Σπύρος Παπασπύρος: Σκηνικό: αίσθηση και ουσία

Του Σπύρου Παπασπύρου*

Ενώ το σκηνικό έμοιαζε διαχειρίσιμο, η αίσθηση της κοινωνίας οδηγείται στην ουσία καθώς η " ενάντια στην κρίση” μεταλλάσσεται σε "κυβέρνηση κρίσης", ενώ στο κρίσιμο διάστημα, από την δεύτερη αξιολόγηση έως την άνοιξη, ο κίνδυνος κυβερνητικού αδιεξόδου είναι ορατός.

Στο ερώτημα αν υπάρχουν προτάσεις, τρεις, ενδεικτικά,που δείχνουν πως οι ορθές πολιτικές  μετατρέπουν την κρίση σε ευκαιρία:

1. Ελλάδα ως το Ευρωπαϊκό Κέντρο στην Μεσόγειο.

Η ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου ταλανίζεται από γεωπολιτικά παίγνια, κοινωνικές ανισότητες, θρησκευτικές συγκρούσεις, πολεμικές εστίες και αστάθεια, αλλά έχει πάντα μεγάλη ιστορική, κοινωνική, οικονομική σημασία και αξία, ενώ για την Ελλάδα είναι ζωτικός χώρος, όπου:

α) Η προώθηση εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων, υποδομών και ηλεκτρονικής διασύνδεσης είναι μείζονος σημασίας.

Η δημιουργία campus (σε Ολυμπιακούς αναξιοποίητους χώρους ή σε τμήμα της πρώην Ολυμπιακής ) μπορεί να αποτελέσει φάρο εκπαίδευσης και καινοτομίας, ζωτικό συνδετικό κρίκο με τον υπόλοιπο κόσμο.

β) Η ενεργειακή συνεργασία, με προσεκτική αξιοποίηση των πηγών φυσικού αερίου και των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και ένταξη τους στην Ευρωπαϊκή αγορά είναι στρατηγικό πλεονέκτημα.

γ) Η δημιουργία ειδικού φόρουμ και προώθηση στην Ελλάδα του Ευρωπαϊκό Κέντρο Συντονισμού και Έρευνας για την Μεσόγειο .

Η υλοποίηση μιας αναγεννητικής μακρο-στρατηγικής αναδεικνύεται ως ώριμο αίτημα των καιρών και μπορεί να γίνει μία κύρια δυναμική πολιτική της χώρας και της Ευρώπης.

2. Επανεκκίνηση σε νέα βάση της αναδιοργάνωσης Κράτους και Δημόσια Διοίκησης:

α) Σύγχρονη Διοίκηση Κεντρικής Επιτελικής κυβέρνησης με κατάργηση των Υπουργείων και διάθρωση σε 15 Γενικές Διευθύνσεις Δημόσιων Πολιτικών, όπου οι Υπουργοί διατηρούν εποπτεία αλλά λειτουργούν (με επιτελείο συγκεκριμένων προδιαγραφών στελέχωσης) δίπλα στον Πρωθυπουργό σε ενιαία χωροθέτηση. Έτσι αδυνατίζει η πελατειακό-κομματική εμπλοκή  στη Διοίκηση και αναβαθμίζεται ο ρόλος της πολιτικής  αφού αποστολή της είναι η παραγωγή δημοσίων  πολιτικών.

β) Αντιμετώπιση της δαιδαλώδους πολυνομίας. Οι νόμοι, αντιστοιχίζονται με "Βίβλους" Ενοτήτων Δημόσιας Πολιτικής. Η κατάργηση ή τροποποίηση διατάξεων δεν λαμβάνει αριθμό νόμου αλλά απεικονίζεται με απάλειψη αυτόματη -από την αντίστοιχη Βίβλο. Έτσι συρρικνώνονται ο αριθμός νόμων ( που πάμε για 5 χιλ ) το καθεστώς παραπομπών, αναρμόδιων και σκοπιμοτήτων που παράγουν  ερμηνευτικές ( οι εγκύκλιοι,οδηγίες κλπ ξεπερνούν τις 400 χιλ.) προκειμένου να μειωθεί το κόστος της γραφειοκρατίας και να εξασφαλιστούν πάνω απο 5δις.

3. Δημιουργία Σταθερού - Δίκαιου Φορολογικού Πλαισίου, πέραν των καταναγκασμών της περιόδου και του μνημονίου:

α) Επεξεργασία μοντέλου που θα ορίζει ρητά ποιος φόρος πάει και γιατί στην κυβέρνηση ή στην περιφερειακή αυτοδιοίκηση και πως κατανέμεται σε δημόσιες πολιτικές, καθώς και η αναλογία άμεσων και έμμεσων φόρων. Πόσο, πώς και από ποιούς εισπράττεται.

β) Ορισμός χρονικής μεταβατικής περιόδου για εφαρμογή, με σαφείς ρυθμίσεις εκκρεμοτήτων (προς και από το Κράτος). Μετά το πέρας αυτής, πρόβλεψη σκληρών ποινών για όσα δεν ρυθμίστηκαν και για όλους, ακόμη και για το Κράτος αν είναι ασυνεπές ή αυθαιρετεί .

γ) Αξιοποίηση των πόρων της μεταβατικής προσαρμογής ( για να υπάρξει διαφάνεια αλλά και σύνδεση των όποιων  "ασυλιών" -που πρέπει να σημάνει το οριστικό τέλος τους -με επενδύσεις και νέες θέσεις εργασίας )σε "Πρωτόκολλο" συμπόρευσης και θετικής συνεργασίας σε εθνικό επίπεδο, για εξεύρεση πόρων προώθησης της ενδογενούς ανάπτυξης .

Για να ξέρουμε επιτέλους που πάμε ας ορισθούν δρόμοι και στόχοι για το μέλλον που δημιουργείται, ή όχι, σήμερα, όσο κι αν το σήμερα "εκδικείται" το χθές και οργίζεται για το  "αόρατο" αύριο!

*Ο Σπύρος Παπασπύρος είναι πρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.