Φεστιβάλ Γερμανικού Κινηματογράφου

 





Τετάρτη 18 έως  Κυριακή 22 Μαρτίου
Είσοδος ελεύθερη
Πολιτιστικός Πολυχώρος «Δημ. Χατζής»
Φεστιβάλ Γερμανικού Κινηματογράφου

Τετ. 18, 8:30 μ.μ.
Ντίτριχ Μπρίγκεμαν,
Τρέξε αν μπορείς (Renn, wenn du kannst),
Γερμανία, 2010, 116’

Η ιστορία του Ben, φοιτητή της συγκριτικής λογοτεχνίας που κάθεται σε αναπηρική καρέκλα. Τον φροντίζει ο Christian, αντιρρησίας πολέμου, και περιστασιακά η ανύπαντρη μητέρα του και ζει σε διαμέρισμα στο Duisburg.
Από το μπαλκόνι του παρατηρεί με τηλεσκόπιο την Αnnika, η οποία περνά το δρόμο προς την Ακαδημία Μουσικής με το ποδήλατο και διασχίζει τακτικά μια διασταύρωση με κόκκινο. Όταν συγκρούεται κάποια στιγμή με τον Christian,  αρχίζει να αναπτύσσεται ένα ερωτικό τρίγωνο. Ο Christian επιδιώκει την γνωριμία με την Annika χωρίς τη γνώση του Ben και παραμελεί τα καθήκοντά του απέναντι στον Ben. Η Annika ωστόσο ενδιαφέρεται επίσης για τον Ben.
Το μοτίβο του νερού παίζει σημαντικό ρόλο για τον Ben. Εμφανίζεται για πρώτη φορά σε ένα μικρό επεισόδιο με ένα χρυσόψαρο που μετακινείται από ένα σπασμένο γυάλινο δοχείο σε χάρτινη συσκευασία, όπου αποκτά απογόνους, στη συνέχεια παίρνει δραματική μορφή, όταν ο Ben κατευθύνεται σε μια παγωμένη λίμνη για ν’ αυτοκτονήσει. Οι επανειλημμένες ερωτήσεις της Annika σχετικά με την προέλευση της αναπηρίας του τελικά βρίσκουν απάντηση: Σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, πριν από επτά χρόνια το αυτοκίνητο του Ben κατέληξε σε αυτή την λίμνη. Ενώ ο Ben πετάχτηκε από το όχημα, η φίλη του πνίγηκε στο αυτοκίνητο.
Ο σκηνοθέτης Ντίτριχ Μπρίγκεμαν παρουσιάζει το ζήτημα της αναπηρίας χωρίς συναισθηματισμούς, δείχνει την ζωή ενός νεαρού άνδρα σε αναπηρικό καροτσάκι μετά από ένα ατύχημα πριν από επτά χρόνια,  που επιθυμεί την αγάπη. Δεν θέλει μια σχέση με άτομα με ειδικές ανάγκες. Μια ταινία με  ξηρό χιούμορ και πνευματώδης διαλόγους, όπου πολλά παραμένουν ανείπωτα, αποφεύγει τις παγίδες ενός δράματος αναπηρίας.
Βραβεία γερμανικού κινηματογράφου, 2010.

 
Παρ. 20, 8:30 μ.μ.
Μανουέλα Στάκε,
Τα παιδιά του φεγγαριού (Mondscheinkinder),
Γερμανία, 2006, 90’

H γενετική ασθένεια «ξηροδερμία pigmentosum» είναι πολύ σπάνια. Το προσδόκιμο ζωής των Mondscheinkinder είναι χαμηλό. Οι περισσότεροι ασθενείς πεθαίνουν μέσα στην πρώτη δεκαετία της ζωής τους. Δεδομένου ότι η πλειοψηφία των ασθενών  που πάσχουν από αυτή την ασθένεια είναι παιδιά, ονομάζονται  παιδιά του φεγγαριού.
Οι υπεριώδεις ακτίνες του ήλιου αναπτύσσουν στο δέρμα του ασθενούς πρώτα φλεγμονές, αργότερα κονδυλώματα που μπορούν να αναπτυχθούν σε κακοήθη καρκίνο του δέρματος. Είναι σημαντικό οι ασθενείς να προστατεύονται από οποιαδήποτε ηλιακό φως. Μέχρι τώρα δεν υπάρχει θεραπεία για την ασθένεια.
Ο Paul είναι παιδί του φεγγαριού. Αυτό όχι μόνο επηρεάζει αρνητικά τον ίδιο αλλά και την οικογένεια του, ειδικά την αδελφή του Lisa, η οποία κάθε μέρα περνάει πολύ χρόνο μαζί του. Κάθε μέρα οι δύο περνάνε μαζί τις περιπέτειες της φαντασίας τους. Ο Paul είναι ο αστροναύτης  που έχει χαθεί στο διάστημα και η Liza είναι ο επιστήμονας που τον συνοδεύει. Η ζωή της Liza περιπλέκεται όταν ερωτεύεται τον Simon. O Paul παρατηρεί ότι η αδελφή του δεν τον προσέχει, όπως τον πρόσεχε. Την ίδια στιγμή, η κατάσταση του αγοριού επιδεινώνεται.
Μια ευαίσθητη ταινία για τον έρωτα, τη ζωή και την ευθύνη των παιδιών και των νέων. Iσχυρές εικόνες στις πραγματικές σκηνές και υπέροχα κινούμενα σχέδια του Διαστήματος.
Βραβεία γερμανικού κινηματογράφου, 2006

 
Σάβ. 21, 6:00 μ.μ.
Άλεν Γκσπόνερ,
Το μικρό φάντασμα (Das kleine Gespenst),
Ελβετία-Γερμανία, 2013, 92’

«Το μικρό φάντασμα» είναι ένα παιδικό βιβλίο του γερμανού συγγραφέα παιδικής λογοτεχνίας  Otfried Preußler από το 1966 με σχέδια του  Franz Josef Τριπ. Έχει μεταφραστεί σε 32 γλώσσες.
Το 1969 εμφανίστηκε ως μαριονέτα για πρώτη φορά στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο. Το 2013 έγινε ταινία κινουμένων σχεδίων από  τον Άλεν Γκσπόνερ.
  Το μικρό φάντασμα ζει στο κάστρο Eulenstein. Ο καλύτερος φίλος του είναι μια κουκουβάγια. Με μια αλυσίδα με 13 κλειδιά, το μικρό φάντασμα απλά κουνώντας τα ανοίγει πόρτες και παράθυρα. Η μεγαλύτερη επιθυμία του μικρού φαντάσματος είναι να δει τον κόσμο για μια φορά στο φως της ημέρας.  Αλλά όλες οι προσπάθειες του να μείνει ξύπνιος αποτυγχάνουν. Μια μέρα όμως  ξυπνά το μεσημέρι. Κατά την εξερεύνηση του κάστρου στο φως της ημέρας, το μικρό φάντασμα, ενώ προσπαθεί να ξεφύγει από μια τάξη που επισκέφτηκε το Μουσείο του Κάστρου, χτυπήθηκε από μια ηλιαχτίδα και μαυρίζει.

 
Σάβ. 21, 8:30 μ.μ.
Φατίχ Ακίν,
Στην άλλη πλευρά (Auf der anderen Seite),
Γερμανία-Τουρκία, 2007, 122’

Είναι μια ταινία σε σκηνοθεσία και σενάριο του Φατίχ Ακίν. Η διεθνώς βραβευμένη ταινία αποτελεί το δεύτερο μέρος της τριλογίας «Έρωτας, Θάνατος και  Διάβολος» (Liebe, Tod und Teufel). Η τριλογία ξεκίνησε με το «Μαζί ποτέ» (Gegen die Wand) το 2004 και ολοκληρώθηκε το 2014 με την ταινία «The cut».
Η ταινία «Στην άλλη πλευρά» μιλάει για την μοίρα έξι ατόμων από τρεις οικογένειες και δύο γενεές, τόσο γερμανικής αλλά και τουρκικής καταγωγής. Παίζει και στις δύο χώρες,  χωρίζεται σε τρία μέρη, καθένα από τα οποία φέρει ένα επιμέρους κεφάλαιο.
Βρέμη, Αμβούργο, Κωνσταντινούπολη, τρία κεφάλαια, έξι άτομα, μητέρα - κόρη, πατέρας - γιος. Η τραγωδία του θανάτου που επίσης μπορεί να είναι μια ενοποιητική δύναμη που επιτρέπει στους ανθρώπους ένα νέο ξεκίνημα, μια νέα συνάντηση. Άλλα θέματα: επιστροφή στην πατρίδα, συγχώρεση.
Είναι μια εξαιρετικά πολύχρωμη ταινία με ένα όμορφο ανοιχτό τέλος που ομορφαίνει  τη βαριά ιστορία. Θυμίζει το αρχαίο ελληνικό δράμα - με υπότιτλους που προβλέπουν ποιος θα πεθάνει. Με αυτόν τον τρόπο δεν αφήνει το κοινό σε αγωνία, αλλά το βοηθάει ν ’αφοσιωθεί. Ένα τέχνασμα που λειτουργεί τέλεια, γιατί τα μηνύματα που η ταινία θέλει να καταθέσει, είναι εξίσου σημαντικά όσο η δράση της.

 
Κυρ. 22, 8:30 μ.μ.
Όσκαρ Ρέλερ,
Η άθικτη (Die Unberührbare),
Γερμανία, 2000, 110’

Ο σκηνοθέτης Όσκαρ Ρέλερ, γιος της συγγραφέα Gisela Elsner, σκηνοθετεί τις εσωτερικές και εξωτερικές πολιτικές συγκυρίες της ζωής της μητέρας του.  Οι τελευταίοι μήνες της ζωής μιας μοναχικής γυναίκας που κινείται από το Μόναχο στο Βερολίνο, για να «ξεκινήσει εκ νέου». Οι συναντήσεις με παλιούς φίλους και συναδέλφους της από την Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας είναι για την Hanna, την ηρωίδα της ταινίας, πολύ οδυνηρή και απογοητευτική εμπειρία, γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται πλέον για τα παλιά ιδεώδη.
Η Gisela Elsner υπέφερε όλη της τη ζωή λόγω της αστικής καταγωγής της και  συμπαθούσε  τον σοσιαλισμό της Λ.Δ.Γ., ήταν μέλος του Κ.Κ.Γ. και στις αρχές του 1989 εξελέγη στο διοικητικό συμβούλιο του κόμματος, ακόμα και μετά την κατάρρευση της δικτατορίας του SED στη Λ.Δ.Γ. δεν αρνήθηκε τις κομμουνιστικές της  πεποιθήσεις. Οι ασπρόμαυρες  εικόνες  αποτελούν έκφραση της ψυχολογικής κατάστασης του κύριου χαρακτήρα. Χωρίς τη χρήση αναδρομών στο παρελθόν αποδεικνύεται ότι είναι από όλες τις απόψεις μία καλλιτεχνικά εντυπωσιακή και συναρπαστική ταινία. Σε πολύ σημαντικό πρωταγωνιστικό ρόλο η γνωστή και εξαιρετική ηθοποιός Hannelore Elsner, που δεν είχε συγγενική σχέση με την ηρωίδα της ταινίας.
Τιμήθηκε ως η καλύτερη ταινία μεγάλου μήκους με το χρυσό βραβείο κινηματογράφου της Γερμανίας το 2001. Την ίδια χρονιά η ταινία έλαβε το Golden Tulip καλύτερης ταινίας του διαγωνισμού του διεθνούς φεστιβάλ κινηματογράφου της Κωνσταντινούπολης. Η  Hannelore Elsner  έλαβε το βραβείο της καλύτερης ηθοποιού κινηματογράφου της Γερμανίας,  το 2000, και το βραβείο κινηματογράφου της Βαυαρίας, το  2000.

*Πέμπτη 19 & Παρασκευή 20, πρωινές προβολές για σχολεία.
Διοργάνωση: Ένωση Καθηγητών Γερμανικής Γλώσσας Ιωαννίνων, Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ιωαννιτώ