Τις προάλλες βρέθηκα σε μια εκπαιδευτική σύναξη που η σύνθεσή της περιελάμβανε συνδικαλιστές, αλλά και στελέχη εκπαίδευσης όλης της Ηπείρου. Η κλήση όλων ημών ήταν ένα μυστήριο, αλλά όπως και να είχε ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για εκτιμήσεις της τρέχουσας πολιτικής πραγματικότητας…την επιτυχία της συγκυβέρνησης ή όπως αλλιώς θέλετε να την ονομάσετε ή ακόμη και για έναν εκπαιδευτικό απολογισμό όπως παρατήρησε εύστοχα έμπειρος περί τα συνδικαλιστικά συνάδελφος.
Η αλήθεια είναι ότι σε όλους μας διέκρινα μια ανησυχία για το μέλλον που φτιάξαμε για εμάς και τα παιδιά μας. Για άλλους περισσότερο για άλλους λιγότερο ο ιός της εποχής...η «ανασφάλεια», πλανάται κυρίαρχος στην καπνισμένη ατμόσφαιρα στην αίθουσα της σύναξης.
Καθώς τα μέλη και οι φίλοι εναλλάσσονται στο βήμα. αποκωδικοποιώντας τα λεγόμενά τους αφέθηκα σε ένα ιδιότυπο σιωπηλό διάλογο μαζί τους
Απ’ όλα έχει ο μπαξές.
Συναίσθημα όπως το ονειροπόλο ταξίδι στην δεκαετία του 80, και στον Ανδρέα Παπανδρέου, « εκτός του ότι κανέναν στην κοινωνία δεν συγκινεί πλέον αυτή η βιωματική αναφορά , δείχνει αδυναμία και συγχρόνως υποκρύπτει την μεγάλη αντισυνταγματική συμπεριφορά με την εγκαθίδρυση κομματικού κράτους προς τα τέλη της δεκαετίας»
Υπερβολές . « μα δεν έχουμε προγραμματικό λόγο » χμ ! αν θυμάμαι καλά μόνο μια φορά το 2000 κέρδισε το ΠΑΣΟΚ έχοντας στόχευση και τεχνοκρατικό λόγο, όλες οι υπόλοιπες έγιναν κάτω από ιδιαίτερα ευνοϊκές συνθήκες που αρκούσε ένα σύνθημα για να επιβεβαιώσει τη νίκη, όπως αλλαγή το 81 και το 85 ή το ειδικό δικαστήριο και η κίνηση Σαμαρά το 93 και βέβαια το «Καρδίτσα Καρδίτσα» του κ. Έβερτ το 97.
Παραλήρημα « να αναζητήσουμε το αριστερό μας βηματισμό είπε περισπούδαστα κάποιος ανάμεσα σε άλλες κενές ιδεοληψίες, να προσεγγίσουμε πάλι τους μη προνομιούχους και συνέχισε αφήνοντας και αιχμές για την περίοδο Σημίτη» κοιτάζω έκπληκτος γύρω μου και δεν βλέπω κανένα με αυτά τα χαρακτηριστικά μπα….πότε το είχαμε στην πράξη αν εξαιρέσουμε την πρώτη κυβερνητική περίοδο η αριστερή πρακτική μόνο στο μυαλό μας σύντροφοι τα υπόλοιπα διαχείριση άλλοτε καλή και άλλοτε όχι και κατά σύμπτωση η καλύτερη την περίοδο 1997 – 2000
Και διάθεση αυτοκριτικής από εκείνους που ένοιωθαν περισσότερο ενοχή για φαινόμενα που άφησαν να βαρύνουν στο ήδη κουρασμένο από την κυβερνητική θητεία σώμα της παράταξης
Κριτική σε κεντρική και τοπική ηγεσία « δεν ρωτηθήκαμε από το κόμμα να πούμε την άποψή μας» κραύγαζε γνωστό συνδικαλιστικό στέλεχος…μίλησε καθαρά σύντροφε και άσε τα υπονοούμενα εξάλλου αρκετά συγκυβερνήσατε από τα μέσα της δεκαετίας του 80 και μετά.
« πρέπει να αφήσουμε να μπει φρέσκος αέρας στο κίνημα διατείνεται σημαίνων στέλεχος » συμφωνώ, αλλά θα προτιμούσα να μπαινοβγαίνει ελεύθερα με τις ιδέες του και όχι να τον εγκλωβίσουμε σε μια παρωχημένη κομματική δυσκαμψία.
Βέβαια υπήρξαν και ήπιες φωνές με θετικές προτάσεις και έκδηλη την αγωνία για το μέλλον της χώρας μέρες που διανύουμε. Μετά απ’ όλα αυτά «σοφότερος" αλλά σίγουρος ότι η παράταξη χρειάζεται ένα προγραμματικό λόγο κυρίως τεχνοκρατικό χωρίς ιδεολογικές αναφορές που παραπέμπουν στο παρελθόν.
Η υποψία μου ότι όλη αυτή η σύναξη είχε και τα στοιχεία ενός …ΠΑΣΟΚ plus…, δηλαδή μιας πολιτικής σφυγμομέτρησης που αφορά την Υπουργό Παιδείας…στο γαϊτανάκι της διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ που άρχισε δειλά μετά τα τελευταία γεγονότα ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε.
Και μέσα σε όλα αυτά νάσου και ο «δικός» μας Θανάσης(Οικονόμου) με την παρέμβασή του για το μέλλον της Κεντροαριστεράς. Χαρά το κουράγιο τους αυτά τα παιδιά … αμέ τι άλλο ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ δεν μπορεί να τους αγγίξει η σκόνη του παρελθόντος. Πάντα υπάρχει χώρος για ένα σύγχρονο προγραμματικό λόγο.
Για να δούμε τι θα δούμε
Το ΣΑΒΒΑΤΟ 17 – 12 -2011 στο συνεδριακό κέντρο «φρόντζου-Πολιτεία» και ώρα 18:00
Βαγγέλης Θεοδώρου
Καθηγητής Πληροφορικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου