Γ.Χ. Παπαγεωργίου
Γιατί η τρόικα οδηγεί την Ελλάδα στα όρια; Αρκεί μόνο η φαινομενικά «λογική» εξήγηση ότι οι δανειστές θέλουν να διασφαλίσουν την υιοθέτηση όλων των μέτρων προτού εγκρίνουν την καταβολή της δόσης-μαμούθ; Γιατί, στο κάτω-κάτω, το πρώτο μέλημα ενός δανειστή είναι ο οφειλέτης να έχει τη δυνατότητα αποπληρωμής. Και προς τούτο πρέπει να διαθέτει εισόδημα. Οσα συμβόλαια και εάν υπογράψουν οι πολιτικοί αρχηγοί, όσες συμβάσεις Αγγλικού Δικαίου κι αν συναφθούν, ουδείς θα εισπράξει τα χρέη εάν η ελληνική οικονομία δεν λειτουργεί και η συνοχή της κοινωνίας μας έχει διαρραγεί. Το ζήτημα δεν είναι πλέον ότι η περίφημη «συνταγή» δημιουργεί δεκάδες αδιέξοδα. Αυτό το έχουν ομολογήσει έμμεσα ή άμεσα και οι τεχνοκράτες των δανειστών αλλά και οι πολιτικές ηγεσίες των μεγάλων χωρών, οι οποίες παραδέχτηκαν ότι τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα. Ούτε είναι αποκάλυψη πλέον ότι δεν φαίνεται προοπτική εξόδου από την ύφεση. Κοινό μυστικό είναι ότι αντί για 2,5% φέτος, που είναι η επίσημη πρόβλεψη, η υποχώρηση της οικονομικής δραστηριότητας κινδυνεύει να κινηθεί κοντά στο 7% (σύμφωνα με εκτιμήσεις του βρετανικού περιοδικού «Economist») εάν δεν γίνει μια μεγάλη «ένεση» στην οικονομία με φρέσκο χρήμα.
Ωστόσο, το ζήτημα δεν είναι μόνο οικονομικό. Για τους τεχνοκράτες των δανειστών, το «καλό σενάριο» είναι ότι με μισθούς στα 600 ευρώ και τις αξίες επιχειρήσεων, γης και ακινήτων στο μισό οι επενδύσεις στην Ελλάδα θα απογειωθούν. Σύμφωνοι, αλλά προς όφελος ποιών; Η καταστροφή της ελληνικής κοινωνίας απασχολεί κάποιον;
Ποια θα είναι η μεσαία τάξη που θα πραγματοποιήσει το παραγωγικό άλμα και θα στηρίξει πολιτικά τις δυνάμεις εκείνες που θα διατηρήσουν τη χώρα στον ευρωπαϊκό δρόμο; Ποιος θα καταφέρει να πείσει τους Ελληνες πολίτες ότι «είναι καλύτερα εντός Ευρώπης» όταν θα συνειδητοποιήσουν ότι μετά το «κούρεμα» δεν υπάρχει παράδεισος, αλλά μεγαλύτερες απώλειες εισοδήματος και κατάρρευση της αξίας της περιουσίας τους (απαξίωση ακινήτων και επιχειρήσεων);
Εκτός κι αν η πίεση από την τρόικα, ιδίως από την Ευρώπη, είναι και αυτή μέρος του «πειράματος» που θα μετρήσει πλέον τα όρια μέσα από τα οποία μια ευρωπαϊκή κοινωνία περνάει στη φάση της κοινωνικής έκρηξης, της αποστροφής απέναντι σε ό,τι έχει το πρόθεμα «ευρώ» και της βίαιης ανατροπής του πολιτικού συστήματος.
Αναδημοσίευση από το Πρώτο Θέμα
Γιατί η τρόικα οδηγεί την Ελλάδα στα όρια; Αρκεί μόνο η φαινομενικά «λογική» εξήγηση ότι οι δανειστές θέλουν να διασφαλίσουν την υιοθέτηση όλων των μέτρων προτού εγκρίνουν την καταβολή της δόσης-μαμούθ; Γιατί, στο κάτω-κάτω, το πρώτο μέλημα ενός δανειστή είναι ο οφειλέτης να έχει τη δυνατότητα αποπληρωμής. Και προς τούτο πρέπει να διαθέτει εισόδημα. Οσα συμβόλαια και εάν υπογράψουν οι πολιτικοί αρχηγοί, όσες συμβάσεις Αγγλικού Δικαίου κι αν συναφθούν, ουδείς θα εισπράξει τα χρέη εάν η ελληνική οικονομία δεν λειτουργεί και η συνοχή της κοινωνίας μας έχει διαρραγεί. Το ζήτημα δεν είναι πλέον ότι η περίφημη «συνταγή» δημιουργεί δεκάδες αδιέξοδα. Αυτό το έχουν ομολογήσει έμμεσα ή άμεσα και οι τεχνοκράτες των δανειστών αλλά και οι πολιτικές ηγεσίες των μεγάλων χωρών, οι οποίες παραδέχτηκαν ότι τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα. Ούτε είναι αποκάλυψη πλέον ότι δεν φαίνεται προοπτική εξόδου από την ύφεση. Κοινό μυστικό είναι ότι αντί για 2,5% φέτος, που είναι η επίσημη πρόβλεψη, η υποχώρηση της οικονομικής δραστηριότητας κινδυνεύει να κινηθεί κοντά στο 7% (σύμφωνα με εκτιμήσεις του βρετανικού περιοδικού «Economist») εάν δεν γίνει μια μεγάλη «ένεση» στην οικονομία με φρέσκο χρήμα.
Ωστόσο, το ζήτημα δεν είναι μόνο οικονομικό. Για τους τεχνοκράτες των δανειστών, το «καλό σενάριο» είναι ότι με μισθούς στα 600 ευρώ και τις αξίες επιχειρήσεων, γης και ακινήτων στο μισό οι επενδύσεις στην Ελλάδα θα απογειωθούν. Σύμφωνοι, αλλά προς όφελος ποιών; Η καταστροφή της ελληνικής κοινωνίας απασχολεί κάποιον;
Ποια θα είναι η μεσαία τάξη που θα πραγματοποιήσει το παραγωγικό άλμα και θα στηρίξει πολιτικά τις δυνάμεις εκείνες που θα διατηρήσουν τη χώρα στον ευρωπαϊκό δρόμο; Ποιος θα καταφέρει να πείσει τους Ελληνες πολίτες ότι «είναι καλύτερα εντός Ευρώπης» όταν θα συνειδητοποιήσουν ότι μετά το «κούρεμα» δεν υπάρχει παράδεισος, αλλά μεγαλύτερες απώλειες εισοδήματος και κατάρρευση της αξίας της περιουσίας τους (απαξίωση ακινήτων και επιχειρήσεων);
Εκτός κι αν η πίεση από την τρόικα, ιδίως από την Ευρώπη, είναι και αυτή μέρος του «πειράματος» που θα μετρήσει πλέον τα όρια μέσα από τα οποία μια ευρωπαϊκή κοινωνία περνάει στη φάση της κοινωνικής έκρηξης, της αποστροφής απέναντι σε ό,τι έχει το πρόθεμα «ευρώ» και της βίαιης ανατροπής του πολιτικού συστήματος.
Αναδημοσίευση από το Πρώτο Θέμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου