Η άποψη ενός γονιού για το υποχρεωτικό 30ωρο και τη «τσάντα στο σχολείο»

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ESOS

Με αφορμή την ενημερωτική επιστολή που έλαβα ως γονιός για την εκπαιδευτική δράση «τσάντα στο σχολείο», θα ήθελα να καταθέσω την προσωπική μου άποψη για την συγκεκριμένη δράση.
Στην επιστολή αναφέρεται ότι σκοπός της δράσης είναι να μειωθεί ο χρόνος ενασχόλησης των μαθητών με τις σχολικές τους υποχρεώσεις ώστε να αυξήσει τον δημιουργικό χρόνο επαφής και επικοινωνίας τους με τους γονείς. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να
καταθέσω την πραγματικότητα για τον δημιουργικό χρόνο που δύναται να αφιερώσει ένας εργαζόμενος γονιός τις καθημερινές ημέρες στο παιδί του που παρακολουθεί και το ολοήμερο τμήμα του σχολείου.
Το παιδί λοιπόν που φοιτά και στο ολοήμερο (αναγκαστικά λόγω εργασίας γονιού) τμήμα του σχολείου περνά 5 ώρες σε μία σχολική αίθουσα και άλλες 3 ώρες σε μία αίθουσα που είναι και σίτισης και μελέτης ταυτόχρονα!
Άλλες 2 ώρες περίπου για μετακίνηση από/προς σχολείο, ντύσιμο/ξεντύσιμο, πλύσιμο δοντιών/χεριών, τακτοποίηση κλπ. Κατά μέσο όρο1 ½ ώρα την ημέρα σε εξωσχολικές δραστηριότητες που αδυνατεί εδώ και δεκαετίες να προσφέρει το Εθνικό Σύστημα Παιδείας στα παιδιά μας όπως εκμάθηση κάποιου μουσικού οργάνου, χορού , αθλήματος ή ακόμη και μία ξένη γλώσσα που να οδηγεί άμεσα στην απόκτηση έστω ενός βασικού πτυχίου.
Προσθέτοντας λοιπόν και 9 ώρες ύπνου για το υγιές νευρικό σύστημα του παιδιού, φτάνουμε στις 21 ώρες ημερησίως και ακόμη δεν έχω προλάβει να αφιερώσω όχι ποιοτικό χρόνο στο παιδί μου, ούτε να το ρωτήσω βασικά πράγματα. Συνεχίζοντας τον καθημερινό μαραθώνιο και μετά από σύσταση του δασκάλου, καλό θα ήταν να «καθίσω» μαζί με το παιδί μου να κάνουμε καμιά ωρίτσα επανάληψη στο σπίτι αυτά που μάθανε σήμερα. Άρα 2 παιδιά , άλλες 2 ώρες, σύνολο 23 ώρες. Απομένει λοιπόν πολύ οριακά 1 ώρα την ημέρα για να δειπνήσουμε μαζί σαν οικογένεια, να ξεκουραστούν τα παιδιά και κυρίως να περάσω εγώ, ο εργαζόμενος γονιός, ποιοτικό χρόνο μαζί τους που το έχω ανάγκη τόσο εγώ όσο και εκείνα.
Αν λοιπόν ακολουθούσα πιστά το παραπάνω πρόγραμμα θα έπρεπε να είχα τραβηγμένες φωτογραφίες και βιντεάκια στο κινητό μου με ημερομηνία μόνο Σάββατο ή Κυριακή. Η αληθινή μας ζωή να αποτυπωνόταν σε 4 Σαβ/κα το μήνα. Θα έπρεπε επίσης να επιλύω τα όποια ζητήματα ανέκυπταν στην καθημερινότητα των παιδιών μου μόνο Σαβ/κα. Φανταστείτε λοιπόν μια Τρίτη να ερχόταν το παιδί σας σπίτι θέλοντας να μοιραστεί κάτι μαζί σας κι εσείς να εύχεστε να σας το πει γρήγορα-γρήγορα για να μην βγείτε εκτός προγράμματος και δεν προλάβετε να κάνετε την αντιγραφή ή δεν προλάβετε να πάτε εγκαίρως στο μάθημα χορού ή δεν προλάβετε να ετοιμάσετε βραδινό και τη βγάλετε πάλι με ένα τοστάκι!
Προσωπικά αρνούμαι να υποβάλλω την οικογένεια μου σε αυτό το καθημερινό στρες.
Βρίσκω ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μου για να παίξουμε μαζί, να μαγειρέψουμε μαζί, να γελάσουμε παρέα, να μοιραστώ τις ανησυχίες τους και τους προβληματισμούς τους κάθε ημέρα γιατί αυτή είναι η δουλειά του γονιού και όχι να καλύπτει τρύπες του εκπαιδευτικού συστήματος.
Προς τι λοιπόν η προαναφερόμενη εκπαιδευτική δράση?
Θεωρείτε εσείς κύριοι της Δ/νσης Σπουδών στο Υπουργείο Παιδείας ότι θα παραμελώ τα παιδιά μου σε καθημερινή βάση και μου βρήκατε εσείς χρόνο 1 Σαβ/κο τον μήνα για να κάνω την δουλειά μου, ουσιαστικά παραδεχόμενοι ότι μου μεταφέρετε μερίδιο ευθύνης της ανεπάρκειας του εκπαιδευτικού συστήματος?
Και εσείς Σχολικοί Σύμβουλοι, όταν καταρτίζετε την διδακτέα ύλη, έχετε την παραμικρή ιδέα στην πράξη πως θα υλοποιηθεί αυτή από τους δασκάλους?
Πότε ήταν η τελευταία φορά που μπήκε κάποιος από εσάς σε τάξη? Ή μένετε μόνο σε επίπεδο θεωρητικής επιμόρφωσης μέσω τηλεδιάσκεψης τις περισσότερες φορές?
Έχετε ιδέα τι αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί ειδικότητας όταν προσπαθούν να κάνουν μάθημα και έχουν μαθητή με γνωμάτευση ΚΕΔΔΥ και που δεν επιτρέπεται στον δάσκαλο παράλληλης στήριξης να παραβρίσκεται ?
Έχετε εικόνα του πως λειτουργεί διοικητικά στην πραγματικότητα ένα δημοτικό σχολείο?
Έχετε απαξιώσει τον θεσμό του Διευθυντή του σχολείου , μετατρέποντάς τον από ρόλο διοίκησης σε ρόλο γραμματειακής υποστήριξης!
Θέλοντας να επισκεφτώ τον Διευθυντή του σχολείου του παιδιού μου, αναγκάστηκα να περιμένω πάνω από 30΄στον προθάλαμο και έγινα μάρτυρας του κάτωθι διαλόγου:
- Κε Διευθυντά, ο Χρήστος της ΣΤ΄ πάλι έριξε σαπούνι στο πάτωμα της τουαλέτας.
- Όχι τώρα Μαρία , κάνω επιβεβαίωση δεδομένων.
- Α, σας περιμένει και κάποιος να σας δει.
- Αχ σήμερα βρήκε? Έχω τρελή δουλειά. Άδειες δεν έχουν περαστεί, ένα σορό εκκρεμότητες!
Και κλείνοντας θα ήθελα να αναφερθώ στο θέμα των τελευταίων ημερών το περιβόητο 30ωρο των εκπαιδευτικών.
Διάβασα σχετικά άρθρα με πολλές αντιδράσεις κυρίως από συνδικαλιστικές πηγές.
Οι Συνδικαλιστές όλων των υπουργείων θεωρώ ότι τους ΄καίει΄ περισσότερο τα νούμερα από τις συνθήκες, η ποσότητα από την ποιότητα. Πόσο μας μείωσαν τον μισθό, πόσο μας αυξάνουν το ωράριο.
Εσένα απλέ δάσκαλε που αγαπάς τα παιδιά και γι’αυτό ακολούθησες το επάγγελμα του παιδαγωγού, έχει έρθει ποτέ κανείς να δει την καρέκλα που ξαποστένεις όλες αυτές τις ώρες που διδάσκεις? Έχει έρθει ποτέ κανείς να δει το γραφείο που χρησιμοποιείς στο κενό σου για να ετοιμάσεις τα μαθήματα της επόμενης ώρας? Έχει έρθει ποτέ κανείς να σε ρωτήσει αν καθαρίζεται η τουαλέτα που χρησιμοποιείς μετά από κάθε διάλλειμα? Σε έχει ρωτήσει κανείς τη γνώμη σου τις για εναλλακτικές ιδέες ή και τα μέσα που χρειάζεσαι για την διδαχή του μαθήματος σου? Σε έχει ρωτήσει κανείς αν είσαι ευχαριστημένος από τις συνθήκες διαβίωσης που υφίστασαι?
Αμφιβάλλω!
Η Δ/νση Σπουδών σου επιβάλλει εκπαιδευτικά προγράμματα.
Οι σχολικοί σύμβουλοι σου έχουν ετοιμάσει στην αρχή της χρονιάς το χρονοδιάγραμμα του τι θα διδάξεις και με μία τηλεδιάσκεψη θα σε ενημερώσουν και πως θα διδάξεις.
Και οι συνδικαλιστές σου θα φροντίσουν να μην παραμείνεις ώρα παραπάνω από το κανονικό σου ωράριο σ’αυτό το κολαστήριο που λέγεται ελληνικό δημόσιο σχολείο!
Κουράγιο απλέ δάσκαλε!

ΠΗΓΗ: