Kυριακή 14/4 8:30 μ.μ.Χιροσίμα, αγάπη μου

Κυρικές στο Πανί

Κύκλος: Μια αναφορά στη γαλλική Nouvelle Vague
Ώρα έναρξης: 8:30 μ.μ.

Πολιτιστικός Πολυχώρος Παλιά Σφαγεία
Είσοδος Ελεύθερη
 
 
Kυριακή 14/4 Χιροσίμα, αγάπη μου (Hiroshima, mon amour), Αλέν Ρενέ, 1959, 91’

Σχετικά με την ταινία αναφέρει ο Παναγιώτης Κράββαρης:

«Μια γαλλίδα ηθοποιός, η Elle, βρίσκεται στη Χιροσίμα 15 περίπου χρόνια μετά την πτώση της ατομικής βόμβας το 1945, για να συμμετέχει στα γυρίσματα ενός αντιπολεμικού φιλμ. Εκεί, μοιράζεται μια βραδιά έρωτα με έναν Ιάπωνα αρχιτέκτονα, και η ξαφνική δυνατή έλξη, η επιμονή του τελευταίου να την ξαναδεί, αλλά και το γεγονός ότι και οι δύο είναι παντρεμένοι, βυθίζει την Elle σε ένα ταξίδι στη μνήμη του πρώτου της τραγικού έρωτα με έναν γερμανό στρατιώτη τα χρόνια της γερμανικής κατοχής στη γενέτειρά της γαλλική πόλη Nevers, που οδήγησε στη δολοφονία του εραστή της από τους συμπολίτες της και στην σκληρή της τιμωρία μετά την απελευθέρωση. «Το παρελθόν της ηρωίδας συναντά το παρελθόν της Χιροσίμα: Η πόλη βιώνει το τραύμα του πυρηνικού ολέθρου, η ηρωίδα κουβαλά την τραυματική εμπειρία του έρωτα που διακόπηκε βίαια στο παρελθόν» (Μ. Ακτσόγλου).
Το τραυματικό γεγονός δεν μπορεί να εξαλειφθεί από τη μνήμη: Η φρίκη και ο πόνος της απώλειας, αλλά και το κενό ενός μικρού θανάτου που βίωσε η Elle καθώς διαπομπεύτηκε και απορρίφθηκε από την οικογένειά της και την πόλη της, αναδύονται την ίδια στιγμή που γεννιούνται τα ερωτικά αισθήματα για έναν ξένο άντρα στο παρόν. Τελικά μόνο έτσι θα καταλάβει το τραύμα που βιώνει η Χιροσίμα, και όχι παρακολουθώντας τα επίκαιρα της καταστροφής ή «τα άψυχα τεκμήρια του πυρηνικού ολοκαυτώματος που «στολίζουν» το μουσείο της Χιροσίμα» (Μ. Ακτσόγλου).
Το σενάριο της Marguerite Duras συναντά τη γραφή των μεγάλων μοντερνιστών συγγραφέων (M. Proust, J. Joyce, V. Woolf κ.α.), και άλλων σύγχρονών της Γάλλων «πειραματικών» συγγραφέων όπως ο Alain Robbe-Grillet, που ακολουθούν το ρυθμό του βιωμένου χρόνου και των υποκειμενικών εμπειριών (M. S. Smith). Το μοντάζ ακολουθεί τους κανόνες των συνειρμών και τον χρόνο των αναμνήσεων, το flashback αποκτά μια υπαρξιακή διάσταση και ο ήχος συνοδεύει το συναίσθημα των χαρακτήρων: Η αφηγηματική γλώσσα του κινηματογράφου ανανεώνεται εντυπωσιακά μέσα από μια ακόμη ταινία του ξεκινήματος της Nouvelle Vague».