Υπαίθριος χώρος Παλαιών Σφαγείων
Είσοδος ελεύθερη
Διοργάνωση: Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ιωαννιτών
Δευτέρα 29 Ιουίου 9:30 μ.μ.
Ένα ψάρι που το έλεγαν Γουάντα, (A Fish Called Wanda)
Charles Crichton, ΗΠΑ – Ηνωμένο Βασίλειο, 1988, 108 λεπτά
Η ταινία - όπως αναφέρει ο ειδικός συνεργάτης του Πνευματικού Κέντρου, Παναγιώτης Κράββαρης - περιγράφει τη δράση τεσσάρων τυχοδιωκτών, που ενώ είναι άγνωστο πως κατέληξαν μαζί, οργανώνουν τη ληστεία ενός κοσμηματοπωλείου απ’ το οποίο αρπάζουν μια πανάκριβη συλλογή διαμαντιών. Η μοναδική γυναίκα της παρέας, η αδίστακτη, ερωτική και λάτρης του πλούτου Γουάντα, παγιδεύει τον αρχηγό της σπείρας και εραστή της για να κρατήσει τα διαμάντια για τον εαυτό της. Το σχέδιό της όμως πάει στραβά, και όλοι οι άντρες στο δρόμο της για την τσάντα με τα διαμάντια θα γίνουν θύματα της γοητείας της, την οποία εφαρμόζει για να τους χρησιμοποιεί. Ένας από αυτούς, ο δικηγόρος που χειρίζεται την υπόθεση της ληστείας Άρτσι Λιτς, θα την ερωτευτεί.
Το πρώην μέλος των Μόντυ Πάιθον, Τζον Κλιζ, στρώνεται στη δουλειά και προσπαθεί να βρει ποια είναι η συνταγή που συνδυάζει την κακία και το πολιτικά μη ορθό του αγγλικού χιούμορ, την τεράστια διεθνή εμπορική επιτυχία και μια καλή ιστορία. Γι’ αυτό το λόγο, φέρνει δύο αμερικανούς ανερχόμενους σταρ της εποχής και τους δίνει 2 βασικούς ρόλους (ο Κέβιν Κλάιν θα πάρει όσκαρ β ανδρικού ρόλου το 1989), φωνάζει τον παλιό του συνεργάτη από τους Πάιθον, Μάικλ Πέιλιν, και «ξεθάβει» τον σκηνοθέτη Τσαρλς Κράιτον, βετεράνο των κλασσικών βρετανικών κωμωδιών των Ealing Studios τις δεκαετίες του 50 και του 60, ο οποίος στα 77 του δουλεύει το σενάριο με τον Κλιζ και σκηνοθετεί. Η ενσωμάτωση του αμερικανικού καστ στην ταινία, δεν οδηγεί μόνο στην πρόσβαση στο αμερικανικό κοινό, αλλά πρόκειται και για έναν αυτοσαρκασμό του Κλιζ, αφού οι Αμερικάνοι φέρνουν τον ερωτισμό και την ενέργεια που λείπει από τους Άγγλους.
Charles Crichton, ΗΠΑ – Ηνωμένο Βασίλειο, 1988, 108 λεπτά
Η ταινία - όπως αναφέρει ο ειδικός συνεργάτης του Πνευματικού Κέντρου, Παναγιώτης Κράββαρης - περιγράφει τη δράση τεσσάρων τυχοδιωκτών, που ενώ είναι άγνωστο πως κατέληξαν μαζί, οργανώνουν τη ληστεία ενός κοσμηματοπωλείου απ’ το οποίο αρπάζουν μια πανάκριβη συλλογή διαμαντιών. Η μοναδική γυναίκα της παρέας, η αδίστακτη, ερωτική και λάτρης του πλούτου Γουάντα, παγιδεύει τον αρχηγό της σπείρας και εραστή της για να κρατήσει τα διαμάντια για τον εαυτό της. Το σχέδιό της όμως πάει στραβά, και όλοι οι άντρες στο δρόμο της για την τσάντα με τα διαμάντια θα γίνουν θύματα της γοητείας της, την οποία εφαρμόζει για να τους χρησιμοποιεί. Ένας από αυτούς, ο δικηγόρος που χειρίζεται την υπόθεση της ληστείας Άρτσι Λιτς, θα την ερωτευτεί.
Το πρώην μέλος των Μόντυ Πάιθον, Τζον Κλιζ, στρώνεται στη δουλειά και προσπαθεί να βρει ποια είναι η συνταγή που συνδυάζει την κακία και το πολιτικά μη ορθό του αγγλικού χιούμορ, την τεράστια διεθνή εμπορική επιτυχία και μια καλή ιστορία. Γι’ αυτό το λόγο, φέρνει δύο αμερικανούς ανερχόμενους σταρ της εποχής και τους δίνει 2 βασικούς ρόλους (ο Κέβιν Κλάιν θα πάρει όσκαρ β ανδρικού ρόλου το 1989), φωνάζει τον παλιό του συνεργάτη από τους Πάιθον, Μάικλ Πέιλιν, και «ξεθάβει» τον σκηνοθέτη Τσαρλς Κράιτον, βετεράνο των κλασσικών βρετανικών κωμωδιών των Ealing Studios τις δεκαετίες του 50 και του 60, ο οποίος στα 77 του δουλεύει το σενάριο με τον Κλιζ και σκηνοθετεί. Η ενσωμάτωση του αμερικανικού καστ στην ταινία, δεν οδηγεί μόνο στην πρόσβαση στο αμερικανικό κοινό, αλλά πρόκειται και για έναν αυτοσαρκασμό του Κλιζ, αφού οι Αμερικάνοι φέρνουν τον ερωτισμό και την ενέργεια που λείπει από τους Άγγλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου