Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013, Άγριες φράουλες (Smultronstallet),

 

Κυριακές στο Πανί

Κύκλος: Μοντέρνοι καιροί
Ώρα έναρξης: 8:30 μ.μ.

Πολιτιστικός Πολυχώρος Παλιά Σφαγεία
Είσοδος Ελεύθερη

 

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013, Άγριες φράουλες (Smultronstallet), Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, Σουηδία, 1957, 91 λεπτά

Σχετικά με την ταινία αναφέρει ο Χρήστος Παπαδόπουλος:

«Ο καθηγητής Ισαάκ Μπόργκ είναι ένας δύστροπος κι εγωιστής ηλικιωμένος γιατρός που οδηγεί από τη Στοκχόλμη στο Λουντ προκειμένου να τιμηθεί από το πρώην πανεπιστήμιο του για τα 50 χρόνια καριέρας. Συνταξιδιώτισσα του είναι η νύφη του, Μαριάν, που ετοιμάζεται να χωρίσει τον μοναχογιό του ενώ στη διαδρομή συναντούν διάφορους ταξιδιώτες οι οποίοι και αποτελούν ανάλογες πτυχές του εαυτού του όπως μας φανερώνουν μια σειρά από όνειρα, εφιάλτες και φλασμπακ από τη ζωή του Καθηγητή.
Οι Άγριες Φράουλες είναι μία από τις πιο βατές ταινίες του Μπέργκμαν και για αρκετούς αποτελεί και μία από τις καλύτερες που έχει σκηνοθετήσει.

Πατώντας πάνω στους φόβους του σύγχρονου ανθρώπου και με τον – διάσημο πια - ψυχαναλυτικό φακό του, ο Μπέργκμαν διεισδύει στην περιπέτεια της ζωής στο σύγχρονο περιβάλλον ενώ παράλληλα δημιουργεί το πρωτότυπο της ταινίας δρόμου ως ταξίδι αυτογνωσίας. Το όχημα χρησιμοποιείται τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά οδηγώντας τον ήρωα σε ένα ταξίδι στη μνήμη, την αυτοκριτική και, μοιραία, στην αναθεώρηση.
Έμπνευση της ιστορίας υπήρξε η προσπάθεια του ίδιου του Μπέργκμαν να απολογηθεί στους γονείς του μέχρι που ο πρωταγωνιστής και διάσημος σκηνοθέτης του βωβού,  Βίκτωρ Σέστρομ,  ανέλαβε τον ρόλο του καθηγητή και μπόλιασε με δικά του προσωπικά στοιχεία τον χαρακτήρα.  Ο Σέστρομ πλαισιώνεται από ένα γνώριμο «Μπεργκμανικό» καστ που περιλαμβάνει τους Ίνγκριντ Τούλιν, Μπίμπι Άντερσον, Γκούναρ Μπγιορνστραντ και τον Μαξ Βον Σίντοου σε ένα μικρό αλλά χαρακτηριστικό ρόλο.
Οι Άγριες Φράουλες είναι από τις ταινίες που αγαπούν ιδιαίτερα οι σκηνοθέτες με τον Γούντι Άλλεν να επιχειρεί μια άτυπη διασκευή της στο Διαλύοντας τον Χάρι, η σκηνή του εφιάλτη να επηρεάζει το σύνολο της φιλμογραφίας του Νταίηβιντ Λυντς και πολλών άλλων σκηνοθετών ενώ δηλωμένοι θαυμαστές της ταινίας είναι, μεταξύ άλλων, ο Τζον Κασσαβέτης, ο Ρομάν Πολάνσκι και ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Εξαιτίας του γεγονότος ότι τουλάχιστον η σκηνή του εφιάλτη στην αρχή του φιλμ έχει διασκευαστεί τόσο συχνά (και, τις περισσότερες φορές, με αμφίβολα αποτελέσματα) δημιουργεί μια αίσθηση του γνώριμου ακόμη και στον θεατή που δεν έχει δει την ταινία».