Μια παράξενη ευχή!

Να διαβάσετε, να διαβάσετε πολύ την Πρωτοχρονιά

Του Νίκου Τσούλια*

      Χρονιάρα μέρα που είναι μας επιτρέπει να βγούμε και λίγο έξω από τα τετριμμένα. Και να πάω ακόμα ένα βήμα πιο πέρα, να μην αναφερθώ στις γνωστές ευχές. Να σημειώσω μια παράξενη ευχή. Και θα αυτό θα μου επιτρέψει να γράψω για μια προσωπική σκηνή από αυτές που μένουν για πάντα στη σκέψη μας, που είναι όνειρο και νοσταλγία μαζί, που φαντασίωση και πραγματικότητα είναι αγκαλιά και δεν τσακώνονται…

     Δεν ξέρω που την βρήκε αυτή την άποψη, αν την

κληρονόμησε από τις προηγούμενες γενιές της ή αν τη δημιούργησε αυτή με προφανή παιδαγωγικό και συμβουλευτικό σκοπό. «Να διαβάσεις, να διαβάσεις πολύ την Πρωτοχρονιά, γιατί ό,τι κάνεις αυτή την ημέρα θα το κάνεις όλο το χρόνο και με όμορφο αποτέλεσμα»! Παραξενεύτηκα, παιδί στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού τότε, αν και ήμουν παθιασμένος με το διάβασμα. Διάβαζα κάθε στιγμή που δεν είχα δουλειές ή το λιγοστό επιτρεπτό από τους γονείς παιχνίδι. Διάβαζα και όταν περπατούσα να πάω κάπου, και ακόμα θυμάμαι μερικές σκηνές και τα μέρη που βρέθηκα σε χαντάκι!

     Η μάνα μου – αυτή μου το είχε πει – διάβαζε σε κάθε ευκαιρία. Ήταν η πρώτη μαθήτρια στην τάξη της. Ήξερε όλα τα ποιήματα των συμμαθητών της και όταν δυσκολεύονταν στην απαγγελία τους στις Γιορτές, καθόταν παράμερα και τους βοηθούσε. Και μάλιστα συνέβη και το εξής. Επειδή ο πατέρας της δεν την άφησε να πάει Γυμνάσιο, γιατί ήταν μοναχοπαίδι και γιατί δεν ήθελε να την αφήσει να πάει να μείνει μόνη της στη γειτονική Αμαλιάδα, ζήτησε να πηγαίνει στο σχολείο και να παρακολουθεί ξανά την ΣΤ΄ τάξη! Και της έγινε η χάρη… Όταν δε απελευθερώθηκε από τις σκληρές αγροτικές δουλειές σα μεγαλώσαμε εμείς τα παιδιά της, διάβαζε όλη την ώρα και πάντα αγόραζε εφημερίδα για να ενημερώνεται πολιτικά και να μπορεί να με αντικρούει πιο εύκολα – γιατί είχαμε αντίθετες κομματικές επιλογές…

     Κάθε χρονιά, τις ημέρες αυτές της Πρωτοχρονιάς – και όχι μόνο – η παράξενη ευχή φωλιάζει για τα καλά στη σκέψη μου. Και διαβάζω παραπάνω από ό,τι θα διάβαζα. Και έτσι νιώθω την ομορφιά του διαβάσματος – που για μένα μαζί με την ομορφιά του γραψίματος είναι κορυφαίες, καθημερινές «στιγμές» ευτυχίας – τόσο από την αυταξία του όσο και από τη συνάντησή μου με ένα παιδικό βίωμα και κυρίως από την αίσθηση ότι κάνω κάτι που τιμώ τη μάνα μου.

     Και έτσι, η ονειροπόληση που μου γεννά γενικά το διάβασμα, αυτές τις ημέρες της Πρωτοχρονιάς συναντιέται με τη νοσταλγία μιας φλόγας που άναψε στους παιδικούς μου χρόνους και φώτισε και φωτίζει τόσο γλυκά και όμορφα την ίδια τη ζωή μου…

     Να σας ευχηθώ λοιπόν και εγώ την ίδια την παράξενη ευχή. «Να διαβάσετε, να διαβάσετε πολύ την Πρωτοχρονιά, γιατί ό,τι κάνετε αυτή την ημέρα θα το κάνετε όλο το χρόνο και με όμορφο αποτέλεσμα»!

*Ο Νίκος Τσούλιας είναι πρώην Πρόεδρος της ΟΛΜΕ