Ανάμεσα στον ανασχηματισμό και την τελική ευθεία για τις εκλογές, η ΔΕΘ. Απέναντι από το χώρο εγκαινίων και διαμαρτυριών ο Όλυμπος, το βουνό με το μυθικό πλαίσιο. Μόνο τώρα,αντί ο “πατέρας των θεών και των ανθρώπων” για τον οποίο ο Θεόκριτος έγραψε: “άλλοτε είναι καθαρός, άλλοτε βρέχει”, προσπαθούν να σταθούν οι “σύγχρονοι τιτανομάχοι”.
Μετά από οκτώ χρόνια κρίσης
στα δέκα -ίσως να κλείσει ο κύκλος- να ξανανοιώσουμε ότι κάτι ορίζουμε στην γή, τον αέρα, τον ουρανό, την θάλασσα της πατρίδας. Αγωνία που εκτός των άλλων “πνίγει” και ο θόρυβος από τις “επιδείξεις” Τούρκων στην Σμύρνη ή το δημοψήφισμα στα Σκόπια. Να ακούσουμε επιτέλους ότι οι Τιτάνες της παρακμής οδηγούνται και πάλι στα τάρταρα. Από τα προχριστιανικά στα μετά χρόνια, από την μυθολογία στην πραγματικότητα, μεγάλη απόσταση αλλά και μικρή. Η ατμόσφαιρα ενός ευρηματικού τρόπου “πολιτικών” αφηγήσεων στην Ελλάδα την σμικρύνει φανταστικά, άν δεν την μηδενίζει.
Το χρώμα των παροχών και των κατηγοριών για παροχολογία είναι ίδιο. Οι “πολεμικές αναμετρήσεις” όμως για τα εργασιακά δικαιώματα, τις συντάξεις ή την κοινωνική πολιτική -έστω κι αν διεξάγονται επιδερμικά- δείχνουν: Λαϊκιστές που λένε πχ θα καταργήσω το νόμο για το συνταξιοδοτικό υπονοώντας κάτι καλύτερο. Η εμπειρία έως τώρα μαρτυρά τα αντίθετα. Αντιλαϊκιστές λείπουν δηλ αυτοί που καθαρά προεκλογικά διευκρινίζουν, τι, πώς, πόσο θα βελτιώσουν: τα όρια ηλικίας ή την ανταποδοτικότητα ή την εθνική σύνταξη ή τις εισφορές κοκ. Αντίστοιχα κατατάσσεται όποιος ισχυρίζεται ότι προσήλθαν και καλύφθηκαν από το ΕΣΥ τόσες εκατοντάδες χιλιάδες ανασφάλιστοι (Έλληνες και μή) δωρεάν και πολλοί από αυτούς μεταξύ των άλλων παραγόντων βλάβης της υγείας έχουν το κάπνισμα αλλά “αδυνατούν” να καταβάλλουν συμβολικά ένα ποσό δύο πακέτων. Βρέχουν φοροελαφρύνσεις, επενδυσεις, διαφάνεια, δικαιοσύνη, γνήσια πιστοποιητικά αναπηρίας κά για καλύτερες μέρες. Με την ευκολία του Δία “ρυθμίζουν” τα ουράνια αλλά φεύγουν από τα γήινα. Λες και πρόκειται να ελέγξουν τις αστραπές και τους κεραυνούς της εποχής επειδή η ατμόσφαιρα του τοπίου είναι φαινομενικά όπως τότε. Αν ταξιδεύσουμε με το νού και την γνώση, τα βιώματα δηλ με ότι αυλακώνει την συνείδηση, διακρίνουμε τις μακρινές και σύντομες ιστορίες αφηγημάτων της ΔΕΘ.
Τώρα ο μεν πρωθυπουργός προχώρησε σε μια απόφαση: ανασχηματισμού με μονομερή κατεύθυνση, με άρωμα ΣΥΡΙΖΑ, γιατί το νέο είναι μόνο στελέχη της νεότερης γενιάς του κόμματος του. Πολύ συντηρητικά έδειξε να “σκέπτεται” τον μετασχηματισμό του με την δημιουργία του “νέου”, μετεκλογικά, σε ευρύ και πολυσυλλεκτικό. Από την άλλη ο πρόεδρος της ΝΔ εμφανίζεται να διαθέτει ένα “στρατό νέων” ανθρώπων αφήνοντας για αργότερα την υπογραφή γραμματίων στα τζάκια για να σταθεί στην κυβέρνηση αν καταφέρει να πετύχει τα ποσοστά. Και θέλει με την εικόνα του “προοδευτικού” να προσελκύσει κεντροαριστερούς και παράλληλα να συσπειρώσει ότι είναι και στα άκρα της.
Αμφότεροι στο κοινωνικό επιχειρούν στην μικρή περιοχή των μεγάλων εκλογικών δεξαμενών: συνταξιούχοι και μικρομεσαία στρώματα. Επομένως με ανα, προ, μετα, αμφι, τα δίπλευρα, είναι βήματα και συναρτήσεις για πολλαπλασιοσμό. Οι παρούσες πρωτοβουλίες εκτείνονται πέραν των ορίων της τωρινής ορατότητας και η ολοκλήρωση τους στην πραγματικότητα έχει -αν συμβεί- και δρόμο και αναμφισβήτητα νέες σχέσεις με απλές ή σύνθετες εξισώσεις. Ένας φίλος δημοσιογράφος σε μια πρόσφατη συζήτηση επί αυτών μου είπε: να δούμε πότε στην σύγχρονη Ελλάδα θα βρούμε πρώτα τους “αληθινούς” στην πολιτική. Έως τότε και σίγουρα προς το παρόν ας μείνουμε στα μυθικά του Ολύμπου με το απόφθεγμα του Αϊνστάιν: “η φαντασία είναι πιο σημαντική από τη γνώση”!
*Ο Σπύρος Παπασπύρος είναι πρώην Πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου