Η προκήρυξη των βραβείων της Δ.Ν. Λαμπράκη. Περιοδικό «Η Γενιά μας» (13.7.1966).
Του
Πως στράβωσε αυτό το πράγμα που σήμερα
ευφημίζεται ως «Αριστερά»; Πως μπόρεσε το κόμμα του Λεωνίδα Κύρκου, του
Μιχάλη Παπαγιαννάκη και τόσων εγγράματων ανθρώπων, να μεταμορφωθεί σε
αυτό το συνονθύλευμα στελεχών που αγνοούν το παρελθόν και δεν έχουν να
πουν τίποτε για το μέλλον; Πως μπόρεσαν οι επίγονοι της «Δημοκρατικής
Νεολαίας Λαμπράκη» να είναι κατά της αριστείας στην Παιδεία;
Αντιγράφουμε από το όργανο της Δ.Ν. Λαμπράκη «Η Γενιά μας» (13.7.1966): «Πρωτοβουλία αντάξια με τα ιδανικά και τους ωραίους αγώνες της για τη Νεολαία και τον Άνθρωπο αναλαβαίνει η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη. Με ανακοίνωσή του το Κ.Σ. Της Δ.Ν.Λ. Γνωστοποιεί, ότι “καθιερώνει σειρά βραβείων” για όλους τους αριστεύοντες αποφοίτους των Λυκείων και τους πτυχιούχους Ανωτάτων Σχολών. Η ανακοίνωση έχει ως εξής:
» Το σχολικό και ακαδημαϊκό έτος πλησιάζει προς το τέλος του, εκατοντάδες χιλιάδες νεανικά κεφάλια σκύβουν εντατικά πάνω από τα βιβλία αφοσιωμένα στη μελέτη για τις εξετάσεις που θα κλείσει τις επίμονες προσπάθειες της χρονιάς. Η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη πιστεύει ότι η καλλιέργεια στα σχολεία και στα Πανεπιστήμια ενός πνεύματος άμιλλας, ενός πνεύματος συστηματικής και ακούραστης δουλειάς για το “άριστα”, για ανώτερες σπουδές, θα δημιουργήσει καλύτερους μαθητές, που θα απαιτούν όλο και περισσότερα από τον εαυτό τους, μα κι από την Παιδεία. Μαθητές και σπουδαστές, με την θέληση να κατακτήσουν την επιστήμη και τον αληθινό ανθρωπισμό, που δίδει η γνώση και η μελέτη.
» Θέλοντας να συμβάλει στην ανάπτυξη αυτής της άμιλλας για την κατάκτηση της μόρφωσης και πίστη στον διαπαιδαγωγικό της ρόλο η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη καθιερώνει μια σειρά βραβείων για τους αριστεύοντες αποφοίτους των Λυκείων καθώς και τους αριστεύοντες πτυχιούχους των Ανωτάτων Σχολών...
» Η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη αφιερωμένη στο μεγάλο ιδανικό της Δημοκρατικής Αναγέννησησ της χώρας θεωρεί υποχρέωσή της να συμβάλλει με την πρωτοβουλία της αυτή στην διαμόρφωση της νεολαίας για την οποία το “αιέν αριστεύειν” δεν είναι κενός λόγος αλλά υποχρέωση των νέων προς το Έθνος και τον εαυτό τους, προσφορά τη της νέας γενιάς στην Παιδεία, στην Ελλάδα της Δημοκρατίας και του Ουμανισμού».
Να προσέξουμε ότι οι «Λαμπράκηδες», τους οποίους επικαλούνται (φυσικά με ρηχό τρόπο) οι σημερινοί «Αριστεροί» νεολαίοι δεν καταγγέλλουν «εντατικοποίηση σπουδών» αλλά θέλουν κα καλλιεργήσουν ένα «πνεύμα συστηματικής και ακούραστης δουλειάς»· δεν καταγγέλλουν την «αριστεία» ως ψυχοπλακωτική ή σατανική την επιδιώκουν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στην 11.500 λέξεων απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει ούτε μία λέξη για την «Αριστεία». Αντιθέτως σε παλιότερη ανακοίνωση (27.6.2014) την θεωρούν μέλος του σχεδίου «διάλυσης και συρρίκνωσης της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας».
Στο κείμενο της 17.2.2015 δεν υπάρχουν καν οι λέξεις «μάθηση», «διάβασμα», «διδασκαλία». Ίσως γι' αυτό το κείμενο βρίθει ανοησιών του στιλ για «Καμία περαιτέρω εφαρμογή των διαγραφών, ανάκληση όσων έχουν ήδη διαγραφεί και επιθυμούν να σπουδάσουν και κατάργηση του ορίου φοίτησης (ν+2). Οι δύο αυτές κινήσεις ορθώνουν ένα τοίχος στην παράλογη εντατικοποίηση που είχε κυριαρχήσει τα προηγούμενα χρόνια, επανανοηματοδοτούν την έννοια του Πανεπιστημίου ως ζωντανό κοινωνικό χώρο και ταυτόχρονα δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να υπάρχει ελεύθερος χρόνος στους φοιτητές και να μπορούν να τον διαθέτουν για την ανάπτυξη των ιδιαίτερων ανησυχιών και ενδιαφερόντων τους, που διαμορφώνουν υποκείμενα ενεργά και πολιτικά συνειδητοποιημένα στη βάση της συλλογικής ζωής».
Αυτό το πράγμα που σήμερα εμφανίζεται ως «Αριστερά», δεν είναι Αριστερά. Δεν είναι καν Δεξιά. Είναι ό,τι να 'ναι. Συνθήματα ατάκτως ερριμμένα, χρήσιμα μόνο στους οπισθοδρομικούς που σιτίζονται από το σύστημα μετριοκρατίας που κυριαρχεί στον τόπο. Ή όπως έγραφε και ο καθηγητής κ. Γιάννης Βούλγαρης (στο βιβλίο του «Η Μοιραία Πενταετία», εκδ. Πόλις) «Αυτό που σήμερα θεωρείται ευρύτερη ιδεολογική επιρροή ή συνεχιζόμενη ηγεμονία της “Αριστεράς” είναι ποιοτικά διαφορετικό και περιέχει μια ριζική ασυνέχεια: την αποκοπή από το ιστορικό πλαίσιο της αριστερής ταυτότητας... Η “Αριστερά” έχει μετατραπεί σε εξάρτημα του λόγου της, σε εκφωνητή των κλισέ που ιστορικά αυτή παρήγαγε, αλλά που σήμερα τον διαχειρίζονται άλλοι με μεγαλύτερη μάλλον αποτελεσματικότητα... Αυτό που πραγματικά συμβαίνει» συνεχίζει ο κ. Βούλγαρης, «είναι ότι η κοινωνία (σ.σ. στην περίπτωσή μας και τα λούμπεν στοιχεία της) "κρύβεται" πίσω από τα παραδοσιακά αριστερά κλισέ για να εξορθολογίσει και να νομιμοποιήσει επιλογές στασιμότητας... Η Αριστερά έχει απλώς αυτοπαγιδευτεί στην ψευδαίσθηση επιρροής που της δημιουργεί η συχνή χρήση των παλαιών ένδοξων λέξεων. Δεν καταλαβαίνει ότι “γυμνά ονόματα κρατάμε” και ότι η αναγέννηση της αριστερής πολιτικής προϋποθέτει την αποδέσμευση από τα κλισέ της».
Αντιγράφουμε από το όργανο της Δ.Ν. Λαμπράκη «Η Γενιά μας» (13.7.1966): «Πρωτοβουλία αντάξια με τα ιδανικά και τους ωραίους αγώνες της για τη Νεολαία και τον Άνθρωπο αναλαβαίνει η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη. Με ανακοίνωσή του το Κ.Σ. Της Δ.Ν.Λ. Γνωστοποιεί, ότι “καθιερώνει σειρά βραβείων” για όλους τους αριστεύοντες αποφοίτους των Λυκείων και τους πτυχιούχους Ανωτάτων Σχολών. Η ανακοίνωση έχει ως εξής:
» Το σχολικό και ακαδημαϊκό έτος πλησιάζει προς το τέλος του, εκατοντάδες χιλιάδες νεανικά κεφάλια σκύβουν εντατικά πάνω από τα βιβλία αφοσιωμένα στη μελέτη για τις εξετάσεις που θα κλείσει τις επίμονες προσπάθειες της χρονιάς. Η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη πιστεύει ότι η καλλιέργεια στα σχολεία και στα Πανεπιστήμια ενός πνεύματος άμιλλας, ενός πνεύματος συστηματικής και ακούραστης δουλειάς για το “άριστα”, για ανώτερες σπουδές, θα δημιουργήσει καλύτερους μαθητές, που θα απαιτούν όλο και περισσότερα από τον εαυτό τους, μα κι από την Παιδεία. Μαθητές και σπουδαστές, με την θέληση να κατακτήσουν την επιστήμη και τον αληθινό ανθρωπισμό, που δίδει η γνώση και η μελέτη.
» Θέλοντας να συμβάλει στην ανάπτυξη αυτής της άμιλλας για την κατάκτηση της μόρφωσης και πίστη στον διαπαιδαγωγικό της ρόλο η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη καθιερώνει μια σειρά βραβείων για τους αριστεύοντες αποφοίτους των Λυκείων καθώς και τους αριστεύοντες πτυχιούχους των Ανωτάτων Σχολών...
» Η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη αφιερωμένη στο μεγάλο ιδανικό της Δημοκρατικής Αναγέννησησ της χώρας θεωρεί υποχρέωσή της να συμβάλλει με την πρωτοβουλία της αυτή στην διαμόρφωση της νεολαίας για την οποία το “αιέν αριστεύειν” δεν είναι κενός λόγος αλλά υποχρέωση των νέων προς το Έθνος και τον εαυτό τους, προσφορά τη της νέας γενιάς στην Παιδεία, στην Ελλάδα της Δημοκρατίας και του Ουμανισμού».
Να προσέξουμε ότι οι «Λαμπράκηδες», τους οποίους επικαλούνται (φυσικά με ρηχό τρόπο) οι σημερινοί «Αριστεροί» νεολαίοι δεν καταγγέλλουν «εντατικοποίηση σπουδών» αλλά θέλουν κα καλλιεργήσουν ένα «πνεύμα συστηματικής και ακούραστης δουλειάς»· δεν καταγγέλλουν την «αριστεία» ως ψυχοπλακωτική ή σατανική την επιδιώκουν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στην 11.500 λέξεων απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει ούτε μία λέξη για την «Αριστεία». Αντιθέτως σε παλιότερη ανακοίνωση (27.6.2014) την θεωρούν μέλος του σχεδίου «διάλυσης και συρρίκνωσης της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας».
Στο κείμενο της 17.2.2015 δεν υπάρχουν καν οι λέξεις «μάθηση», «διάβασμα», «διδασκαλία». Ίσως γι' αυτό το κείμενο βρίθει ανοησιών του στιλ για «Καμία περαιτέρω εφαρμογή των διαγραφών, ανάκληση όσων έχουν ήδη διαγραφεί και επιθυμούν να σπουδάσουν και κατάργηση του ορίου φοίτησης (ν+2). Οι δύο αυτές κινήσεις ορθώνουν ένα τοίχος στην παράλογη εντατικοποίηση που είχε κυριαρχήσει τα προηγούμενα χρόνια, επανανοηματοδοτούν την έννοια του Πανεπιστημίου ως ζωντανό κοινωνικό χώρο και ταυτόχρονα δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να υπάρχει ελεύθερος χρόνος στους φοιτητές και να μπορούν να τον διαθέτουν για την ανάπτυξη των ιδιαίτερων ανησυχιών και ενδιαφερόντων τους, που διαμορφώνουν υποκείμενα ενεργά και πολιτικά συνειδητοποιημένα στη βάση της συλλογικής ζωής».
Αυτό το πράγμα που σήμερα εμφανίζεται ως «Αριστερά», δεν είναι Αριστερά. Δεν είναι καν Δεξιά. Είναι ό,τι να 'ναι. Συνθήματα ατάκτως ερριμμένα, χρήσιμα μόνο στους οπισθοδρομικούς που σιτίζονται από το σύστημα μετριοκρατίας που κυριαρχεί στον τόπο. Ή όπως έγραφε και ο καθηγητής κ. Γιάννης Βούλγαρης (στο βιβλίο του «Η Μοιραία Πενταετία», εκδ. Πόλις) «Αυτό που σήμερα θεωρείται ευρύτερη ιδεολογική επιρροή ή συνεχιζόμενη ηγεμονία της “Αριστεράς” είναι ποιοτικά διαφορετικό και περιέχει μια ριζική ασυνέχεια: την αποκοπή από το ιστορικό πλαίσιο της αριστερής ταυτότητας... Η “Αριστερά” έχει μετατραπεί σε εξάρτημα του λόγου της, σε εκφωνητή των κλισέ που ιστορικά αυτή παρήγαγε, αλλά που σήμερα τον διαχειρίζονται άλλοι με μεγαλύτερη μάλλον αποτελεσματικότητα... Αυτό που πραγματικά συμβαίνει» συνεχίζει ο κ. Βούλγαρης, «είναι ότι η κοινωνία (σ.σ. στην περίπτωσή μας και τα λούμπεν στοιχεία της) "κρύβεται" πίσω από τα παραδοσιακά αριστερά κλισέ για να εξορθολογίσει και να νομιμοποιήσει επιλογές στασιμότητας... Η Αριστερά έχει απλώς αυτοπαγιδευτεί στην ψευδαίσθηση επιρροής που της δημιουργεί η συχνή χρήση των παλαιών ένδοξων λέξεων. Δεν καταλαβαίνει ότι “γυμνά ονόματα κρατάμε” και ότι η αναγέννηση της αριστερής πολιτικής προϋποθέτει την αποδέσμευση από τα κλισέ της».
ΠΗΓΗ: 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου