Διασταυρούμενες Ζωές (Circles)
Ας γραπώσουμε την ευκαιρία να δούμε ένα, βαθιά γειωμένο στο παρόν, σπουδαίου λόγου, γλώσσας και ωριμότητας, σινεμά, με την ανθρώπινη φύση στην καλύτερη και χειρότερή της εκδοχή.
Η αξία της ταινίας δεν εστιάζεται στο καθαυτό πραγματικό συμβάν, αλλά στον τρόπο που ο σκηνοθέτης επεξεργάστηκε τη θεματική και τις διαστάσεις της κι έστησε τη μυθοπλασία και τις αφηγηματικές του στρατηγικές, ώστε να εξάγει και να μεταδώσει αποτελεσματικά το μήνυμα που εκείνος, ως δημιουργός του έργου τέχνης, θέλει να δώσει.
Ο Γκολούμποβιτς ξεκινά με ένα γεγονός που έλαβε χώρα το 1993, μέρα μεσημέρι, στην πλατεία της Σερβοκρατούμενης τότε, πόλης Τρεμπίνιε της Βοσνίας. Αφού εισάγει με ακαδημαϊκή μαεστρία τους πρωταγωνιστές των ιστοριών που θα συναντήσουμε παρακάτω, δείχνει τον νεαρό Σέρβο στρατιώτη Μάρκο να εμποδίζει ομάδα τριών θερμοκέφαλων Σέρβων στρατιωτών που κακοποιούν βίαια έναν μουσουλμάνο περιπτερά, για γελοία αφορμή.
Από τη Βοσνία του χθες μεταφερόμαστε 12 χρόνια μετά, σε εργατικές συνοικίες γερμανικής πόλης, όπου «φιλοξενούνται» οι ξεπουλημένοι από τις χώρες τους μετανάστες, όπου τα παιδιά της εργατικής τάξης διδάσκονται στα σχολειά τον ύμνο της ΕΕ που παίζουν επιδεικτικά με φλογέρα.
Παρά τις διαφορετικές εθνότητες που εμπλέκονται στην ίντριγκα, η ταινία παίρνει απόσταση από κάθε τι εθνικιστικό, η σερβο-μουσουλμανική σύγκρουση μένει απέξω, η όποια τέτοια φόρτιση επιβλήθηκε άνωθεν και έξωθεν ακριβώς για να βρει αποδέκτες του γνωστούς «νταήδες» που έκαναν πρακτικά τη δουλειά του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Γι' αυτό ακριβώς έχει τεράστια σημασία το ότι η θανατηφόρα συμπλοκή γίνεται μεταξύ ομοεθνών. Οι ιστορίες δε, που διαδραματίζονται στο «σήμερα» σε δύο γεωγραφικούς τόπους, πηγάζουν από το «χθες» που παραμένει σταθερά στο επίκεντρο της αφήγησης, ως μόνιμο σημείο αναφοράς, ως μήτρα του κακού, ως το αντικείμενο που πέφτοντας στο νερό, δημιουργεί ομόκεντρους κύκλους...
Ο Γκολούμποβιτς μέσα σε αισθητική άκρατου ρεαλισμού, παίζει με μοναδικό του χαρτί την αλήθεια. Χωμένη ως τα μπούνια στην αλήθεια η λακωνική αφήγηση, ξεφλουδίζει με σοφή στρατηγική, στρώμα - στρώμα την ατομική (του πολίτη) και προσωπική (του ανθρώπου) ενοχή, όλων ανεξαιρέτως των παρισταμένων, που με τη μη παρέμβαση/επέμβασή τους, λόγω φόβου μην μπλέξουν στην άγρια συμπλοκή, άφησαν αβοήθητο το μόνο άνθρωπο που είχε το θάρρος να εναντιωθεί σε μια απάνθρωπη πράξη... Το μήνυμα ακουμπά στη στάση ζωής , όπως ακριβώς την περιέγραψε κι ο Μπρεχτ στο σχετικό, πασίγνωστο ποίημά του. Μήνυμα διαχρονικά επίκαιρο...
Το σασπένς βοηθιέται από τις σιωπές, τους ήχους και τη μουσική και κρατά το θεατή συνεχώς πεινασμένο για τη συνέχεια της ιστορίας, για το τι τελικά έγινε στην πλατεία της Τρεμπίνιε το '93. Σήμερα, στη Βοσνία με τις σβηστές καμινάδες των εργοστασίων, ο πατέρας του Μάρκο αναρωτιέται αν η θυσία άξιζε τον κόπο. Ο σκηνοθέτης δίνει αισιόδοξη απάντηση - μέσα από πληθώρα συμβόλων. Κι όταν ο φόβος αντικαθίσταται από το σεβασμό...
Παίζουν: Αλεκσάνταρ Μπέρτσεκ, Λεόν Λούτσεβ, Βουκ Κόστιτς, Χριστίνα Πόποβιτς, κ.ά.
Παραγωγή: ΣΕΡΒΙΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ, ΣΛΟΒΕΝΙΑ, ΚΡΟΑΤΙΑ (2013)
Trailer- Video της ταινίας: https://youtu.be/eE8eAf_AXCs
Οικονομική ενίσχυση : 2 ευρώ
Τηλ. επικοινωνίας 6945377240
προβολές: Κυριακή 21/5 & Δευτέρα 22/5 και ώρα 9:15 μ.μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου