Η Τέχνη με τους καθρέφτες, ο κινηματογράφος, δρα με το σύνολο των απεικονίσεων μιας κοινωνίας, αλλά και μέσα στο σύνολο αυτό, σαν γνήσιο προϊόν των κοινωνικών συνθηκών. Από τα τέλη του 19ου αιώνα ο κόσμος θα ζήσει τη βιομηχανική επέκταση, τη μεταβολή του τοπίου, την παρουσία των μεγαλουπόλεων και θα αντιμετωπίσει τα δυο Παγκόσμια Ολοκαυτώματα του 20ού. Τα τελευταία, με τη συγκινησιακή τους δύναμη έδωσαν πολύμορφο υλικό στους σκηνοθέτες και τους παραγωγούς για ταινίες πολεμικές και αντι-πολεμικές, που επαναφέρουν την εμπειρία του πολέμου στην οθόνη.
Η διαφορά των δυο ειδών, που είναι τεχνικά μικρή και γι' αυτό συχνά ανυποψίαστη, έγκειται στη συλλογιστική τους. Αφορά τη σχέση ανάμεσα στην πραγματικότητα και την παρουσίαση, που αποτελεί και το ηθικό μέρος που διακινεί η ταινία.
A) Οι πολεμικές δίνουν το προβάδισμα στην περιπέτεια εξωραϊζοντας τη δράση ενός πρωταγωνιστή άτρωτου, με ικανότητες ηρωικές, προτρέποντας τους πολίτες για ανάλογες επιδόσεις αν η ανάγκη το απαιτήσει. Στις πρώτες πολεμικές ταινίες που γυρίστηκαν αρκούσε το παράτολμο θάρρος του ήρωα. Αργότερα προστέθηκε η βία και το αίμα, απόρροια της εξέλιξης των οπτικοακουστικών προτιμήσεων που διαμόρφωσε η πρόοδος της κοινωνίας. Τα διάφορα σημεία εντυπωσιασμού είναι το σημαντικότερο στοιχείο μιας πολεμικής ταινίας , ενώ η ίδια η κόλαση του πολέμου ως συνολική επίδραση πάνω στο ανθρώπινο γένος μπαίνει σε δεύτερο πλάνο. Μυθοποιημένες αποδράσεις από φυλακές και στρατόπεδα, κατασκοπεύσεις, βομβαρδισμοί ή στιγμές επικές από ιστορικές μάχες είναι τα θέματα που προορίστηκαν να ψυχαγωγήσουν, ενθαρρύνοντας παράλληλα το εθνικό φρόνημα και το φανατισμό του πολίτη απέναντι στον "εχθρό".
Ομως ο κινηματογράφος, σαν κοινωνική μηχανή που εμπεριέχει, αλλά και παράγει συμβολισμούς και ιδεολογήματα, χρησιμοποιήθηκε συχνότατα και για αντιδημοκρατικούς σκοπούς, όπως για την ενίσχυση του θρησκευτικού φανατισμού, του ρατσισμού και της πολεμοκαπηλίας, που αποτελούν μορφές έκφρασης του ιμπεριαλισμού.
B) Οι αντι-πολεμικές ταινίες , πάλι, έχουν πασιφιστικό ρόλο. Αποτελούν κι αυτές ένα ρεαλιστικό θέμα και θέαμα, που όμως αποβλέπουν να αποκαλύψουν μέσα από την όλη ωμότητα του πολέμου την αδικία του. Είναι εκείνες που ξεσηκώνουν αγανάκτηση και αλληλεγγύη για τον ανθρώπινο πόνο και "διδάσκουν" ειρήνη. Εδώ ο πρωταγωνιστής είναι τρωτός, ανθρώπινος. Τα αντι-πολεμικά φιλμ κατεργάζονται το θέμα του πολέμου με ευρύτερη οπτική και ουμανιστική προσέγγιση, καταλήγοντας στο επίμαχο σημείο: Πως όλοι οι λαοί τελικά, ανεξαιρέτως στρατοπέδου, είτε ανήκουμε σε αυτούς που αμύνονται, είτε σε εκείνους που επιτίθενται, είμαστε θύματα της ίδιας ιμπεριαλιστικής πολιτικής.
H TAINIA: Μανταρίνια (Tangerines)
ΚΥΡΙΑΚΗ 23/4 & ΔΕΥΤΕΡΑ 24/4
νέα ώρα προβολών 9:15μ.μ.
Μικρή, απλή αλλά καθόλου απλοϊκή,ταινία αφύπνισης του ουμανισμού μέσα από μια γενικότερη αμφισβήτηση του πολέμου, φτιαγμένη με ατμοσφαιρικότητα κι ένα περίεργο είδος εγγενούς κομψότητας.
Αντιπολεμική ταινία με αργούς ρυθμούς,αποτυπώνει τη φρίκη του πολέμου μέσα από την κλιμάκωσή του.Αναφέρεται στην εποχή της απόσχισης της Αμπχαζίας, το 1992 από τη Γεωργία (αμφότερες πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες), από την ασυνήθιστη οπτική γωνία ενός Εσθονού.
Ένα έντονο δράμα ξετυλίγεται στο εσωτερικό ενός χωριατόσπιτου δίπλα σε ένα κατάφορτο με μανταρινιές περιβόλι. Εκπληκτικό το βουκολικό σκηνικό με τη σιωπηλή δύναμη, τους πράσινους λόφους και τα πλούσια φυλλώματα, παραπέμπει στη χρήση του φυσικού τοπίου από τον Μπέργκμαν.Ανεπαίσθητες οι πινελιές που αλαφραίνουν το δράμα όσο η βία πυκνώνει και πλανάται στον αέρα. Η ιστορία καταλήγει δραματικά και απρόβλεπτα.
Με την ανατροπή του σοσιαλισμού και τη διάλυση της ΕΣΣΔ, οι αποσχιστικές τάσεις στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες θεριεύουν, σπρωγμένες και χρηματοδοτούμενες από τις άπληστες ορέξεις του διεθνούς κεφαλαίου για την τεράστια λεία. Έτσι, ξεσπούν ο ένας μετά τον άλλο καταστρεπτικοί πόλεμοι για τους λαούς. Στο πλαίσιο αυτής της αναμπουμπούλας οι σταθερές υποχωρούν και είναι δύσκολο να γνωρίζει κανείς«ποιος είναι ποιος». Δεν μπορεί παρά να υπαινίσσεται ακριβώς αυτό, ο Γεωργιανός σκηνοθέτης Ουρουσάντζε με την ιστορία του που τοποθετεί κάπου στα βουνά της Γεωργίας, όταν δείχνει έναν Τσετσένο μισθοφόρο να πολεμά (περιέργως!) με την πλευρά της Αμπχαζίας...
Οι απόψεις της ταινίας δεν είναι μοναδικές, η παρουσίαση όμως του πολέμου με τέτοια συμπαγή μορφή καθώς και η στοιχειωμένη ιστορία του Εσθονού, συνιστούν μικρό θαύμα. Ο ψηλός, ξερακιανός Ίβο με τα λευκά μαλλιά και γένια κι ένα πρόσωπο που μαρτυρά στωική ευγένεια, σώζει δύο τραυματισμένους στρατιώτες από τις αντιμαχόμενες πλευρές. Ο Ίβο, παρέμεινε στη Γεωργία να βοηθήσει , λέει, τον φίλο του Νάργκους στη συγκομιδή των μανταρινιών , όταν σύσσωμη η εσθονική κοινότητα επέλεξε να διαφύγει στη μακρινή Βαλτική. Η απάντηση στο γιατί της «καλοσύνης» του Ίβο και στο πραγματικό γιατί παραμένει στη Γεωργία,αποκαλύπτεται στις τελευταίες σεκάνς της ταινίας.
Με τους: Λέμπιτ Ούλφσακ, Έλμο Νίγκανεν, Γκιόργκι Νακασίτζε, κ.ά.
Παραγωγή: «Mandariinid» - Εσθονία, Γεωργία, (2013)
Video-trailer της ταινίας: https://youtu.be/-3abEeHalEQ
ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 30/4 & ΔΕΥΤΕΡΑ 1/5 Ο ΤΖΟΝΙ ΠΗΡΕ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΟΥ ( Johnny got his gun) 1971 ΝΤΑΛΤΟΝ ΤΡΑΜΠΟ
ΚΥΡΙΑΚΗ 7/5 &ΔΕΥΤΕΡΑ 8/5 ΟΤΑΝ ΠΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΓΕΡΑΝΟΙ ( The cranes are flying) 1957 ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΛΑΤΟΖΟΦ
ΚΥΡΙΑΚΗ 14/5 & ΔΕΥΤΕΡΑ 15/5 M*A*S*H 1970 ΡΟΜΠΕΡΤ ΟΛΝΤΜΑΝ
ΚΥΡΙΑΚΗ 21/5 & ΔΕΥΤΕΡΑ 22/5 ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ (Circles) 2013 ΣΡΝΤΑΝ ΓΚΟΛΟΥΜΠΟΒΙΤΣ
Ώρες και μέρες προβολής Κυριακή 23/4 & Δευτέρα 24/4 νέα ώρα προβολών 9:15μ.μ.
οικονομική ενίσχυση 2 ευρώ Τηλ. επικοινωνίας 6945377240
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου