Περνώντας μέσα από την αδυναμία του σήμερα να δώσει απαντήσεις, να υπερβεί προβλήματα, προσπερνώντας την αφωνία με ρεαλισμό, ας δούμε τα υπαρκτά πιθανά.
Το δημοσιονομικό πλαίσιο που συζητείται στην ΕΕ και στην χώρα είναι πολυετές. Σημαντικές αλλαγές υπάρχουν στον ορίζοντα αλλά πριν τις ευρωεκλογές και τις εθνικές τίποτα δεν είναι σίγουρο.
Ένας προϋπολογισμός σύγχρονος που να προστατεύει, ενδυναμώνει, υπερασπίζεται την κοινωνική συνοχή και ευημερία είναι το μεγάλο ζητούμενο. Ωστόσο
οι δεσμεύσεις για πλεονάσματα και η ανάγκη για επενδύσεις δισεκατομμυρίων ευρώ δεν αφήνουν πολλά περιθώρια προσδοκιών εδώ, υπό το πρίσμα των υφιστάμενων δεδομένων και προτάσεων των κομμάτων. Είναι άλλο η εναλλακτική στα λόγια και άλλο στην πράξη. Στην ΕΕ είναι φυσικό να αναρωτηθούμε για τα θέματα και τις προοπτικές της. Και ναι μεν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα ήθελε να καταλήξει σε συμφωνία για την περίοδο 2021-2027 πριν από τον Μάιο όμως, είναι σαφές ότι αυτή η διαπραγμάτευση θα είναι μακρά και περίπλοκη.
Οι πολιτικές και οικονομικές παράμετροι προς το ´20 και μετά είναι κρίσιμες επειδή:
- Πρώτον, είμαστε μάρτυρες ενός διαλόγου για το μέλλον που εκτείνεται και μετά το 2025, για να καθορίσει τις κύριες κατευθυντήριες γραμμές και να επηρεάσει αρκετά σημαντικά όλες τις πτυχές της ζωής μας. Στην περίπτωση της Ευρώπης δεν γνωρίζουμε τον προορισμό του αεροπλάνου ενώ σε εθνικό επίπεδο δεν ξέρουμε αν οι πιλότοι μπορούν και να το κυβερνήσουν.
- Δεύτερον, στην ΕΕ τόσο η ολοκλήρωσή της παραμένει στο “κενό” όσο και τα κράτη μέλη αντιμετωπίζουν περιορισμούς. Εδώ βέβαια ο θεσμικός αναχρονισμός και η αντίστοιχη πολιτική -και σε ένα βαθμό και η κοινωνική- νοοτροπία καλά κρατούν. Στο επόμενο στάδιο και διάστημα το διακύβευμα έγκειται στο αν προχωράμε με ένα ριζικά αναθεωρημένο σχέδιο που να επικεντρώνεται σε πολιτικές προτεραιότητες, ευέλικτο και στοχευμένο στις ανάγκες των ανθρώπων ή όχι.
Χρειάζεται οι πολίτες να σταθούν με διεξοδική αξιολόγηση σε βάθος των όποιων πολιτικών προγραμμάτων. Ειδικά στον αντίκτυπο που μπορεί να έχουν σε τομείς όπως η έρευνα, η καινοτομία και η ψηφιακή τεχνολογία, η νεολαία, το κλίμα, το περιβάλλον, η ασφάλεια και η άμυνα, η υγεία και η παιδεία, η διαχείριση της μετανάστευσης. Το νέο είναι προφανές ότι προϋποθέτει πρόβλεψη, δουλειά, αποτελεσματικότητα.
Η οικονομία των Περιφερειών καθίσταται το βασικό πεδίο για την μείωση των κοινωνικών και αναπτυξιακών ανισοτήτων και προώθησης της αειφόρου ανάπτυξης.
Η περιφερειακή πολιτική στο εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο έχει πραγματική επίδραση στην ποιότητα ζωής των πολιτών και αντιπροσωπεύει έναν “ζωτικό πυλώνα” για το μέλλον. Ακόμη όμως οι θέσεις και απόψεις -ιδιαίτερα στην εγχώρια σκηνή- απέχουν πολύ από την αξιοπιστία επίτευξης των στόχων της οικονομικής, κοινωνικής και εδαφικής συνοχής. Η προοπτική οδηγεί το κοινό αίσθημα και την απαίτηση να ληφθούν γρήγορα οι σωστές και, ει δυνατόν, συντονισμένες ενέργειες. Ο πρωταρχικός ρόλος της πολιτικής για την συνοχή αποδεικνύεται στις δημόσιες επενδύσεις. Αποτελούν ζωτική πηγή χρηματοδότησης σε διάφορους κρίσιμους τομείς, όπως οι αναφερόμενοι παραπάνω.
Η πολιτική συνεννόηση, η σύγκλιση και συνοχή είναι η αναγκαία συνθήκη όταν πολλά θέματα εξακολουθούν να είναι ανοικτά, μερικά από τα οποία είναι εξαιρετικά κρίσιμα τόσο στην πατρίδα όσο και την Ευρώπη. Οι περικοπές όμως σε κοινωνικές δαπάνες αμφισβητούν τις διακηρύξεις σε πυρηνικά ζητήματα όπως η απασχόληση των νέων. Για να αντισταθμιστεί αυτή η τάση στην χώρα- που είναι υπό μνημονιακό δημοσιονομικό πλαίσιο- και στην ΕΕ που υπόκειται στην μείωση των εσόδων ( Brexit) και την απροθυμία κρατών μελών να αυξήσουν το μερίδιο συμμετοχής τους στον προϋπολογισμό, επείγουν νέες δίκαιες ισορροπίες και αποδεκτή διακυβέρνηση. Και το κυριότερο όταν οι πόροι είναι σπάνιοι η αποδοτικότητα τους δηλ. η προστιθέμενη αξία για το μέλλον πρέπει να αξιολογείται σε κάθε ευρώ!
*Ο Σπύρος Παπασπύρος είναι πρώην πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου