Ο πιο καλός μαθητής του ΣΥΡΙΖΑ

Το μεθύσι της νίκης και η τάση να δικαιολογούνται τα πάντα με το επιχείρημα ότι οι άλλοι ήταν χειρότεροι, αποτελούν πολύ κακούς συμβούλους

Παντελής Καψής

Το δίλημμα που θα αντιμετωπίσει αργά ή γρήγορα η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης

«Μας τα διδάξατε αυτά εσείς όταν ήσασταν σε αυτή τη θέση και θα διαπιστώσετε σε αυτά τα 4 χρόνια πόσο καλοί μαθητές είμαστε. Είχα πει όταν επενδύατε στην δικτατορία της πλειοψηφίας, μην περιμένετε να τα ξεχάσουμε. Η κ. Τασία Χριστοδουλοπούλου τα ξέρει (όπως ξέρει) και πώς παραβίαζε στη Βουλή όλα τα δικαιώματα των μειοψηφιών. Μη με διακόπτετε λοιπόν, μετά τα 4 χρόνια τα ξαναλέμε.»
Αν τυχόν απορείτε ποιος τα είπε όλα αυτά, είναι
βέβαια ο Άδωνης Γεωργιάδης απευθυνόμενος σε στελέχη της αντιπολίτευσης. Θυμόσαστε τον μελίρρυτο Γεωργιάδη πριν από τις εκλογές; Καμία σχέση με τον σημερινό. Αυτά για την περίπτωση που φοβηθήκαμε ότι κάποιοι ξέχασαν τον παλιό τους εαυτό. Ε λοιπόν δεν τον ξέχασαν. Κι όποιος παρακολουθεί από κοντά τα πράγματα ξέρει ότι αυτό το κλίμα ευπρέπειας και συναίνεσης που επικράτησε στη Βουλή τις πρώτες ημέρες, είναι μαγική εικόνα. Έχουμε να δούμε πολλά ακόμα καθώς ορισμένοι επιζητούν την ρεβάνς, ακόμα και την παραπομπή του κ. Τσίπρα. Ο κ. Γεωργιάδης απλώς δεν έκρυψε τις διαθέσεις του, δήλωσε μάλιστα και καλός μαθητής του ΣΥΡΙΖΑ στην επιβολή της «δικτατορίας της πλειοψηφίας» και στην καταπάτηση των δικαιωμάτων της μειοψηφίας! Αν αυτό το έλεγε ένας αντίπαλος της Νέας Δημοκρατίας θα τον κατηγορούσαμε για εμπάθεια.

Μπορούμε να συζητάμε αενάως αν πρόκειται για ρεβάνς ή για απόδοση δικαιοσύνης. Το μείζον στην συγκεκριμένη περίπτωση ωστόσο είναι ότι αυτά τα πράγματα έχουν την τάση να αναπαράγονται σε όλο και πιο δηλητηριώδη μορφή. Ιδίως όταν επιδοκιμάζονται «από κάτω», όταν δηλαδή ανταποκρίνονται σε έναν αντίστοιχο διχασμό και φανατισμό του εκλογικού σώματος. Για τη Νέα Δημοκρατία και τον κ. Μητσοτάκη αυτό είναι ένα δίλημμα το οποίο αργά ή γρήγορα θα αντιμετωπίσει. Αν θέλει να ελπίζει και σε δεύτερη τετραετία θα πρέπει να διατηρήσει την «συμμαχία» με την σημαντική μερίδα κεντρώων ψηφοφόρων που τον στήριξαν. Θα πρέπει δηλαδή να αποκρούσει τις πιέσεις των ακραίων στο κόμμα του και να επιμείνει στο ύφος και την μετριοπάθεια με την οποία κέρδισε τις εκλογές.
Σήμερα φυσικά όλα είναι πιο εύκολα. Το άνοιγμα σε στελέχη άλλων κομμάτων, κυρίως του ΠΑΣΟΚ, μαζί με τις σημαντικές θεσμικές και εκσυγχρονιστικές πρωτοβουλίες, έχουν ενισχύσει το θετικό κλίμα και την αποδοχή που έτσι κι αλλιώς απολαμβάνει μια νέα κυβέρνηση. Ο θυμός με τον ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε είναι μεγάλος και η κ. Θάνου το τελευταίο πρόσωπο που θα μπορούσε να προκαλέσει την συμπάθεια ακόμα και των πιο μετριοπαθών ψηφοφόρων της ΝΔ. Έτσι μια φωτογραφική διάταξη, την οποία μάλιστα ο κ. Πικραμένος συνέδεσε με συγκεκριμένη απόφαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού για την διανομή των εφημερίδων, δικαιώνοντας ουσιαστικά τις επιφυλάξεις της αντιπολίτευσης, πέρασε χωρίς αντιδράσεις αν όχι με την επιδοκιμασία των περισσότερων οπαδών της. Όμως ανοίγει ένα κακό προηγούμενο και ενισχύει την πόλωση στο εκλογικό σώμα. Κυρίως δείχνει ότι η αυτοσυγκράτηση των νικητών, βασικό χαρακτηριστικό μιας επιτυχημένης δημοκρατίας, δεν είναι καθόλου δεδομένη. Πριν αλέκτωρ φωνήσαι άλλωστε η ίδια η κυβέρνηση καταπάτησε τους κανόνες χρηστής νομοθέτησης που μόλις την προηγουμένη είχε νομοθετήσει! Το χούι φεύγει τελευταίο.
Είναι νωρίς για να κάνουμε προβλέψεις σχετικά με το τι θα ακολουθήσει. Το μεθύσι της νίκης όμως που έχει καταλάβει ορισμένους και η τάση να δικαιολογούνται τα πάντα με το επιχείρημα ότι οι άλλοι ήταν χειρότεροι, αποτελούν πολύ κακούς συμβούλους.

ΠΗΓΗ: