Αφιέρωμα στα 200 χρόνια από τη γέννηση του Ρίχαρντ Βάγκνερ Νίκος Λάαρης, Ρεσιτάλ πιάνου

Το Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013 και ώρα 8.30 μ.μ. το Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ιωαννιτών θα παρουσιάσει ένα αφιέρωμα στα 200 χρόνια από τη γέννηση του Ρίχαρντ Βάγκνερ στην Αίθουσα Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος (ΖΠΑ) με προσκεκλημένο τον πιανίστα Νίκο Λαάρη.

Ο φιλόλογος Κωνσταντίνος Μεϊντάνης αναφερόμενος στο πρόγραμμα του ρεσιτάλ σημειώνει τα εξής: “Ο Richard Wagner, αν και επεξεργαζότανε το υλικό όλων των έργων του στο πιάνο, δε θεωρούσε σε καμία περίπτωση τον εαυτό του «συνθέτη για το πιάνο». Από τα χρόνια των σπουδών του χρησιμοποίησε το πιάνο ως όργανο και μέσο μελέτης. Είναι γνωστή η μεταγραφή για πιάνο που έκανε το 1831, τέσσερα μόλις χρόνια μετά το θάνατο του Beethoven, ο οποίος ήταν το απόλυτο πρότυπό του, στο ορχηστρικό μέρος της 9^ης Συμφωνίας τού Συνθέτη. Η πιανιστική παραγωγή του, πέραν των πρώτων, σπουδαστικών προσπαθειών του με έντονη τη σφραγίδα του μπετοβενικού παραδείγματος, εξελίχθηκε περιστασιακά και, θα λέγαμε, αποσπασματικά στα επόμενα χρόνια, της ωριμότητας και του δημιουργικού οίστρου του. Στάθηκε, και στο θέμα αυτό, το άκρο αντίθετο του Franz Liszt, το πιανιστικό έργο του οποίου, είτε πρωτότυπο είτε μεταγραφικό, έφτασε τις δυνατότητες και τον ήχο του οργάνου, μιας οιονεί ορχήστρας, σε ύψη ασύλληπτης, υπερβατικής τελειότητας – και δεξιοτεχνικών απαιτήσεων. Ο Liszt δεν υπήρξε απλώς ένας ιδιοφυής μεταγραφέας, αλλά ένας πραγματικός μουσικός αναδημιουργός, όντας ο ίδιος μεγάλος συνθέτης και ένας από τους μεγαλύτερους δεξιοτέχνες του πιάνου όλων των εποχών. Το μεταγραφικό του έργο έχει ιδιαίτερη σημασία, τόσο ως μια άλλη παράμετρος της δημιουργικής προσωπικότητάς του όσο και ως Επίτευγμα της πιανιστικής γραφής που συχνά «φλερτάρει» με το ανθρωπίνως Αδύνατο.»

Τα έργα

1. R.Wagner:    Σελίδα Στη Συλλογή της Κόμησσας M(etternich), σε ντο μείζονα,  WWV (Αριθμός Καταλόγου Έργων Βάγκνερ) 94 

ο Wagner εξέφρασε ένα μουσικό «Ευχαριστώ» στη σύζυγο του αυστριακού πρέσβη στο Παρίσι, Κόμησσα Metternich, χάρη στη μεσολάβηση της οποίας κατέστη εφικτή η παράσταση του Tannhaeuser στην παρισινή Όπερα στις 13 Μαρτίου του ίδιου έτους.

2. R.Wagner:    Σελίδα συλλογής  Άφιξη στους "Μαύρους Κύκνους", σε Λα ύφεση μείζονα, WWV 95 

Το κομμάτι αυτό γράφτηκε το 1861, ως δώρο ευγνωμοσύνης, για τη Κόμησσα de Pourtales, σύζυγο του Πρώσσου Πρέσβη στο Παρίσι, η οποία φιλοξένησε τον συνθέτη στη πρεσβευτική κατοικία, στον κήπο της οποίας βρισκόταν μια μικρή λίμνη, με δύο μαύρους κύκνους

3. R.Wagner:    Σελίδα συλλογής  για την Κυρία Betty Schott , σε Μι ύφεση μείζονα, WWV 108.

Το τελευταίο έργο της καθαρώς πιανιστικής παραγωγής του Wagner  με στοιχεία από το “Ειδύλλιο του Ζίγκφριντ”.

4. F.Liszt:    Η Πένθιμη Γόνδολα I, S. (Searle - Κατάλογος Έργων του Liszt) 200, no. 1.

5. F.Liszt:    Η Πένθιμη Γόνδολα II, S. 200, no. 2.

Δύο από τα τέσσερα, αφαιρετικού χαρακτήρα, έργα της όψιμης πιανιστικής παραγωγής του Liszt, γραμμένα κατά την περίοδο 1882-1883, που μοιάζουν να προοιωνίζονται το θάνατο του Wagner, ο οποίος τότε ζούσε στη Βενετία.

6. R(ichard) W(anger) – Venezia, S. 201

7. Στον  τάφο του Richard Wagner, S. 202

Όπως και το επόμενο έργο του σημερινού ρεσιτάλ, το κομμάτι αυτό γράφτηκε με αφορμή το θάνατο του Wagner στη Βενετία τον Φεβρουάριο του 1883.

8. Wagner/Liszt: Εορταστικό Εμβατήριο για το Ιερό Γκράαλ (Άγιο Δισκοπότηρο), από την όπερα "Πάρσιφαλ", S. 450

9. Wagner/Liszt: Χορωδικό των Προσκυνητών - με την Αρχή της Εισαγωγής από την όπερα "Tαγχώυζερ", S 443 no.1

10. Wagner/Liszt: από την Άρια του Wolfram "Ω εσύ, λατρεμένο μου Βραδυνό Άστρο", από την όπερα "Tαγχώυζερ", S. 444

11. Wagner/Liszt: Θάνατος της Αγάπης, Σκηνή της Εξαΰλωσης τής Ιζόλδης, από την όπερα "Τριστάνος και Ιζόλδη", S.447

 

ΝΙΚΟΣ ΛΑΑΡΗΣ - ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Ο Νίκος Λαάρης, που έχει χαρακτηριστεί από τον Stephen Pettit των Times του Λονδίνου ως “ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης, που δεν μπορεί να παράγει ούτε έναν άσχημο ήχο” γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970 και σπούδασε πιάνο, βιολί και θεωρητικά στο Ωδείο Αθηνών. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές πιάνου στο Royal College of Music του Λονδίνου και στο Manhattan School of Music της Νέας Υόρκης, απ’ όπου του απoνεμήθηκε ο τίτλος του διδάκτορα. Στην ίδια σχολή δίδαξε επί έτη πιάνο, θεωρητικά και παιδαγωγία, διετέλεσε συντονιστής του τμήματος ακουστικών και διηύθυνε τακτικά νέα μουσική, ενώ δίδαξε και στο Πανεπιστήμιο Columbia. Πρόσφατα αποφοίτησε από τη σχολή διεύθυνσης ορχήστρας του Conservatorium van Amsterdam.

Σπούδασε πιάνο με τους Λούση Bιτσεντζάτου, Μαρία Χαιρογιώργου-Σιγάρα, Chun-Yee Yu και Nina Svetlanova και μελετήσει με τους Tatiana Nikolayeva, Murray Perahia και Pierre Boulez. Ανώτερα θεωρητικά σπούδασε με τον Περικλή Κούκο και διεύθυνση ορχήστρας με τον Lucas Vis. Στους χορηγούς του περιλαμβάνονται οι Allied Distillers και τα ιδρύματα Αλ. Ωνάσης και Λ. Βουδούρη.

Έχει δώσει ρεσιτάλ στην Ευρώπη (South Bank Center, Λονδίνο, Ballantine’s Festival, Ελληνικό Φεστιβάλ, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών) και στις ΗΠΑ (Carnegie Hall, Onassis Cultural Center). Ως σολίστ έχει εμφανισθεί με ορχήστρες στην Ελλάδα (ΚΟΑ, ΚΟΘ, Μουσικά Σύνολα Δ. Αθηναίων) και στη Γερμανία (Ars Academica Freiburg). Την περίοδο 1999-2002  συνέπραξε ως σολίστ με το Munich Ballet Theater στην χορογραφία του Philip Taylor Goldberg Variazionen του Bach, για την οποία χαρακτηρίστηκε από το περιοδικό Dance Europe ως “το αστέρι της βραδυάς”.

Οι Παραλλαγές Goldberg καθώς και έργα Σκαλκώτα και Janacek περιλαμβάνονται στον υπό έκδοση πρώτο σόλο δίσκο του από την εταιρία Lyra-Legend με τη χορηγία του Ιδρύματος Ι. Φ. Κωστοπούλου. Η ποιητική του συλλογή Από άλλες χώρες κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος.