Ρασομόν (Rashomon), Ακίρα Κουροσάβα, Ιαπωνία, 1950, 88’

Κυριακές στο πανί
Ώρα προβολών: 8.30 μ.μ.
Πολιτιστικός Πολυχώρος «Δημήτρης Χατζής»
Είσοδος Ελεύθερη
Κυριακή 23 Φεβρουαρίου
Ρασομόν (Rashomon), Ακίρα Κουροσάβα, Ιαπωνία, 1950, 88’

Σχετικά, ο ειδικός συνεργάτης του Πνευματικού Κέντρου, κινηματογραφιστής Παναγιώτης Κράββαρης αναφέρει

:«Μια καταρρακτώδης βροχή ραπίζει την παλιά ξύλινη στέγη της πύλης Ρασομόν, στην οποία έχουν βρει καταφύγιο ένας ιερέας και ένας ξυλοκόπος. Φαίνονται και οι δύο βαθιά σκεφτικοί και μπερδεμένοι, καθώς όπως εξηγούν σε έναν περαστικό, δεν μπορούν να καταλάβουν πως οι καταθέσεις των βασικών υπόπτων σε μία δίκη για ένα έγκλημα μπορούν να διαφέρουν τόσο ριζικά μεταξύ τους. Ένας σαμουράι που συνόδευε τη γυναίκα του βρέθηκε δολοφονημένος στο δάσος μετά τη συνάντησή τους με έναν περιπλανώμενο ληστή. Ο ιερέας και ο ξυλοκόπος κατέθεσαν ως μάρτυρες, καθώς ο πρώτος συνάντησε το ζευγάρι πριν το φόνο και ο δεύτερος ανακάλυψε το πτώμα. Άκουσαν όμως και τις τρεις καταθέσεις: Ο ληστής, η γυναίκα και ο δολοφονημένος μέσα από το στόμα ενός μέντιουμ. Είναι δυνατόν να λένε όλοι ψέματα, αφού και οι τρεις ισχυρίζονται ότι είναι αυτουργοί;
«Τα ανθρώπινα όντα δεν μπορούν να είναι ειλικρινή με τον εαυτό τους για τον εαυτό τους. Δεν μπορούν να μιλούν για τον εαυτό τους χωρίς να τον ωραιοποιούν», λέει ο Κουροσάβα, αλλά ένας από τους τρεις βοηθούς σκηνοθέτες του αδυνατεί να καταλάβει την ιστορία πριν το γύρισμα, καθώς δεν βρίσκει τη λύση στην αναζήτηση του ενόχου. «Δεν καταλαβαίνω», είναι και η πρώτη φράση που ακούγεται στην ταινία από τα χείλη του ξυλοκόπου, αλλά αυτό είναι ίσως και το «μήνυμα» της ταινίας, να είμαστε καχύποπτοι ακόμη και απέναντι σε αυτά που έχουμε δει: Ενώ το σκοτεινό παιχνίδι της αλήθειας με τη μνήμη λαμβάνει χώρα, απορροφούμαστε από αυτό που πιστεύουμε ότι είναι μια ιστορία που εξελίσσεται. Η κινητήρια δύναμη της ταινίας είναι η πίστη μας ότι θα φτάσουμε στη λύση των πραγμάτων, αλλά αφού δεν ξέρουν την αλήθεια και οι ίδιοι οι μάρτυρες, γιατί να τη μάθουμε εμείς; (R. Ebert)».