Η πενία της χώρας στην παιδεία είναι καρκίνωμα που χρειάζεται άμεση επέμβαση

Ιωακείμ Γρυσπολάκης

Η μεγαλύτερη πενία μιας χώρας είναι αυτή της έλλειψης γνώσεων, της αδυναμίας κατανόησης ενός κειμένου και του αναλφαβητισμού στα μαθηματικά και τις φυσικές επιστήμες

«Αιέν Αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων», «Παιδείας Άρξασθαι», «Μηδείς ἀγεωμέτρητος εἰσίτω μοι τῇ θύρᾳ» και χιλιάδες άλλες συμβουλές, προτροπές, νουθεσίες μας άφησαν εκείνοι που θεμελίωσαν τον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό και κατ’ επέκταση τον Δυτικό Πολιτισμό. Στις μέρες μας σχεδόν όλοι οι εισερχόμενοι στις σχολές
θετικών επιστημών είναι εγεωμέτρητοι, ενώ σχεδόν όλοι οι απόφοιτοι Λυκείου δεν γνωρίζουν τις ρίζες των ελληνικών λέξεων, δηλαδή αγνοούν ότι η γλώσσα μας είναι ένας διανυσματικός χώρος με μία βάση η οποία δημιουργεί χιλιάδες λέξεων.
Αλλά και οι μεγάλοι δυτικοί διανοητές από τη Αναγέννηση έως τον 20ό αιώνα μάς έδωσαν αξιώματα, όπως το γνωστό πλέον «Η αλαζονεία, η έπαρση και προπέτεια ενός ατόμου είναι αντιστρόφως ανάλογα προς τις γνώσεις, την καλλιέργεια και τη φιλομάθειά του. Εμείς, τις τελευταίες δεκαετίες, είτε τα λησμονήσαμε είτα τα παραβλέψαμε ως ξεπερασμένα. Μετατρέψαμε την κοινωνία σε ένα σύνολο της ήσσονος προσπάθειας και της μείζονος χαλαρότητας. Θέσαμε μπροστά από όλα τα συμφέροντα μιας άμορφης μάζας, που την ονομάσαμε «ομάδα των μη προνομιούχων» και της συνομοταξίας των «συνδικαλιστών». Και έτσι φθάσαμε στο έσχατο σημείο της ημιμάθειας, της παντελούς έλλειψης κριτικής σκέψης και της εγκατάλειψης της διαλεκτικής. Φθάσαμε στο σημείο να πιστεύουμε ότι μας ψεκάζουν, ότι για όλα φταίνε οι ξένοι, ότι όλοι φθονούν το ένδοξο παρελθόν μας και ότι είμαστε ο επιούσιος λαός, στον οποίο όλοι οφείλουν τα πάντα.
Η μεγαλύτερη πενία μιας χώρας είναι αυτή της έλλειψης γνώσεων, της αδυναμίας κατανόησης ενός κειμένου και του αναλφαβητισμού στα μαθηματικά και στις φυσικές επιστήμες. Η χώρα μας είναι στις τελευταίες θέσεις μεταξύ των 80 χωρών από όλες τις ηπείρους, που λαμβάνουν μέρος στην έρευνα PISA (Programme for International Student Assessment) του ΟΟΣΑ, η οποία διεξάγεται κάθε τρία χρόνια από το 2000 και στην οποία συμμετέχουν άνω των 500.000 μαθητών ηλικίας 15 ετών. Τα αποτελέσματα είναι τραγικά και ακολουθούν μία φθίνουσα πορεία. Ας έχουμε λοιπόν το θάρρος να αντικρίσουμε κατάματα την πραγματικότητα από τα αποτελέσματα του 2018:
→ Το 35,8% των μαθητών έχει χαμηλή επίδοση στα Μαθηματικά, ενώ το 2009 το ποσοστό αποτυχίας ήταν 30,4% με τον μέσο όρο της ΕΕ να είναι στο 22,2%.

→ Το 32,7% των μαθητών έχει χαμηλή επίδοση στις Φυσικές επιστήμες, ενώ το 2009 το ποσοστό αποτυχίας ήταν 15,3% με τον μέσο όρο της ΕΕ να είναι στο 20,6%.
→ Το 27,3% των μαθητών έχει χαμηλή επίδοση στην Ανάγνωση και Κατανόηση Κειμένου, ενώ το 2009 το ποσοστό αποτυχίας ήταν 21,3% με το μέσο όρο στην ΕΕ να είναι στο 19,7%.
Επιπλέον, στην χώρα μας μόλις το 4,7% των φοιτητών ηλικίας 18-24 ετών εγκαταλείπει τις σπουδές του πρόωρα, όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 10,6%. Ας μη χαιρόμαστε όμως γι’ αυτό. Σε όλες τις χώρες του κόσμου, όταν ένας φοιτητής δεν έχει τη δυνατότητα να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του Προγράμματος Σπουδών που παρακολουθεί στο Πανεπιστήμιο, του δείχνουν την πόρτα της εξόδου, ώστε να παρακολουθήσει πρόγραμμα σπουδών σε ίδρυμα λιγότερων αξιώσεων ή σε επαγγελματική σχολή. Εδώ αυτό δεν συνέβαινε και συνεχίζει να μη συμβαίνει. Η Ελλάδα προσαρμόσθηκε και ακολούθησε την κοινή λογική και τις ευρωπαϊκές ατραπούς με τον νόμο Διαμαντοπούλου 4009/2011. Οι επόμενοι υπουργοί Παιδείας, ανεξαιρέτως, δεν άντεξαν και ακολούθησαν τον δρόμο που γνώριζαν πολύ καλά: αυτόν του λαϊκισμού.
Η σημερινή κυβέρνηση έχει δώσει προεκλογικά στη δημοσιότητα το συνολικό πρόγραμμά της για την Παιδεία. Δεν αρκεί αυτό. Πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα. Πρέπει να ανακοινωθεί άμεσα το χρονοδιάγραμμα νομοθέτησης των μεταρρυθμίσεων για:
1. Την επανίδρυση των Πρότυπων Σχολείων, που κατήργησε ο ΣΥΡΙΖΑ (διότι η Αριστεία είναι ρετσινιά, όπως μας δίδαξε ο Αριστείδης Μπαλτάς), με εισαγωγή μαθητών μετά από εξετάσεις και συνεχή αξιολόγηση των διδασκόντων που θα διδάξουν σε αυτά.
2. Την αλλαγή των προγραμμάτων σπουδών στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και καθιέρωση της ελεύθερης ζώνης μαθημάτων, όπως αυτή καθιερώθηκε από την υπουργό Παιδείας το 2010.
3. Την κατάρτιση των καθηγητών με επαναλειτουργία των Διδασκαλείων Μέσης Εκπαίδευσης και την επαναφορά του θεσμού των επιθεωρητών, οι οποίοι ελέγχουν τους διδάσκοντες.
4. Την επαναφορά του θεσμού των εξετάσεων για την προαγωγή των μαθητών από τάξη σε τάξη και την επαναφορά του βαθμού προαγωγής στο 10/20.
5. Την επαναφορά της Τράπεζας Θεμάτων, ώστε να υποχρεούνται οι διδάσκοντες στα Λύκεια να καλύπτουν όλη τη διδακτέα ύλη.
6. Την ίδρυση τεχνικών σχολών σε όλη την Ελλάδα, τη μεταφορά δεκάδων τμημάτων από ΤΕΙ (που εντάχθηκαν στα Πανεπιστήμια) σε ΚΕΚ και τη δυνατότητα μετεγγραφής φοιτητή, που αποτυγχάνει να παρακολουθήσει επιτυχώς Πανεπιστημιακό Πρόγραμμα Σπουδών σε επαγγελματικές ή τεχνικές σχολές.
7. Τη χωροταξική αναδιάρθρωση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης με κατάργηση ΑΕΙ, σχολών και τμημάτων, μετά από ενδελεχή αξιολόγηση από την ενισχυμένη ΑΔΙΠ (Ο ΣΥΡΙΖΑ την απαξίωσε και δεν ζήτησε εισηγήσεις και αξιολογήσεις, προκειμένου να μετατρέψει όλα τα ΤΕΙ σε Πανεπιστήμια).
8. Την επαναφορά του νόμου Διαμαντοπούλου 4009/2011 με τις απαιτούμενες διορθώσεις και αναβαθμίσεις.
Γνωρίζω ότι κινδυνεύω να γίνω γραφικός, αφού έχουν δημοσιευθεί δεκάδες άρθρων μου τα τελευταία χρόνια στα οποία επαναλαμβάνω και τεκμηριώνω τα αυτονόητα. Ελπίζω ότι αυτή τη φορά με τη βούληση και την πίστη στο τρίπτυχο Αριστεία - Αξιολόγηση - Αξιοκρατία, που χαρακτηρίζει τον σημερινό πρωθυπουργό, όλα αυτά θα γίνουν πραγματικότητα. Αρκεί να κάνουν την αρχή άμεσα. Διότι ο χρόνος τρέχει εις βάρος των νέων ανθρώπων και, κατά συνέπεια, εις βάρος της χώρας.

ΠΗΓΗ: