Φ Α Σ Ι Σ Τ Ι Κ Ο Ι Θ Υ Λ Α Κ Ε Σ Υποσκάπτουν ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ . Στην μνήμη του Μίκη Θεοδωράκη.

 

 

 

Του Χρήστου Παπαδημητρίου. 

Προέδρου Τ Κ Πύργου Κόνιτσας 

Κοινωνιολόγου, Οικονομολόγου..

                                                                            

                                              Φ Α Σ Ι Σ Τ Ι Κ Ο Ι   Θ Υ Λ Α Κ Ε Σ

                                                                  Υποσκάπτουν

                                             ΤΗΝ  ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ .

                                                      

                                                                                       Στην μνήμη του Μίκη Θεοδωράκη.

 

Η «ερωτοτροπούσα» συμπεριφορά μεταξύ πολιτικών φορέων, αλλά και προσώπων είναι μια πρακτική κοινωνικά αποδεκτή και πολλές φορές και εκλογικά αποτελεσματική. Καταδικαστέα όμως είναι η πολιτική των συγκοινωνούντων δοχείων ανάμεσα σε δημοκρατικά και φασιστικά κόμματα και μηχανισμούς, ανάμεσα σε δημοκράτες και φασίστες.

Πολιτικοί γυρολόγοι, γαλουχημένοι σε φασιστικά περιβάλλοντα αποκτούν πολιτικό χώρο και στέγη στο κυβερνόν κόμμα, κατά συνέπεια τεκμαίρεται αβίαστα από το τελευταίο γεγονός της υπουργοποίησης και τρίτου ερμαφρόδιτου δημοκράτη ότι πρόκειται για πολιτικούς καιροσκόπους ιδεολογικά αλλοτριωμένους και για την Δημοκρατία επικίνδυνους, καθότι με τις πρακτικές των δεν επιδιώκουν μόνο την πολιτική των επιβίωση αλλά επιχειρούν τον φασισμό στην Ελλάδα ,τόσο απλά για εκείνους βέβαια που γνωρίζουν και αντιλαμβάνονται τι σημαίνει φασισμός και φασίστας…

Η συγκεκριμένη αναφορά ενδιαφέρεται για την πολιτική συμπεριφορά του προσώπου και όχι για το πολιτικό πρόσωπο, κατά συνέπεια ενδιαφέρεται για τα πολιτικά χαρακτηριστικά του προσώπου που αναμφισβήτητα αποτελούν προωθητικό παράγοντα ομαλής λειτουργίας της Δημοκρατίας, αλλά και ενίοτε αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα της παραπέρα εξέλιξής της.

Η ελληνική κοινωνία έχει την ευκαιρία σήμερα να διακρίνει τέτοιες συμπεριφορές, και βεβαίως της δίνεται η μοναδική ευκαιρία να καταδικάσει αλλά και να απομονώσει «πρόσωπα και φασιστοειδή», να προωθήσει η να οπισθοδρομήσει την πολιτική εξέλιξη των πραγμάτων, να ανατάξει η να περιθωριοποιήσει την Δημοκρατία.

Όχι βεβαίως έξω από πολιτικές διαδικασίες, αλλά μέσα σε αυτές, δια των εκλογών, και με την λογική ότι θα πρέπει να θέσει το εκλογικό σώμα στο περιθώριο όχι μόνο αυτούς που το «τραγικό πρόσωπο» του κυβερνητικού εκπροσώπου περιγράφει ως πολιτικές προσωπικότητες, ανθρώπους δηλαδή που είχαν η και έχουν πάρε δώσε με τον φασισμό, αλλά και τους πάτρωνες που τους εμπιστεύονται οπότε είναι επικίνδυνοι κι αυτοί να αναπαραχθούν σε μεταλλαγμένα φασιστοειδή.

Οι παρακάτω σκέψεις σκοπό έχουν μόνο τον πολιτικό προβληματισμό, με δεδομένο αγαπητέ αναγνώστη ότι και σε τούτες τις «στερνές ώρες» της ανελέητης ανάγκης για επιβίωση, οι επαγγελματίες της πολιτικής και πρωτίστως ο δημοκρατικά εκλεγμένος πρωθυπουργός επιχειρεί την πολιτική των διάσωση και προώθηση αγνοώντας αλαζονικά αλλά και ανιστόρητα την κοινωνική επιταγή για αλλαγή στα πολιτικά ήθη στις νοοτροπίες και τις συμπεριφορές, ως αυτής που προέκυψε και επισήμως δηλαδή της πολιτικής επικοινωνίας με τους γονιδιακά η μη χαρακτηρισμένους ως φασίστες.

Ως πολίτης που βιώνω τα προβλήματα που γέννησε μια κατάσταση την οποία δημιούργησαν «επίορκοι και ανίκανοι λειτουργοί», από όλες τις με υψηλές αμοιβές εξουσίες του κράτους δικαίου με τιποτένια χαρακτηριστικά, ,θα περίμενα όπως και ο κάθε Έλληνας επισημάνσεις, αλλά και στάσεις πολιτικές και όχι κομματικές με λογικές και πρακτικές καταδικασμένες και ξεπερασμένες.

Γεγονός εντούτοις που προκαλεί ανησυχία επιπρόσθετη σήμερα για την Δημοκρατία και την Πολιτική γενικότερα δεν είναι τα πρόσωπα τα οποία έχουν καταβολές αντιδημοκρατικές, αλλά τα πολιτικά πρόσωπα τα οποία βρίσκονται στον δημοκρατικό χώρο και ανέχονται και επιτρέπουν αλλά και αρέσκονται να ερωτοτροπούν με διαδικασίες οι οποίες ακουμπάνε στην ρήση «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».

Το φαινόμενο του Φασισμού είναι εξηγήσιμο Κοινωνιολογικά, γεννιέται και αναπτύσσεται μέσα στην Δημοκρατία  και αποτελεί ανάχωμα και ανασταλτικό παράγοντα της περαιτέρω εξέλιξης της.

Αν μείνουμε στην αριθμολογία και στην στείρα πολλές φορές κατευθυνόμενη κουβέντα στα μέσα, και στην επιφανειακή συζήτηση «περί φασισμού γενικά», ελλοχεύει ο κίνδυνος της κοινωνικοποίησης σε αντιδημοκρατικές συμπεριφορές κυρίως των νέων που βιώνουν μια απροσδιόριστα χαώδη κατάσταση χωρίς να ευθύνονται αλλά και στην θεώρηση της υποβολιμαίας άποψης ότι η εμφάνιση του φαινόμενου αποτελεί δήθεν στάση μόνο διαμαρτυρίας των πολιτών .

Η ανεξέλεγκτη πολιτική συμπεριφορά που δημιούργησε, η μεταπολίτευση, δεν έχει ταβάνι στην πολιτική ιστορία της χώρας μας, και οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι η «πολιτική» ενώ βάλλεται τόσο σφοδρά, οι «πολιτικοί» περιχαρακώνονται σε κλειστή επαγγελματική ομάδα με ότι αυτό συνεπάγεται μέσα και έξω από την Ελλάδα-να συμπεριφέρονται δηλ. ως να μην κατανοούν το εφιαλτικό τοπίο που προέκυψε από συγκεκριμένες «πολιτικές» όχι μόνο για την οικονομία αλλά και για τον κοινωνικό ιστό γενικότερα, όπως για παράδειγμα η συμπεριφορά για ακραίες πολιτικές επιλογές. 

Ακραίες, αλλά η Δημοκρατία είναι το πολίτευμα που γαλουχεί ενίοτε και τις συνθήκες της εκτροπής της, όταν βέβαια βρίσκονται και υποβοηθούν σε αυτό φυσικοί αυτουργοί, αυτοί δηλαδή που η ιστορία χαρακτηρίζει γυρολόγους και πλιατσικολόγους και η κοινωνία ανδρείκελα.

Πολλές φορές στη νεότερη ιστορία της Ελλάδος παρατηρήθηκαν συνεργασίες μεταξύ δημοκρατών και ακραίων με συνέπεια την γέννηση ενός πολιτικού αμοραλισμού, ο οποίος με την σειρά του προκάλεσε στην κοινωνία και αυτό σήμερα είναι ολοφάνερο, την άποψη ότι μεγάλη μερίδα αυτής ερμαφρόδιτης συνύπαρξης  αποτελούν αναστήματα τα οποία  δεν μπορούν να ανταποκριθούν η ακόμη χειρότερα ανταποκρίνονται χωρίς κανόνες στην εκτέλεση των καθηκόντων των, δυστυχώς είναι σκληρό, αυτό όμως με την πρακτική των απέδειξαν, και ομολογείται κυνικά στις μεταξύ των φιλοφρονήσεις.

Συμπεριφορές που οδήγησαν τμήμα του εκλογικού σώματος σε επικίνδυνες αλλά «απόλυτα εξηγήσιμες επιλογές» και τις οποίες εντελώς ανιστόρητα ερμηνεύουν και πάλι επιφανειακά και αντιεπιστημονικά  κυρίως οι πολιτικοί αλλά και λοιποί τρίτοι στις ατελείωτες και πληρωμένες τηλεοπτικές συζητήσεις.

Η πολιτική άποψη και σκέψη για να προαχθεί πρέπει να υφίσταται πολιτικός χώρος, για να υπάρχει πολιτικός χώρος απαιτείται να τον στηρίζουν πολιτικές οντότητες ήθους και δυναμικής, και με αυτή την δημοκρατική πραγματικότητα ο λαός μας έχει αποδείξει ότι συμφωνεί απολύτως, κατά συνέπεια τον αδικεί αυτή η τελευταία εξέλιξη της σχέσης των συγκοινωνούντων δοχείων μεταξύ δημοκρατικού τόξου και ανθρώπων που έδωσαν εξετάσεις με επιτυχία στην ατζέντα των συνταγματαρχών και της χούντας.

Τούτο σημαίνει ότι αν δεν επιχειρηθεί η πολιτική επανατοποθέτηση σε σχέση με το ποιο είναι το ζητούμενο ο «πολιτικός» και η επιβίωσή του, ή η «πολιτική», ο πολίτης θα προκαλείται να συμμετέχει και σε μη δημοκρατικές διαδικασίες, επίσης να μην τον ενδιαφέρει το πολιτικό γίγνεσθαι, η αποχή να μεγαλώνει, η κοινωνία να μπολιάζεται με άκρως αντιδημοκρατικές παραφυάδες, και η Δημοκρατία να τίθεται υπό αμφισβήτηση.

Αυτό σημαίνει ότι η όποια ανάταξη στην οικονομική μας πανωλεθρία αν ταυτόχρονα δεν επιχειρηθεί και η ανάταξη στο πολιτικό υπόβαθρο, όσον αφορά την θεμελιώδη αρχή της πολιτικής ορολογίας ότι η «πολιτική» είναι συνεχής  διαδικασία στο θέμα της εξέλιξης της Δημοκρατίας, ενώ ο «πολιτικός» πρόσωπο και οφείλει ως εκ τούτου να την υπηρετεί αλλά και να σέβεται τις αρχές της έχοντας σήμερα ιδιαίτερα υπ όψη του ότι η ασέλγεια επί των αρχών της δημοκρατίας θα  τον οδηγεί εκεί που οδηγείται και ο κοινός εγκληματίας.

 

Το κείμενο κάνει αναφορά σε γεγονότα και καταστάσεις και όχι σε πρόσωπα.

Κείμενο προσωπικό, ελεύθερο δημοσίευσης.

Ιωάννινα 07.09.2021