Αν θέλεις να καταστρέψεις ένα έθνος τι πιο καίριο από το να καταστρέψεις την εκπαίδευσή του

Λεωνίδας Καστανάς

Μίσος για την εκπαίδευση: O Λεωνίδας Καστανάς γράφει γιατί ο στόχος αυτής της αριστεράς είναι ο οριστικός ευνουχισμός της παραγωγικής ικανότητας.

Όταν είσαι κυβερνώσα αλλά ριζοσπαστική αριστερά και απέρχεσαι ξυπνάει μέσα σου ο επαναστάτης και θυμώνεις. Και θες να χαλάσεις. Να καταστρέψεις κάτι από το αστικό καθεστώς που κουτσά στραβά υπηρέτησες και τώρα σου δείχνει την έξοδο αφού δεν κατάφερες να το υπηρετήσεις προς όφελος του συνόλου. Διότι μπορεί ο καπιταλισμός να

είναι ένα παροδικό μοντέλο που λέει και ο «σοβαρός αντιπρόεδρος» αλλά δεν ήρθε ευτυχώς ποτέ η ώρα να αντικατασταθεί με κάτι άλλο, πιο «προοδευτικό», ας πούμε κομμουνιστικό. Η παγκόσμια κοινότητα το δοκίμασε και το προσπέρασε.

Και όταν η ριζοσπαστική αριστερά θέλει να χαλάσει το πρώτο που σκέφτεται είναι η εκπαίδευση, η παιδεία όπως συνηθίζουμε να την αποκαλούμε. Αυτό της έχει εγγραφεί από παλιά, από τα χρόνια της «ανανεωτικής αριστεράς». Ένα βαθύ μίσος για την εκπαίδευση κάθε βαθμίδας, την αριστεία, την προκοπή, τη σύνδεση με την παραγωγή. Το παλιό σύνθημα του 78 της οργάνωσης των νιάτων μας, του  Ρήγα Φεραίου - Β¢ Πανελλαδική «όχι στην εντατικοποίηση των σπουδών και τον αστικό εκσυγχρονισμό» είναι πάντα επίκαιρο αλλά τώρα εμπεδωμένο με ιδιαίτερα διαστροφικό τρόπο. Του στυλ «να αφήσουμε τη νεολαία αγράμματη ώστε να καταστραφεί οριστικά ο αστικός ιστός της χώρας».  

Αν νομίζετε ότι αυτά είναι απόψεις μόνο του ΣΥΡΙΖΑ απατάστε. Είναι απόψεις όλης της εκτός ΚΚΕ αριστεράς, που έχει πιάσει το νόημα. Γιατί αν θέλεις να καταστρέψεις ένα έθνος τι πιο καίριο από το να καταστρέψεις την εκπαίδευσή του. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η στάση της ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη απέναντι στα Πρότυπα Πειραματικά σχολεία και την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της Α. Διαμαντοπούλου για τα ΑΕΙ, του νόμου, 4009/2011. Αδικαιολόγητο μίσος, και μανία καταστροφής από έναν χώρο που τότε φάνταζε ως η επιτομή του δημοκρατικού αριστερού φιλελευθερισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι η ηγετική του ομάδα σταδιακά και σε δόσεις επέστρεψε στη μήτρα της, στον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Κ. Γαβρόγλου με το σχέδιο νόμου που παρουσίασε, τελειώνει οριστικά τα Πρότυπα Πειραματικά Σχολεία (ΠΠΣ), τα εξομοιώνει δηλαδή με τα υπόλοιπα δημόσια. Διότι ως γνωστόν η αριστεία είναι ρετσινιά. Τελειώνει και δια νόμου την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και την πενταετή αυτών θητεία. Αποδίδει οργανικές θέσεις στους ήδη υπηρετούντες αλλά και σε όσους δεν δέχθηκαν να αξιολογηθούν το 2013 ή απέτυχαν στην αξιολόγηση. Περικόπτει τις αρμοδιότητες των Επιστημονικών Εποπτικών Συμβουλίων και ενισχύει το ρόλο του Συλλόγου Διδασκόντων. Αναθέτει την επιλογή του εκπαιδευτικού προσωπικού στα γνωστά υπηρεσιακά - συνδικαλιστικά συμβούλια. Θέτει εν αμφιβόλω την διενέργεια εισαγωγικών εξετάσεων στα πέντε εναπομείναντα Πρότυπα Γυμνάσια.

Με δυο λόγια καθιστά τα ΠΠΣ ένα άδειο κέλυφος από την άποψη της καινοτομίας και των ποιοτικών εκπαιδευτικών υπηρεσιών. Διότι φεύγοντας οι εχθροί της εκπαίδευσης πρέπει να αφήσουν την σφραγίδα τους. Ο επόμενος θα πρέπει τώρα να καταναλώσει πολύτιμο πολιτικό και οικονομικό κεφάλαιο για να τα στήσει και πάλι από την αρχή και φυσικά θα συναντήσει τη λυσσώδη αντίσταση ικανού μέρους του εκπαιδευτικού κόσμου. Γιατί η εκπαιδευτική κουλτούρα της χώρας είναι ριζοσπαστικά αριστερή πλην όμως με το αζημίωτο. Η ανεπαρκής εκπαίδευση συμφέρει μιας και βολεύει κόσμο και ντουνιά. Αντιθέτως θα τύχει  στήριξης από την κοινωνία των πολιτών που είδαν στα ΠΠΣ τα «ιδιωτικά σχολεία των φτωχών» και τα υποστήριξαν στέλνοντας τα παιδιά τους να συμμετάσχουν μαζικά στις εξετάσεις εισαγωγής τους. Γι’ αυτό και ο επόμενος δεν πρέπει να διστάσει να κάνει το σωστό. Άμεσα. Πρότυπα σχολεία σε όλη την Ελλάδα με αξιολόγηση διδασκόντων και εξετάσεις εισαγωγής, τώρα.

Το άλλο χτύπημα αφορά την Ανώτατη Εκπαίδευση με την μετατροπή όλων πλέον των ΤΕΙ σε ΑΕΙ. Φυσικά χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς κριτήρια,  χωρίς ίχνος αξιολόγησης. Αλλά όχι μόνο για τους εμφανείς ψηφοθηρικούς λόγους. Αλλά και για λόγους καταστροφικής μανίας. Για τον πλήρη ευτελισμό της έννοιας του πανεπιστήμιου μιας και τόσο το προσωπικό όσο και οι φοιτητές των ΤΕΙ είναι επιπέδου ΤΕΙ και καλώς είναι. Και δεν μπορούν να γίνουν από την μια μέρα στην άλλη επιπέδου ΑΕΙ. Κάποιοι μπαίνουν με 03/20 σε ΤΕΙ πως θα πάρουν πτυχίο ΑΕΙ; Απαξιωμένα τμήματα ΤΕΙ με 20 εισακτέους γίνονται σε μια νύκτα ΑΕΙ; Και ποια θα είναι η βαρύτητα των πτυχίων τους στην παγκόσμια αγορά εργασίας; Αλλά ο στόχος είναι άλλος.

Ο στόχος είναι η απορφάνιση της χώρας από ειδικευμένο τεχνικό προσωπικό. Όταν καταλάβουν στην αντιπολίτευση το μέγεθος της δολιοφθοράς που συντελείται θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα υπεράσπισης της πατρίδας. Αν κάτι ζητούν σήμερα οι επενδυτές από μια μεσογειακή χώρα για να επενδύσουν είναι το ειδικευμένο προσωπικό τεχνικών και τεχνολόγων. Δομικών έργων, μηχανολόγων, ηλεκτρολόγων, ηλεκτρονικών, τεχνιτών ξύλου και μετάλλου, λογιστών, βρεφονηπιοκόμων κλπ που να ξέρουν καλά και μια ξένη γλώσσα. Δεν ζητούν απόφοιτους πανεπιστημιακών τμημάτων 4ετούς ή 5ετούς φοίτησης με θεωρητικές γνώσεις. Να τους κάνουν τι; Φάμπρικες θέλουν να στήσουν οι άνθρωποι, διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα θέλουν να παράγουν και να εξάγουν. Όχι θεωρίες και μάλιστα αμφιβόλου ποιότητας.

Η τεχνική εκπαίδευση θα πρέπει να σχεδιαστεί από την αρχή από τον επόμενο υπουργό παιδείας. Τόσο σε λυκειακό όσο και σε μεταλυκειακό επίπεδο. ΕΠΑΛ, ΙΕΚ και ΤΕΙ θα πρέπει να αρθρωθούν έτσι ώστε να παρέχουν ειδίκευση με σωστές δόσεις θεωρητικής και πρακτικής γνώσης ώστε να μπορούν οι απόφοιτοι της κάθε βαθμίδας να προχωρήσουν στην επόμενη με αξιώσεις. Και φυσικά να μπορούν να συμβάλουν υπεύθυνα στην παραγωγική ανάταξη της χώρας. Τα «τεχνικά σχολεία» δεν είναι αποθήκες εφήβων, όπως τα κατάντησε η χρόνια αδιαφορία όλων μα όλων των κυβερνώντων. Δεν είναι σχολεία μόνο κακών, παραβατικών και αδιάφορων μαθητών. Αλλά σε μια χώρα στην οποία η παραγωγή καταδιώκεται και το κέρδος ενοχοποιείται, δεν μπορείς να περιμένεις τίποτα καλύτερο.

Ο στόχος αυτής της αριστεράς είναι ο οριστικός ευνουχισμός της παραγωγικής ικανότητας. Μόνο έτσι θα ματαιωθεί το αναπτυξιακό όνειρο και η Ελλάδα θα μείνει ένας παρίας της Ευρώπης. Πρόθυμος να βολεύεται με κυβερνητικές λύσεις επιπέδου κατάληψης επαρχιακού ΤΕΛ. Ίδιος είναι και ο στόχος ευρύτερων οικονομικών, πολιτικών και εκπαιδευτικών καστών που θέλουν την Ελλάδα βυθισμένη στον βάλτο της αβελτηρίας ώστε να επιπλέουν οι ανίκανοι, οι οκνηροί και όσοι διαπλέκονται με τον κομματικό ιστό στους διαδρόμους του αδηφάγου κράτους.

Ο ρόλος του επόμενου υπουργού Παιδείας θα είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Δυστυχώς θα χρειαστούν τιτάνιες προσπάθειες και ιδιαίτερη πολιτική ικανότητα ώστε να  ανασυνταχθεί η εκπαίδευση στην Ελλάδα. Και βέβαια θα απαιτηθεί χρόνος πέραν της οκταετίας. Δεν ξέρω αν είναι δυνατόν να γίνουν τόσα πολλά και σημαντικά κυρίως σε επίπεδο νοοτροπίας. Να επαναφέρουμε τα παιδιά μας μέσα στα σχολεία. Να αποκαταστήσουμε το μηδενικό πλέον κύρος της δημόσιας εκπαίδευσης. 

Είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσει μια χώρα όταν ισχυρές και δημοφιλείς πολιτικές δυνάμεις μισούν παθολογικά την έννοια της σύγχρονης εκπαίδευσης. Της κάθε εκπαίδευσης.

ΠΗΓΗ: