Με το βλέμμα στο μέλλον

 

 

                                                                                                  

Του Νίκου Τσούλια

                                                                

Θέλοντας να συμβάλλω στο δημοκρατικό και δημόσιο διάλογο, που είναι αναγκαίος για την εκλογή ηγεσίας του Κινήματός μας, καταθέτω μια δέσμη προβληματισμών και προτάσεων.

 Η πολιτική μας πορεία δεν μπορεί να είναι ασυνεχής. Θα στηρίζεται στις προηγούμενες κατακτήσεις - θα τις εξετάζει με κριτική και δημιουργική ματιά και θα προχωρά στη διαρκή ανανέωση της πολιτικής μας πρότασης. Σταθερά πεδία θα είναι ο ιδεολογικός σοσιαλδημοκρατικός μας γαλαξίας, το αξιακό μας φορτίο και οι ιστορικές παρακαταθήκες που άλλαξαν τη χώρα μας, που διαμόρφωσαν την Ελλάδα της προόδου.

 Ο πυρήνας της πολιτικής πρότασης για το “Πράσινο Κοινωνικό Συμβόλαιο” απαιτεί συνεχή επικαιροποίηση και εξειδικεύσεις - το δε τρίπτυχο “Ενότητα, Αυτόνομη Πορεία και Σοσιαλδημοκρατική, Προοδευτική Ταυτότητα”  είναι η σταθερή γραμμή πλεύσης μας.

 Είναι, πιστεύω, κοινή πεποίθηση ότι η σύγχρονη ιστορία κινείται  με όλο και πιο γρήγορους ρυθμούς. Έχει ειπωθεί ότι “το μέλλον δεν διαρκεί πολύ”, αλλά θεωρώ ότι ίσως και να μην προλαβαίνει να έρθει, γιατί ...αναλώνεται αμέσως. Η κοινωνία ζητά πολιτική για το αύριο και όχι αφηγήσεις για το χθες. Η ηγεσία μας θα πρέπει να παραπέμπει στα μείζονα κοινωνικά προβλήματα και όχι σε εκκρεμότητες του παρελθόντος. Να ανοίγει τον πολιτικό της κύκλο!

 Ο νέος πρόεδρος δεν πρέπει να υιοθετεί κλειστό κομματικό σύστημα - παραδοσιακή επιλογή εξουσιομανίας, φοβίας και εσωστρέφειας. Σε εποχές, στις οποίες επικυριαρχεί η αντίληψη της ανοιχτής κοινωνίας και ενός  παγκοσμιοποιημένου κόσμου, το να επιλέγεται κλειστό κομματικό σύστημα είναι  θνησιγενής επιλογή. Προφανώς θα υπάρχει ο βασικός πυρήνας του προέδρου αλλά δεν μπορεί να είναι ολοκληρωτικά αρχηγοκρατούμενος. Η αξιοποίηση των πιο δημιουργικών κομματικών δυνάμεων αλλά και ευρύτερων τούτων είναι αδήριτη ανάγκη.

 Κρίσιμο τίθεται το πεδίο της κυβερνησιμότητας. Το κόμμα μας και οι κοινωνικές μας δυνάμεις έχουν ως σταθερό σημείο αναφορά τη διακυβέρνηση της  χώρας. Επειδή το σημείο αυτό είναι κρίσιμο, θα πρέπει να αποσαφηνιστεί το περιεχόμενό του. Δεν μπορούμε να μιλάμε με ασάφειες και γενικότητες, με αμφισημίες και πολυσημίες. Να μην εκφράζουμε θεωρήσεις από τον “τρίποδα του μαντείου” – καταπώς τόνιζε σε σχετικές περιπτώσεις ο Καρλ Πόππερ.

 Μια τέτοια συζήτηση οφείλει να τεθεί σε συνθήκη που το κόμμα μας θα είναι σε θέση ισχύος με την αυτόνομη ανάπτυξή του, με την ανατροπή των σημερινών κομματικών σχηματισμών. Αν γίνει ως συμπλήρωμα άλλου κόμματος, απλά θα έχουμε επιλέξει το τέλος μας. Με τα σημερινά δεδομένα, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η  ανατροπή μπορεί να γίνει την επόμενη ημέρα. Δεν υπάρχουν έφοδοι ή λυτρωτικές στιγμές. Απαιτείται συγκροτημένος κοινωνικός, πολιτικός και ιδεολογικός αγώνας.

 Η ενίσχυση των δεσμών μας  με τις κοινωνικές δυνάμεις και με τα κοινωνικά κινήματα και η σύνδεση της πολιτικής μας πρότασης με τις ευρωπαϊκές εξελίξεις στο σοσιαλδημοκρατικό πεδίο είναι sine qua non στοιχεία.

Ο νέος πρόεδρος θα πρέπει να έχει ισχυρή δυναμική στο κομματικό μας σώμα και ευρεία κοινωνική αναφορά – ιδιαίτερα στους νέους - και φυσικά να μην είναι εκ των πραγμάτων μικρής πνοής αλλά αντίθετα να έχει σαφή προβολή στο μέλλον. 

 Είμαι βέβαιος ότι δεν θα έχουμε επανάληψη των παρακμιακών κινήσεων της ανάλογης προηγούμενης φάσης ούτε διασπάσεις ούτε Ραγκούσηδες. Σε κάθε περίπτωση, η επόμενη ημέρα θα μας βρει ενωμένους. Αυτό επιτάσσουν οι κοινωνικές ανάγκες και οι πολιτικές δυναμικές. 

Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής