ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ*
Οι προβλέψεις για τα οικονομικά
και η ανάγνωση για το τρέχον έτος έχουν μεγαλύτερο πολιτικό τόνο για προφανείς λόγους.
Η "υπερ πολιτικοποίηση" δεν σημαίνει βέβαιες προοπτικές
ή ότι σταθεροποιήθηκε η
Ευρώπη ούτε, το κυριότερο, η "άνοδος" του ΑΕΠ στην ΕΕ πρόκειται
να γίνει αισθητή στην κοινωνία. Η ανεργία παραμένει υψηλή και οι
επενδύσεις χαμηλά. Η ρητορική έχει δυο μέρη: το πρώτο αισιόδοξο και το
δεύτερο -πιο έντεχνο και δυσνόητο- προειδοποιητικό
και επιφυλακτικό αλλά ολάνοιχτο για τα
δυσμενή εξαιτίας κινδύνων από την συνολική εικόνα και τις εξελίξεις στις
ΗΠΑ, το Brexit, τις αγορές και αναδυόμενες οικονομίες, το χρέος της
Κίνας.
Έτσι ο
Β. Ντομπρόβσκις (αρμόδιος Αντιπρόεδρος για το Ευρώ) δηλώνει από
την μία: "η οικονομική ανάκαμψη της Ευρώπης συνεχίζεται.." και από την
άλλη: "σε αυτούς όμως τους αβέβαιους καιρούς, είναι σημαντικό να
παραμείνουν οι ευρωπαϊκές οικονομίες ... να προσαρμόζονται
στις μεταβαλλόμενες συνθήκες". Το ίδιο και Μοσχοβισί με πιο ενισχυμένο
υποσχετικό χρώμα:
"...η ανάπτυξη συνεχίζεται, ενώ η ανεργία και τα ελλείμματα
ακολουθούν πτωτική πορεία. Ωστόσο, με την αβεβαιότητα σε τόσο υψηλά
επίπεδα, είναι σημαντικότερο από ποτέ να χρησιμοποιήσουμε όλα τα
εργαλεία πολιτικής για να στηρίξουμε την ανάπτυξη...".
Η
έλλειψη "δυναμικής επέκτασης της οικονομίας" καθιστά - δεν λέγεται
προεκλογικά- δύσκολη υπόθεση την εγκατάλειψη του δόγματος: "λιτότητα και
ανάπτυξη".
Ταυτόχρονα
οι "ισχυρές" χώρες της ΕΕ , (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία) άνοιξαν
παράθυρο για Ευρώπη πολλών ταχυτήτων ή έβαλαν στις αναμετρήσεις το
συντηρητικό "υπερόπλο". Αυτό όμως, αποτελεί ομολογία αποτυχίας στην
αντιμετώπιση
της κρίσης αφού οι "ταχύτητες" που δημιούργησε "συζητείται" τώρα να
γίνουν συνθήκη και να εγκαταλειφθεί οποιαδήποτε προσπάθεια επανασύνδεσης
με το όραμα πολιτισμού, σύγκλισης και προόδου.
Οι
θετικές εκτιμήσεις -που στηρίζονται εν πολλοίς στις εξαγγελίες- έχουν
προϋπόθεση: να παραμείνουν αμετάβλητα τα πολιτικά δεδομένα
αλλά μόνο ο
επίσημος "νεοσκεπτικισμός" μπορεί να τα αλλάξει. Με σχετική
αξιοπιστία -παρά τις παρεμβάσεις αντιρρόπησης Γιούγκερ- και με πλήθος
"μεταβλητών" όπως και στην περίπτωση μας -την ώρα "αμφισβήτησης" του ΔΝΤ
επειδή τα στοιχεία είναι "καλά" έρχεται η ΕΛΣΤΑΤ
και κάνει την "ά-τεχνη" διαπραγμάτευση πιο πολύπλοκη τεχνικά και
πολιτικά ειδικά στην εφαρμογή της συμφωνίας αφου η "μετροκρατία" θα
εκτείνεται έως το 2024- δεν γυρίζει η ευρωπαϊκή οικονομία από την ασταθή
σε σταθερή ανάπτυξη ή η εθνική από κάτω προς τα πάνω.
Διανύουμε περίοδο που τα πολιτικά "ελλείμματα και πλεονάσματα" επιχειρείται να "αποκαταστήσουν" τα οικονομικά.
Στην Ευρώπη
"ανησυχούν" για την εξασφάλιση σκηνικού με "απομόνωση" των άκρων
(πρότυπο η Γερμανία) στον καθορισμό κυβερνητικών σχημάτων, εδώ όμως;
Μπορεί να ζούμε μύθους αλλά κυβέρνηση και ΝΔ μένουν χωρίς
αφήγημα διπολισμού παρά τον "ιδρώτα" των τελευταίων μηνών.
Μπορούν
να αναδειχτούν νέες λύσεις τόσο σε ευρωπαϊκό επίπεδο -στην πορεία προς
τις ευρωεκλογές του ´18- όσο και σε εθνικό πιο άμεσα, αρκεί να υπάρξει
λόγος, χώρος, ενέργεια και ευθύνη των πολιτών και πρωτοβουλίες από την
κοινωνία. Γιατί παρά την προσδοκία ακριβού δανείου
από την παγκόσμια τράπεζα (που χρηματοδοτεί αναπτυξιακά σχέδια σε
υπανάπτυκτες χώρες) με την "περίεργη" υποστήριξη της ΕΕ η πιθανότητα
βγούμε στις αγορές τον επόμενο χρόνο με χαμηλά επιτόκια είναι εξαιρετικά
μικρή. Μήπως αντί για νέο -μόνο- πρόγραμμα (4ο μνημόνιο!)
το νέο ευφάνταστο πείραμα είναι να ανοίξουμε εμείς την
de jure εφαρμογή της "άλλης Ευρώπης" των ταχυτήτων;
* Ο Σπύρος Παπασπύρος είναι πρώην Πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου