευτική τους διαδικασία. Οµως χρειάζονται κι άλλες τολµηρές κινήσεις για να µπορέσει το λύκειο να εκσυγχρονισθεί και να προετοιµάσει µε επάρκεια τους µαθητές για το πανεπιστήµιο και την αγορά εργασίας.

Κατ’ αρχήν φαίνεται παράδοξο στην Α’ Λυκείου τα Θρησκευτικά να είναι υποχρεωτικό µάθηµα ενώ η ξένη γλώσσα µάθηµα επιλογής! Θα περίµενε κανείς πως η κ. ∆ιαµαντοπούλου, η οποία είχε τολµήσει να δηλώσει πριν από χρόνια ότι θα ‘πρεπε η Ελλάδα να έχει ως εθνική γλώσσα πέρα από τα ελληνικά και τα αγγλικά, να προχωρήσει δυναµικά προς αυτή την κατεύθυνση. Οι ξένες γλώσσες είναι ένα ανεκτίµητο εφόδιο για ολόκληρη τη ζωή ενός νέου ― ιδιαίτερα σε µια χώρα που βασίζεται στον τουρισµό ― και ένα διαβατήριο ανεξαρτησίας: αν θέλουµε τα παιδιά µας να µπορούν να ανοίξουν τα φτερά τους και να έχουν τη δυνατότητα να δουλεύουν στην Ευρώπη, την Αµερική ή την Κίνα χωρίς να αισθάνονται επαρχιώτες θα πρέπει να µάθουν καλά µία και δύο ξένες γλώσσες.

Η µεγαλύτερη, όµως, έλλειψη που έχει η πρόταση για το νέο λύκειο είναι η απουσία πρόβλεψης συστηµατικής καλλιέργειας των επικοινωνιακών δεξιοτήτων για τους µαθητές. Συχνά ακούω γύρω µου σηµαντικούς επιστήµονες να φοβούνται να µιλήσουν µπροστά σε ακροατήριο και να παθαίνουν... καρδιακή προσβολή µε το που πιάνουν το µικρόφωνο. Σε µια χώρα, όµως, όπου οι υπηρεσίες είναι ο βασικός µοχλός ανάπτυξης, οι µαθητές θα πρέπει να εκπαιδευτούν από το σχολείο έτσι ώστε να αποκτήσουν τα αναγκαία εκφραστικά εφόδια και την αυτοπεποίθηση για να µπορούν να µιλούν µε άνεση δηµοσίως – όπως γίνεται σε πολλές ξένες χώρες. Θα πείτε, ποιοι είναι οι καθηγητές που θα διδάξουν στα παιδιά τις νέες αυτές δεξιότητες; Ας θέσει τις προτεραιότητες το υπουργείο Παιδείας και οι καθηγητές ― αργά ή γρήγορα ― θα ακολουθήσουν...

Παρασκευή 1 Απριλίου 2011

Υπ.ΠΔΒΜΘ:«Aναδιάρθρωση των περιφερειακών υπηρεσιών διοίκησης της εκπαίδευσης» (κείμενο διαβούλευσης)



«Aναδιάρθρωση των περιφερειακών υπηρεσιών διοίκησης της εκπαίδευσης»

1. Σκοπός
Με το παρόν σχέδιο νόμου τίθενται τα θεμέλια για τον ορθολογικό εκσυγχρονισμό και την αναβάθμιση του συστήματος οργάνωσης και διοίκησης της εκπαίδευσης και τη βελτίωση της αποτελεσματικότητάς του στην κατεύθυνση της ουσιαστικής υποστήριξης της εκπαιδευτικής λειτουργίας και της διασφάλισης της παιδαγωγικής αρτιότητας και της υψηλής ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου. Στο επίκεντρο τίθεται η σχολική μονάδα, κύτταρο γόνιμης υποδοχής και συνδιαμόρφωσης της εκπαιδευτικής πολιτικής, φορέας παραγωγής και υλοποίησης εκπαιδευτικών και παιδαγωγικών πρωτοβουλιών με κέντρο το μαθητή και πρωταγωνιστές  τους εκπαιδευτικούς.
Χαράσσεται μία πολιτική παιδείας, που χαρακτηρίζεται από συνέχεια, συνέπεια, και όραμα για ένα σύστημα εκπαίδευσης, που πρέπει να έχει διάρκεια, σταθερότητα και ευελιξία προσαρμογής στην ταχύτατα αναπτυσσόμενη γνώση.
Η αναδιάρθρωση των περιφερειακών υπηρεσιών της εκπαίδευσης και των επιπέδων σχεδιασμού και υλοποίησης της εκπαιδευτικής πολιτικής αποτελεί εθνική στρατηγική επιλογή για τον επαναπροσδιορισμό του εκπαιδευτικού μας συστήματος σε σύγχρονες συνθήκες, για να οικοδομήσουμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θέτει ως μεγάλες αξίες τη γνώση, την αριστεία και την καινοτομία.
Με τις προτεινόμενες ρυθμίσεις, οι οποίες βασίζονται στις αρχές της αποκέντρωσης, της υπευθυνότητας, της διαφάνειας, της λογοδοσίας, της ποιότητας και της αποτελεσματικότητας θεσμοθετείται:
-     Η αποκέντρωση αρμοδιοτήτων και η ενίσχυση του ρόλου των περιφερειακών δομών και των στελεχών διοίκησης της εκπαίδευσης στη λήψη και υλοποίηση σημαντικών αποφάσεων.
-     Η ενίσχυση της αυτονομίας της σχολικής μονάδας και της δυνατότητάς της να προγραμματίζει, να οργανώνει, να υλοποιεί και  να αξιολογεί αποτελεσματικά το έργο της.
-      Ο συντονισμός των δομών και υπηρεσιών στήριξης και επιστημονικής – παιδαγωγικής καθοδήγησης του εκπαιδευτικού έργου και της σχολικής μονάδας και η αναχωροθέτησή τους, ώστε να βρίσκονται σε άμεση επαφή με το βασικό κύτταρο της εκπαίδευσης, τη σχολική μονάδα και με τον εκπαιδευτικό.
-     Ο συντονισμός της δράσης των διοικητικών και υποστηρικτικών δομών της δευτεροβάθμιας και της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.
-     Η διαμόρφωση απλής και ευέλικτης διοικητικής δομής με τον περιορισμό των επιπέδων διοίκησης.
-     Ο περιορισμός της πληθώρας των Στελεχών και Υπευθύνων, με τον, πολλές φορές, αυτόνομο και ασυντόνιστο ρόλο, που δημιουργεί αντιφατικές καταστάσεις και πολύπλοκα σχήματα.
-     Ο σαφής προσδιορισμός αρμοδιοτήτων μεταξύ των οργάνων διοίκησης της εκπαίδευσης.
-     Η βέλτιστη αξιοποίηση πόρων, η εξασφάλιση οικονομίας μέσων, η αξιοποίηση νέων τεχνολογιών, η απλούστευση των διοικητικών διαδικασιών.

2.  Η υφιστάμενη κατάσταση
Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα αντανακλά τη γενικότερη εικόνα της δημόσιας διοίκησης, η οποία στη χώρα μας χαρακτηρίζεται από συγκεντρωτισμό, ενίσχυση της εκτελεστικής εξουσίας, αναποτελεσματικότητα και υψηλές περιφερειακές ανισότητες. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα παραμένει, παρά τις θεσμικές βελτιώσεις που έχουν επιχειρηθεί, ένα συγκεντρωτικό σύστημα, αφού ελάχιστες ουσιαστικές αρμοδιότητες διοίκησης έχουν μεταφερθεί σε τοπικό-σχολικό επίπεδο. Η εκπαιδευτική πολιτική παράγεται μόνο στην κορυφή της πυραμίδας της διοίκησης (Υπουργείο). Πλήθος εγκυκλίων και νόμων ρυθμίζουν κυρίως κεντρικά και την παραμικρή λεπτομέρεια της λειτουργίας της σχολικής μονάδας, αφήνοντας ελάχιστα περιθώρια για την ανάπτυξη δημιουργικών πρωτοβουλιών και στερώντας το σύστημα από την απαραίτητη ευελιξία και προσαρμοστικότητα μέσα σε ταχύτατα μεταβαλλόμενες συνθήκες.
Επιπλέον, χαρακτηριστικά του συστήματος διοίκησης της εκπαίδευσης είναι η πλημμελής επικοινωνία στο εσωτερικό του λόγω των πολλών επιπέδων διοίκησης, ο διεκπεραιωτικός ρόλος των στελεχών και ιδιαίτερα των διευθυντών των σχολικών μονάδων, το γεγονός ότι οι δεσμευτικές κεντρικές αποφάσεις λειτουργούν κάποιες φορές ως άλλοθι αδράνειας, καθώς και η περιορισμένη παιδαγωγική υποστήριξη των εκπαιδευτικών σε επίπεδο σχολικής μονάδας.
Οι παραπάνω διαπιστώσεις ενισχύονται από τη δημιουργία ενός πληθωριστικού και πολύπλοκου συνόλου δομών, οργάνων και λειτουργιών με ιδιαίτερες δυσκολίες στην άσκηση αποτελεσματικής καθοδήγησης, εποπτείας και διαχείρισης.
Σύμφωνα με τα παραπάνω το εκπαιδευτικό μας σύστημα παρουσιάζει προβλήματα:
α. στη δομή και το σύστημα της διοίκησης της εκπαίδευσης.
β. στη δομή και το σύστημα καθοδήγησης και υποστήριξης των εκπαιδευτικών.
γ. στο συντονισμό και τη συνεργασία του συστήματος διοίκησης και του συστήματος καθοδήγησης και υποστήριξης των εκπαιδευτικών.

3.  Η νέα δομή
Σε επίπεδο περιφερειακών δομών, το σύστημα είναι αναπτυγμένο σε τέσσερα επίπεδα (Περιφερειακή διεύθυνση, Διεύθυνση Εκπαίδευσης σε επίπεδο νομού, Γραφείο Εκπαίδευσης σε επίπεδο επαρχίας, και Σχολική Μονάδα). Η σημερινή πραγματικότητα όμως, οι εξελίξεις και οι νέες δυνατότητες των Τεχνολογιών Πληροφορίας και Επικοινωνίας καθιστούν τα Γραφεία Εκπαίδευσης ξεπερασμένη δομή χωρίς λόγο ύπαρξης. Η ύπαρξη των Γραφείων αποτελεί, ένα επιπλέον επίπεδο διοίκησης, μια ενδιάμεση (Σχολεία – Διεύθυνση) γραφειοκρατική δομή, που καθιστά το σύστημα δυσλειτουργικό. Ο αριθμός των υφισταμένων δομών διοίκησης είναι εξαιρετικά δυσανάλογος προς τις παραγόμενες διοικητικές αποφάσεις και υπερβολικά μεγάλος (450 δ/νσεις και γραφεία), διαμορφώνοντας ένα εξαιρετικά υψηλό κόστος λειτουργίας (ενοίκια κτιρίων, στελέχη, διοικητικοί υπάλληλοι και αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί) που δεν αξιοποιείται παραγωγικά.
Με την κατάργηση των Γραφείων Εκπαίδευσης  οι περιφερειακές υπηρεσίες, που αποτελούν αποκεντρωμένες υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, είναι:
α) Οι Περιφερειακές Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, που υπάγονται απευθείας στ/ον/ην Υπουργό Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων.
 β) Οι Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, σε επίπεδο Περιφερειακής Ενότητας (νομού), οι οποίες υπάγονται στην οικεία Περιφέρεια Εκπαίδευσης.
γ) Οι Σχολικές Μονάδες που υπάγονται στην οικεία Διεύθυνση Εκπαίδευσης.

4.  Η Σχολική Μονάδα
Στο πλαίσιο της νέας δομής, η ενίσχυση της αυτονομίας της Σχολικής Μονάδας και η μετατροπή της από φορέα με αποκλειστικά εκτελεστικές αρμοδιότητες σε φορέα γόνιμης υποδοχής και συνδιαμόρφωσης της εθνικής εκπαιδευτικής πολιτικής αποτελεί κεντρική επιδίωξη. Οικοδομείται μια νέα κουλτούρα οργάνωσης, σχέσεων και συνεργασίας στο σχολείο, η οποία στηρίζεται στις δημοκρατικές αρχές για τη λήψη αποφάσεων αλλά και στη δέσμευση ότι αυτές θα υλοποιηθούν. Προωθείται το «όραμα» της αυτόνομης στο σχεδιασμό και τη δράση της σχολικής μονάδας, που στηρίζεται στο επαγγελματικό ήθος και τις ικανότητες των εκπαιδευτικών της, στην προσπάθεια των μαθητών και την ενεργό συμμετοχή των γονέων και της τοπικής κοινωνίας για να επιτύχει υψηλούς στόχους και να διαμορφώσει την ιδιαίτερη σχολική κουλτούρα, το απαραίτητο θετικό κλίμα και μια ισχυρή παράδοση που δεσμεύει όλους στη δυναμική πορεία της εκπαιδευτικής μονάδας στο μέλλον. Ένα όραμα για κάθε σχολική μονάδα, που δεν επιβάλλεται από πάνω ή από έξω, αλλά προκύπτει μέσα από την αξιοποίηση των εμπειριών και των ανησυχιών των εκπαιδευτικών, των μαθητών της και των γονέων τους.
Στην κατεύθυνση αυτή αναβαθμίζεται ο ρόλος του διευθυντή, του υποδιευθυντή και του συλλόγου διδασκόντων, τους αποδίδονται νέες διοικητικές αρμοδιότητες, πολλές από τις οποίες σήμερα ασκούνται από τα καταργούμενα Γραφεία Εκπαίδευσης, εξορθολογίζεται η σχέση ευθύνης και εξουσίας, αίρονται επικαλύψεις αρμοδιοτήτων, βελτιώνονται οι συνθήκες και οι προϋποθέσεις άσκησης του διοικητικού έργου, ενισχύονται οι θεσμοί καθοδήγησης και στήριξης του εκπαιδευτικού έργου, αποδίδεται ουσιαστικός ρόλος και αποφασιστικές αρμοδιότητες στα συλλογικά όργανα, προωθείται η ανάπτυξη δικτύων σχολικών μονάδων για την προώθηση της συνεργασίας, τον συντονισμό του έργου τους και την ενιαία αντιμετώπιση διοικητικών θεμάτων.

Ο διευθυντής του σχολείου καθίσταται ο ηγέτης, ο εμψυχωτής και ο διευκολυντής των αλλαγών στη σχολική του μονάδα. Έχει ευθύνη για την επίτευξη υψηλού επιπέδου επίδοσης και καλής συμπεριφοράς των μαθητών στο σχολείο σε εκπαιδευτικό επίπεδο και για την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου σε διοικητικό επίπεδο.
Απαλλάσσεται από τα διδακτικά καθήκοντα στις μεγαλύτερες σχολικές μονάδες και είναι υπεύθυνος για:
-     την ομαλή, αρμονική και αποτελεσματική λειτουργία του σχολείου, το συντονισμό της σχολικής ζωής, την εποπτεία της λειτουργίας του σχολείου, την τήρηση των νόμων, των εγκυκλίων και των υπηρεσιακών εντολών, καθώς και του ωρολογίου προγράμματος του σχολείου,
-     το σχεδιασμό, την υλοποίηση και αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου, την εκπόνηση και υλοποίηση ολοκληρωμένων σχεδίων δράσης βελτίωσής της και σε συνεργασία με τα στελέχη Παιδαγωγικής Καθοδήγησης, για την κατάρτιση προγραμμάτων ενδοσχολικής επιμόρφωσης,
-     τη βέλτιστη αξιοποίηση του εκπαιδευτικού προσωπικού, την άσκηση αποτελεσματικής διεύθυνσης, ελέγχου και εποπτείας και τη ρύθμιση θεμάτων που αφορούν το προσωπικό, όπως οι άδειες  απουσίας,
-     την ηλεκτρονική ενημέρωση των ατομικών υπηρεσιακών φακέλων των εκπαιδευτικών και την αξιόπιστη έγκυρη και έγκαιρη ηλεκτρονική αποτύπωση των στοιχείων της σχολικής μονάδας, καθώς και των οικονομικών δεδομένων και των στοιχείων της αυτοαξιολόγησης,
-     την προώθηση και την εποπτεία εφαρμογής καινοτόμων δράσεων και προγραμμάτων αντισταθμιστικής αγωγής (Ενισχυτική Διδασκαλία, τάξεις υποδοχής κ.λ.π.)
-     την εφαρμογή των αποφάσεων του συλλόγου των διδασκόντων, του συμβουλίου σχολικής κοινότητας και του σχολικού συμβουλίου,
-     τη διαφάνεια και την κοινωνική λογοδοσία και τη συστηματική επαφή με την τοπική κοινωνία και τους θεσμούς της Δια βίου Μάθησης,

Ο υποδιευθυντής του σχολείου, ο οποίος επιλέγεται από το σύλλογο διδασκόντων, αναπληρώνει το διευθυντή του σχολείου, όταν δεν υπάρχει, απουσιάζει ή κωλύεται. Βοηθά το διευθυντή στην άσκηση των καθηκόντων του, έχει μειωμένο διδακτικό ωράριο και είναι υπεύθυνος για :
-      τη διεκπεραίωση του έργου που του αναθέτει ο Διευθυντής,
-     τη διεκπεραίωση των εγγράφων, καθώς και την ενημέρωση και τήρηση του αρχείου,
-     τη λειτουργία του ολοήμερου προγράμματος, χωρίς να αφαιρούνται οι σχετικές αρμοδιότητες από τα όργανα διοίκησης του σχολείου, και γι' αυτό παραμένει στο χώρο μέχρι τη λήξη του προγράμματος, τηρουμένων των προβλέψεων για το υποχρεωτικό ωράριο παραμονής στο σχολείο.

Ο Σύλλογος Διδασκόντων του σχολείου αποτελείται από όλο το εκπαιδευτικό προσωπικό γενικής και ειδικής αγωγής καθώς και από το ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό της σχολικής μονάδας, που διδάσκει με οποιαδήποτε σχέση εργασίας και έχει ως πρόεδρο το διευθυντή του σχολείου. Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όταν στις συνεδριάσεις του συλλόγου εξετάζονται ειδικά θέματα μαθητών μετέχουν και δύο εκπρόσωποί τους που ορίζονται από το διοικητικό συμβούλιο των μαθητικών κοινοτήτων. Οι συνεδριάσεις του πραγματοποιούνται μετά τη λήξη της λειτουργίας του σχολείου. Τα μέλη του Συλλόγου Διδασκόντων ενημερώνουν τους γονείς και κηδεμόνες των μαθητών μια φορά το μήνα εκτός ωρών λειτουργίας του σχολείου σε συγκεκριμένη και δεσμευτική για όλους ημέρα και ώρα, η οποία καθορίζεται με απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων.
Ο σύλλογος διδασκόντων αποτελεί συλλογικό όργανο χάραξης κατευθύνσεων για την καλύτερη εφαρμογή της εκπαιδευτικής πολιτικής και την καλύτερη λειτουργία του σχολείου. Ως συλλογικό όργανο, αλλά και κάθε μέλος, έχει την ευθύνη για :
-     την εφαρμογή του ωρολογίου και αναλυτικού προγράμματος, την υγεία και προστασία των μαθητών, την καθαριότητα των σχολικών χώρων, την οργάνωση της σχολικής ζωής, την ιεράρχηση  των αναγκών του σχολείου και την αντιμετώπιση τους.
-     την αποτελεσματική αξιοποίηση του πλαισίου ευελιξίας που παρέχει στη σχολική μονάδα το εθνικό πλαίσιο προγράμματος σπουδών, σύμφωνα με τις ιδιαίτερες ανάγκες και τα χαρακτηριστικά του σχολείου, προτείνοντας στο Διευθυντή εκπαιδευτικά προγράμματα, καινοτόμες δράσεις, δραστηριότητες και μαθήματα που συνδέονται με την τοπική κοινωνία, την τοπική ιστορία, τον πολιτισμό, το περιβάλλον, τις παραγωγικές ιδιαιτερότητες και δυνατότητες της περιοχής για τον εμπλουτισμό του προγράμματος σπουδών,
-      την επιλογή εκπαιδευτικού, διδακτικού και εποπτικού υλικού, στις περιπτώσεις και με τη διαδικασία που αυτό προβλέπεται, αλλά και για την υποβολή προτάσεων για το είδος και τη μορφή της ενδοϋπηρεσιακής επιμόρφωσης του εκπαιδευτικού προσωπικού της σχολικής μονάδας,
-     τη συμπλήρωση και προσαρμογή στις ιδιαίτερες ανάγκες και συνθήκες της σχολικής μονάδας του πλαισίου «Κανονισμού λειτουργίας σχολικής μονάδας», κατόπιν διαβούλευσης με όλη τη σχολική κοινότητα.

Το Συμβούλιο Σχολικής Κοινότητας θεσμοθετείται ως όργανο κοινωνικής λογοδοσίας και οικονομικής διαχείρισης της σχολικής μονάδας. Αποτελείται από τον διευθυντή, ως πρόεδρο, ένα μέλος του συλλόγου των διδασκόντων, έναν εκπρόσωπο του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων και έναν εκπρόσωπο των μαθητικών κοινοτήτων για τα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Το Συμβούλιο Σχολικής Κοινότητας:
-   συμβάλλει στη χάραξη κατευθύνσεων δράσης της σχολικής μονάδας, την αποτελεσματική υποστήριξη του εκπαιδευτικού έργου και την καλύτερη οργάνωση και λειτουργία του σχολείου.
-   επικουρεί τον υπεύθυνο της οικονομικής διαχείρισης, υποστηρίζει την οργάνωση πολιτιστικών και αθλητικών δραστηριοτήτων, καθώς και τη διαμόρφωση προϋποθέσεων για την επιτυχή διεκπεραίωση εκπαιδευτικών επισκέψεων, εκδρομών και δραστηριοτήτων εντός και εκτός σχολείου,
-   είναι αποδέκτης, προωθεί προς το διευθυντή του σχολείου και συμβάλλει στη διευθέτηση αιτημάτων του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων ή μεμονωμένων μελών του, που αφορούν στην εύρυθμη και αποτελεσματική λειτουργία του σχολείου,
-   σχεδιάζει, επικαιροποιεί κατ’ έτος και προωθεί προς έγκριση από το Σύλλογο Διδασκόντων το σχέδιο για την αντιμετώπιση κρίσεων στη σχολική μονάδα. Επικουρεί το Διευθυντή στην εφαρμογή του σχεδίου, τόσο στις παρεμβάσεις προληπτικού χαρακτήρα, όσο και κατά τη διαχείριση των κρίσεων.

Ο διευθυντής, το σχολικό συμβούλιο και το συμβούλιο σχολικής κοινότητας καλούνται να λειτουργήσουν ως  συνδετικοί κρίκοι μεταξύ της σχολικής μονάδας και της ευρύτερης κοινότητας, στην οποία εντάσσεται το σχολείο. Το σχολείο τίθεται στην υπηρεσία της τοπικής κοινωνίας και μετατρέπεται από κλειστή δομή, που εξυπηρετεί μόνο για μερικές ώρες της ημέρας τις εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών, σε τοπικό πολυδύναμο κέντρο γνώσης, με εργαστήρια, βιβλιοθήκες, χώρους πολιτισμού, αθλητικές υποδομές, κ.λ.π., το οποίο θα μπορεί να εξυπηρετεί τις ανάγκες για πολιτισμό και δια - βίου εκπαίδευση της ευρύτερης τοπικής κοινωνίας, με τελικό στόχο να συσπειρωθούν οι τοπικές κοινωνίες γύρω από το σχολείο, να το χρησιμοποιήσουν για τις δικές τους ανάγκες (προγράμματα επιμόρφωσης, ενημερωτικές διαλέξεις, αναψυχή, πολιτισμός, άθληση).

Η δημοκρατική οργάνωση της σχολικής κοινότητας προϋποθέτει κανόνες, όρια, κατανομή ρόλων και ευθυνών, την περιγραφή της παιδαγωγικής ελευθερίας και εκπαιδευτικής-υπηρεσιακής ευθύνης, την ιεραρχική διάρθρωση, τη συναίνεση και συμμετοχή, που βασίζονται στον πλουραλισμό των απόψεων και τη συμπόρευση όλων για την επίτευξη των σκοπών της εκπαίδευσης. Στην κατεύθυνση αυτή εισάγεται ο «Κανονισμός λειτουργίας σχολικής μονάδας» που είναι το σύνολο των προϋποθέσεων, των όρων και των κανόνων, που αποτελούν τους πυλώνες για την ευόδωση της αποστολής του σχολείου, για την ανάπτυξη των εκπαιδευτικών και παιδαγωγικών του δράσεων, με τρόπο ποιοτικό και αποτελεσματικό. Οι κανόνες αυτοί αποσκοπούν στο να διατυπωθούν με σαφήνεια οι ρόλοι, οι θεσμικώς αναπτυσσόμενες σχέσεις μεταξύ των μελών και οι όροι προσφοράς όλων -εκπαιδευτικών, μαθητών, γονέων-κηδεμόνων και τοπικής κοινωνίας-  με τελικό στόχο τη διαμόρφωση παιδαγωγικού περιβάλλοντος και διδακτικού κλίματος που βασίζονται στον αμοιβαίο σεβασμό, την αποδοχή και την αναγνώριση.
Στο πλαίσιο του «Κανονισμού λειτουργίας σχολικής μονάδας» εκσυγχρονίζεται και ενισχύεται το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των συλλογικών οργάνων (π.χ. του σχολικού συμβουλίου ή του συλλόγου διδασκόντων), ώστε να αντιμετωπιστούν θέματα, όπως η τακτική λειτουργία τους πέραν των ελάχιστων συνεδριάσεων που προβλέπονται από το σχετικό άρθρο του Ν.1566/85, η προετοιμασία των συνεδριάσεων όπως έκδοση πρόσκλησης, καθορισμός θεμάτων, εισηγητών και περίληψης εισηγήσεων, κ.ά., αλλά και να δοθούν κίνητρα στα μέλη τους για συμμετοχή και ανάληψη δημιουργικών πρωτοβουλιών και δράσεων, η έλλειψη των οποίων σήμερα λειτουργεί ανασχετικά και συμβάλλει στην αδρανοποίηση των συλλογικών οργάνων. Το περιεχόμενο του πλαισίου «Κανονισμού λειτουργίας σχολικής μονάδας» και ο τρόπος προσαρμογής του στις ιδιαίτερες ανάγκες και συνθήκες κάθε σχολικής μονάδας, με τη συμμετοχή όλης της σχολικής κοινότητας, ορίζεται με απόφαση του ΥΠΔΒΜΘ.

Εισάγεται ο θεσμός της «Ενότητας σχολικών μονάδων». Σύμφωνα με αυτόν, όμορες σχολικές μονάδες του ίδιου δήμου ομαδοποιούνται και σχηματίζουν ενότητες για την προώθηση της συνεργασίας, τον συντονισμό του έργου τους και την ενιαία αντιμετώπιση διοικητικών θεμάτων. Την ευθύνη του συντονισμού αναλαμβάνει ο διευθυντής που κατέχει τη μεγαλύτερη πραγματική διοικητική εμπειρία, ο οποίος προεδρεύει των συνεδριάσεων του συντονιστικού συμβουλίου της ενότητας που αποτελείται από τους διευθυντές και τους προϊσταμένους των σχολικών μονάδων της ενότητας. Έργο του Συντονιστικού Συμβουλίου είναι η υποβολή εισηγήσεων προς τα στελέχη της διοίκησης και της παιδαγωγικής καθοδήγησης για τη ρύθμιση θεμάτων εγγραφών και επαναπροσδιορισμού των ορίων των σχολικών περιφερειών, την κατανομή των μαθητών στις τάξεις υποδοχής και τα τμήματα ένταξης των σχολικών μονάδων της ενότητας, τη συμπλήρωση ωραρίου των εκπαιδευτικών, την ανάπτυξη δικτύων, τη δημιουργία και αξιοποίηση κοινών βιβλιοθηκών και εργαστηρίων, την ανάπτυξη κοινών δράσεων, εκδρομών – επισκέψεων και γενικά εκδηλώσεων, την οργάνωση ενδοσχολικής - διασχολικής επιμόρφωσης, την ενίσχυσή τους με ειδικούς, οι οποίοι θα καλύπτουν όλα τα σχολεία της ενότητας (π.χ. ψυχολόγος, κοινωνικός λειτουργός) και για κάθε άλλο θέμα κοινού ενδιαφέροντος.



5.  Η Διεύθυνση Εκπαίδευσης Περιφερειακής Ενότητας
Πέραν των εμφανών δυσλειτουργιών του συστήματος διοίκησης, είναι παράλληλα αποδεκτή από όλους η διαπίστωση πως η πληθώρα των στελεχών και υπευθύνων καθοδήγησης, με τον, πολλές φορές, αυτόνομο και ασυντόνιστο ρόλο, αντί να συμβάλλει θετικά στην υποστήριξη του εκπαιδευτικού και του έργου του, δημιουργεί αντιφατικές καταστάσεις, πολύπλοκα σχήματα και δεν απέδωσε τα αναμενόμενα στοιχεία εκσυγχρονισμού και βελτίωσης στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Η ύπαρξη υπεύθυνων για κάθε τι που επιχειρήθηκε να εισαχθεί στο εκπαιδευτικό μας σύστημα εδώ και δυο δεκαετίες δημιούργησε μια πολυεπίπεδη εκπαιδευτική καθοδηγητική δομή, που λειτουργεί τις περισσότερες φορές παράγοντας εσωτερικές αντιφάσεις. Προκαλεί δυσλειτουργία, που αντί να προωθεί τις καινοτομίες, στην ουσία τεμαχίζει το χώρο του σχολείου και εντέλει την ίδια την εκπαιδευτική πράξη.
Παράλληλα, η λειτουργία των 800 ολοήμερων σχολείων με ενιαίο αναμορφωμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα που προβλέπει τη συνύπαρξη των διαφόρων ειδικοτήτων, δασκάλων, εκπαιδευτικών φυσικής αγωγής, ξένων γλωσσών, μουσικής, εικαστικών, θεατρικής  αγωγής και πληροφορικής κατέδειξε την αναγκαιότητα ύπαρξης κοινού σχεδιασμού, ενότητας μεταξύ όλων των εμπλεκομένων στο Νέο Σχολείο και ενιαίου καθοδηγητικού και υποστηρικτικού μηχανισμού.
Στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης αυτών των προκλήσεων προωθείται:
-   η κατάργηση των Γραφείων Α/θμιας και Β/θμιας εκπ/σης και περιορισμός των επιπέδων διοίκησης,
-   η ενοποίηση των δομών (διοικητικών και καθοδηγητικών - υποστηρικτικών) που αντιμετωπίζουν κοινά θέματα Α/θμιας και Β/θμιας εκπαίδευσης, ιδιαίτερα στο πλαίσιο της 9χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης, με τη σύσταση ενιαίας διεύθυνσης εκπαίδευσης περιφερειακής ενότητας,
-   ο εξορθολογισμός της οργανωτικής δομής των περιφερειακών υπηρεσιών, η βέλτιστη αξιοποίηση του εκπαιδευτικού και διοικητικού προσωπικού και η βέλτιστη αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων πόρων (μείωση των ενοικιαζόμενων κτιρίων που στεγάζουν τις περιφερειακές υπηρεσίες, συστέγαση όπου είναι δυνατό κ.λ.π.),
-   η αναδιοργάνωση, ο εξορθολογισμός, η ενίσχυση και ο συντονισμός του συστήματος επιστημονικής – παιδαγωγικής καθοδήγησης και στήριξης του εκπαιδευτικού έργου και η σύσταση νέας, ενιαίας δομής καθοδήγησης και υποστήριξης για την πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Η ίδρυση δομής Στήριξης και Καθοδήγησης δεν αποτελεί νέα δομή, αλλά ενοποίηση υπαρκτών δομών επιμόρφωσης, υποστήριξης, υπεύθυνων και στελεχών καθοδήγησης (σχολικοί σύμβουλοι υπεύθυνοι καινοτόμων δράσεων, υπεύθυνοι υποστήριξης νέων τεχνολογιών, υπεύθυνοι για τον επαγγελματικό προσανατολισμό, κέντρα διάγνωσης και υποστήριξης ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών και κάθε είδους προσωπικό, δομή και υποδομή που αφορά στη στήριξη του εκπαιδευτικού έργου των σχολικών μονάδων) σε ένα ενιαίο κέντρο. Η σύσταση των δομών στήριξης και καθοδήγησης δεν επιφέρει νέες δαπάνες, γιατί οι σχολικοί σύμβουλοι και οι υπεύθυνοι δράσεων ήδη έχουν γραφεία.
-   η πρόβλεψη μεταβατικής περιόδου (2011-15), προκειμένου να εξασφαλιστεί η ομαλή προσαρμογή του συστήματος διοίκησης. Κατά την περίοδο αυτή εξακολουθούν στη λειτουργία τους οι διακριτές διευθύνσεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, οι οποίες αντιστοιχούν σε συγκεκριμένες περιφερειακές ενότητες ή σύνολα περιφερειακών ενοτήτων και έχουν αναφορά σε συγκεκριμένους «καλλικρατικούς» δήμους ή σε δημοτικές κοινότητες. Παράλληλα συνιστώνται κοινές για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση Διευθύνσεις Στήριξης Εκπαιδευτικού Έργου. Για τον συντονισμό του έργου των διευθύνσεων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και της αντίστοιχης  Διεύθυνσης Στήριξης Εκπαιδευτικού Έργου, συνιστάται Συντονιστικό Συμβούλιο Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού Περιφερειακής Ενότητας, το οποίο αποτελείται από τον προϊστάμενο του Γραφείου Στήριξης και τους διευθυντές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. 
Οι Διευθύνσεις Στήριξης και το Συντονιστικό Συμβούλιο Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού  Περιφερειακής Ενότητας αποτελούν το πρώτο βήμα για την ενιαιοποίηση των διακριτών βαθμίδων της εκπαίδευσης μας, για τον εξορθολογισμό και την αποτελεσματική διαχείριση του εκπαιδευτικού προσωπικού, για τον ενιαίο προγραμματισμό του εκπαιδευτικού έργου και τον προγραμματισμό λειτουργίας των σχολείων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Με τον Εκπαιδευτικό  Σχεδιασμό  Περιφερειακής Ενότητας δίνονται σύγχρονες απαντήσεις στα εντοπισμένα εκπαιδευτικά ζητήματα, δημιουργούνται προϋποθέσεις για την ανάπτυξη της αναγκαίας κουλτούρας συνεργασίας, γεφυρώνεται το χάσμα ανάμεσα στις δυο βαθμίδες και δίνεται σαφής κατεύθυνση για το μέλλον των δομών της ενιαίας εκπαίδευσης, για ενιαία διοικητική δομή πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης μετά τη λήξη της θητείας των στελεχών διοίκησης την 31.7.2015 .

6.  Η Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης
Η ενίσχυση του επιτελικού και εποπτικού ρόλου του υπουργείου, η αποκέντρωση αρμοδιοτήτων προς ενίσχυση του ρόλου των περιφερειακών δομών διοίκησης της εκπαίδευσης στη λήψη και υλοποίηση σημαντικών αποφάσεων και ο περιορισμός των επιπέδων διοίκησης αποτελούν πολιτικές επιλογές στην κατεύθυνση της ολοκλήρωσης της αποκεντρωτικής διαδικασίας που ξεκίνησε με τη  δημιουργία των Περιφερειακών Διευθύνσεων Εκπαίδευσης. Με τον θεσμό των Περιφερειακών Διευθύνσεων έχει ενιαιοποιηθεί σε επίπεδο Περιφέρειας η διοίκηση και η επιστημονική και παιδαγωγική καθοδήγηση της εκπαίδευσης, αλλά δεν έπαψε η άσκηση των αρμοδιοτήτων που τους δόθηκαν να προϋποθέτει πολλές φορές και για τα πιο απλά την έγκριση των κεντρικών διοικητικών οργάνων. Οι προτεινόμενες αλλαγές αποσκοπούν στην ταχύτερη επικοινωνία της διοίκησης με τις σχολικές μονάδες, απαλλάσσοντας τις κεντρικές υπηρεσίες από δυσανάλογο με την αναγκαιότητα γραφειοκρατικό φορτίο, ώστε να αφεθούν απερίσπαστες στο επιτελικό τους έργο.
Προκειμένου η Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης να αποτελέσει ουσιαστικό κύτταρο εκπαιδευτικού σχεδιασμού, λήψης και υλοποίησης αποφάσεων, μεταφέρονται στο επίπεδο αυτό σημαντικές αρμοδιότητες, όπως:
-   η εξειδίκευση των εθνικών πολιτικών σε περιφερειακό επίπεδο,
-   η οργάνωση της εισαγωγικής και ενδοϋπηρεσιακής επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, η εξειδίκευση και η υλοποίηση των στόχων της εθνικής στρατηγικής για την επιμόρφωση,
-   η οργάνωση και η στήριξη των διαδικασιών αξιολόγησης και αυτοαξιολόγησης,και η  εποπτεία και ο έλεγχος της επίτευξης των εθνικών επιπέδων που έχουν τεθεί ανά μάθημα,
-   η λήψη αποφάσεων για την ίδρυση, οργάνωση, προαγωγή, συγχώνευση μεταφορά και μετατροπή σχολικών μονάδων,
-   η οργάνωση του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού και εκπαιδευτικών δράσεων που σχετίζονται με την Αγωγή Υγείας, την Περιβαλλοντική Αγωγή, κ.ά.,
-   η μέριμνα για όλα τα μαθητικά θέματα (σίτιση, μεταφορές, στέγαση, κατασκηνώσεις, κλπ).

Γίνεται αντιληπτό ότι ο ρόλος της Περιφερειακής Διεύθυνσης στο νέο περιβάλλον είναι πολυδιάστατος. Η άμεση σχέση και επικοινωνία με τις τοπικές δομές, της επιτρέπει να γνωρίζει τις τοπικές ιδιαιτερότητες κι έτσι η σχέση με το Υπουργείο μπορεί να λειτουργεί αμφίδρομα, να προκαλεί, δηλαδή, την έκδοση οδηγιών και εγγράφων που να στηρίζουν εξειδικευμένα τις σχολικές μονάδες της κάθε περιφέρειας. Για το λόγο αυτό οι περιφερειακές διευθύνσεις ενισχύονται επιστημονικά και διοικητικά και στο οργανόγραμμά τους περιλαμβάνονται νέα τμήματα, ώστε να μετεξελιχθεί σε πλήρως αποκεντρωμένη και ολοκληρωμένη υπηρεσία του Υπουργείου Παιδείας για να μπορεί  να αναδείξει τις  τοπικές ιδιαιτερότητες και να έχει τη δυνατότητα να καταρτίζει και να υλοποιεί «Προγραμματικές Συμφωνίες» με τις αιρετές περιφέρειες. Παράλληλα προωθείται η ενοποίηση της επιστημονικής παιδαγωγικής καθοδήγησης της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και σε αυτό το επίπεδο, όπως ενοποιημένα αντιμετωπίζονται και τα εκπαιδευτικά θέματα των δύο βαθμίδων.