ΣΤΗΝ ΠΛΑΚΑ

Τα παλιά παιχνίδια πάνε... μουσείο

H σβούρα, οι βόλοι, η τυφλόμυγα, το κουτσό, τα μήλα, η κολοκυθιά, κλέφτες και αστυνόμοι...

Οι υπευθυνοι του Μουσείου Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης έδωσαν ζωή στα παιχνίδια έτσι όπως περιγράφονται στα παλιά αναγνωστικά, προκαλώντας τεράστιο ενδιαφέρον στα παιδιά. Η διευθύντρια του μουσείου Ευ. Κανταρτζή με τη μουσειοπαιδαγωγό Αλκ. Γιωργούλη.

Παλιά παιχνίδια για τους μεγάλους, αλλά... άγνωστες λέξεις για τα σημερινά παιδιά που τα παιχνίδια τους βρίσκονται στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, τα τάμπλετ ή τα κινητά τηλέφωνα.
Οσο για το ποδόσφαιρο στην αλάνα αποτελεί μακρινή ανάμνηση και έχει δώσει τη θέση του σε παιχνιδομηχανές, που συνδέονται με την τηλεόραση.
Τα ομαδικά παλιά παιχνίδια για αγόρια και κορίτσια έχουν σχεδόν ξεχαστεί, αφού η νέα γενιά περιορίζεται κατά κύριο λόγο στα μοναχικά παιχνίδια και μέσα στο σπίτι. Οι αλάνες, στις οποίες τα παιδιά έπαιζαν με τις ώρες χωρίς την επιτήρηση των γονέων, δεν υπάρχουν πια. Εχουν αντικατασταθεί από τις παιδικές χαρές και τους παιχνιδότοπους, όπου όμως τα παιδιά είναι περιορισμένα και πάντα συνοδεύονται από μεγάλους.
Ετσι τα παλιά παιχνίδια σιγά σιγά χάθηκαν και μπήκαν στο μουσείο.
Σήμερα ένα τέτοιο μουσείο, το οποίο βρίσκεται στην Πλάκα, αποφάσισε να τα ξαναζωντανέψει και να τα δώσει στα μικρά παιδιά αλλά και στους γονείς τους.
Η ιδέα

Το παραδοσιακό «σκοινάκι»

Η ιδέα ανήκει στο Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης, οι υπεύθυνοι του οποίου έδωσαν ζωή στα παιχνίδια έτσι όπως περιγράφονται στα παλιά αναγνωστικά, προκαλώντας τεράστιο ενδιαφέρον στα παιδιά, τα οποία θέλουν να τα μάθουν και να παίξουν μαζί τους.

Η «μακριά γαϊδούρα»

Μάλιστα το Μουσείο καλεί και δημοτικά σχολεία να πραγματοποιούν επισκέψεις για να παίξουν οι μικροί μαθητές αλλά και να φτιάξουν μόνοι τους παιχνίδια που ούτε έχουν δει ή ακούσει ποτέ.
Η διευθύντρια

«Αυτή την ιδέα να ζωντανέψουμε ξεχασμένα παιχνίδια την πήραμε ξεφυλλίζοντας παλιά αναγνωστικά και βλέποντας τις φωτογραφίες με τα παιδιά να παίζουν», λέει στο «Εθνος» η διευθύντρια του μουσείου Ευαγγελία Κανταρτζή, για να συμπληρώσει:«Πριν από πολλά χρόνια, όταν δεν υπήρχαν τηλεοράσεις, υπολογιστές και άλλα ακριβά παιχνίδια, τα παιδιά ξεχύνονταν στους δρόμους και στις γειτονιές για να παίξουν.
Τα αγαπημένα τους παιχνίδια ήταν τα απλά αυτά που έφτιαχναν μόνα τους, όπως για παράδειγμα οι σβούρες και οι βόλοι που τους έκαναν με κοκκινόχωμα και τους έψηναν.
Αλλωστε τότε δεν υπήρχαν τα χρήματα, ούτε και τα καταστήματα για να αγοράσουν τα παιδιά παιχνίδια και έπρεπε να βάλουν τη φαντασία τους να δουλέψει».
ΝΙΚΟΛ. ΤΡΙΓΚΑ
ΠΗΓΗ: