Ένα Δ.Σ. που επιβάλλεται δεν έχει θέση στο ΚΕΘΕΑ

 

Δελτίο Τύπου

Ένα Δ.Σ. που επιβάλλεται δεν έχει θέση στο ΚΕΘΕΑ

                                                                                                                                                04.11.19

Ο Υπουργός Υγείας προχώρησε την Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2019 στον ορισμό του πρώτου διορισμένου Διοικητικού Συμβουλίου στην ιστορία του ΚΕΘΕΑ.

Είναι καταφανές ότι η επιλογή των έμμισθων Προέδρου και Αντιπρόεδρου έγινε με κύριο κριτήριο τα κομματικά τους διαπιστευτήρια. Έντονο κομματικό άρωμα και στις επιλογές κάποιων μελών. Προφανώς αυτό είχε κατά νου και ο Υφυπουργός Υγείας Βασίλης Κοντοζαμάνης μιλώντας στη Βουλή για «πολιτική ηγεμονία» στον χώρο της απεξάρτησης.

Στην ανακοίνωση του Υπουργείου

ο εισηγητής της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου ενδύεται τον ρόλο του θεματοφύλακα της λειτουργίας του ΚΕΘΕΑ, της «αυτοδιαχείρισης», του «επιστημονικού έργου», των «στεγνών προγραμμάτων». Ακόμα και της Γενικής Συνέλευσης του ΚΕΘΕΑ –αφού φυσικά φρόντισε πρώτα να της στερήσει το δικαίωμα ψήφου και εκλογής του ΔΣ του Οργανισμού.

Δεν γνωρίζουμε αν πείθει κάποιους ο Υπουργός. Σίγουρα πάντως δεν πείθει το ΚΕΘΕΑ, τα μέλη του, τις οικογένειές τους, τους εργαζόμενους, τους εθελοντές. Ούτε και τους δεκάδες κοινωνικούς, επιστημονικούς και αυτοδιοικητικούς φορείς από όλη την Ελλάδα και όλο το πολιτικό φάσμα -συμπεριλαμβανομένης της κυβερνητικής παράταξης- που εξέδωσαν ψηφίσματα και ανακοινώσεις ενάντια στην κατάργηση του αυτοδιοίκητου του ΚΕΘΕΑ. Ούτε τους χιλιάδες πολίτες που ψήφισαν για τον ίδιο λόγο διαδικτυακά ή εκδήλωσαν με ποικίλα μέσα και τρόπους την υποστήριξή τους προς τον Οργανισμό.

Ένα πράγμα διαφεύγει από τον Υπουργό και την κυβέρνηση: Η εκλογή του ΔΣ από τη βάση του ΚΕΘΕΑ είναι βέβαια η ανώτατη θεσμική έκφραση της αυτοδιοίκησής του, αλλά το αυτοδιοίκητο δεν είναι απλώς μια διαδικασία. Συνδέεται με την ουσία της απεξάρτησης, η οποία δεν απευθύνεται σε «ασθενείς» και παθητικούς λήπτες υπηρεσιών, όπως φαίνεται να πιστεύει το Υπουργείο, αλλά βασίζεται στη δημοκρατική συμμετοχή και την ανάληψη ευθύνης. Και για αυτό είναι αναπόσπαστο κομμάτι της αποτελεσματικότητας του ΚΕΘΕΑ. Το αυτοδιοίκητο είναι επίσης ένας εμπεδωμένος τρόπος της εσωτερικής λειτουργίας του ΚΕΘΕΑ, ένα βίωμα για όλους όσοι έχουν συνδέσει τη ζωή τους με τον Οργανισμό. Για αυτό και ένα ΔΣ που επιβάλλεται με τον βίαιο και αυταρχικό τρόπο μιας Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου και καταργεί τη συμμετοχή μελών και εργαζομένων δεν έχει θέση στο ΚΕΘΕΑ και δεν θα γίνει ποτέ αποδεκτό.

Όσο περνάει ο καιρός και η κυβέρνηση δίνει και άλλα δείγματα γραφής στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής και της υγείας, γίνεται φανερό ότι η κατάργηση του αυτοδιοίκητου του ΚΕΘΕΑ αποτελεί το πρώτο βήμα για την αποδόμηση του σημερινού δωρεάν και δημόσιου πεδίου αντιμετώπισης των εξαρτήσεων, προς την κατεύθυνση του περιορισμού της χωρίς όρους και προϋποθέσεις πρόσβασης σε υπηρεσίες, της ιδιωτικοποίησης, και της «διαχείρισης» του προβλήματος.

Ο αγώνας του ΚΕΘΕΑ δεν σταματάει εδώ.