Τελική ευθεία: από κάβο σε κάβο!

ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ*

Το συνταξιοδοτικό εκπέμπει μια αίσθηση αδικίας για το σύνολο των εργαζομένων, των συνταξιούχων. Για τους νέους, εργαζόμενους και μή, δεν εγγυάται καμμιά βεβαιότητα.

Οι εξελιξεις στην ΝΔ δημιούργησαν διάφορες προφητείες και σενάρια που "γοητεύουν" και "κυριαρχούν".

Η κυβέρνηση είναι στην τελική ευθεία. Αναμφισβήτητα με το ασφαλιστικό έχει ήδη πληγεί και το σημαντικότερο έχει ρήγμα, όχι μόνο ιδεολογικοπολιτικό με ότι πρέσβευε ή ισχυρίζεται, αλλά και με τις προσδοκίες, τις δεσμεύσεις και εγγυήσεις που υποσχόταν μέχρι χθές. Συνεπώς είναι σε τροχιά εκτεταμένης ρήξης με την εκλογική, κοινωνική της βάση.

Το άν και πότε "πέφτει" είναι συνάρτηση και άλλων σημαντικών παραμέτρων: φορολογικό αγροτών, λήψη των εναπομεινάντων μέτρων του τρίτου μνημονίου έως Ιούνιο, διαπραγμάτευση για απομείωση χρέους. Αντικειμενικά τα κρίσιμα διαστήματα είναι από μέσα Φεβρουαρίου έως τέλος Μαρτίου και μετά Ιούνιος που "ότι" κι αν συμβεί παραπέμπει στο φθινόπωρο. Η αλήθεια είναι οτι οι δανειστές της "πιστώνουν" την "βελούδινη" εισαγωγή του 3ου μνημονίου και την ψήφιση των εφαρμοστικών μέτρων. Από την άλλη η απώλεια δύναμης και ικανότητας για τη διαχείριση αυτής της πολιτικής συναντά το άγχος συρρίκνωσης των εκλογικών ποσοστών. Παράλληλα το έλλειμμα εμπιστοσύνης για επιστροφή κεφαλαίων ή επενδύσεις θέτει ένα μεγάλο "άν" για την ανάκαμψη το δεύτερο 6μηνο.

Εδώ  η "εναλλακτική" της ΝΔ προβάλλει την υποσχετική της "άτεγκτης και σκληρής" εφαρμογής των μέτρων και "διεύρυνσης" των "μεταρρυθμίσεων" για την προσέλκυση επενδύσεων.

Επομένως το "στοίχημα" προς το παρόν είναι ανοιχτό και για τούς δύο πόλους με πολλά άν και προϋποθέσεις. Εάν η κυβέρνηση δεν καταφέρει να ισορροπήσει στις πολλές δυσκολίες και αντιφατικότητες που γεννά ή και πολλαπλασιάζει διαρκώς και η ίδια, το πιο πιθανό είναι το φθινόπωρο να συρθεί σε εκλογές. Στην περίπτωση που "αιφνιδιάσει" (δηλ. καλοκαίρι) η ΝΔ δεν θα ανακτήσει δυναμικά την πρωτοβουλία των εξελίξεων. Συνθήκη που μπορεί να έχει και ως πρόσθετο εμπόδιο την πιθανότητα δημιουργίας μιας νέας, σοβαρής, ευρείας, αξιόπιστης, δημοκρατικής και σοσιαλιστικής δύναμης που να αντιπαραβάλλει ένα αναγεννησιακό ρεύμα απέναντι στις επιδερμικού τύπου ανανεώσεις και μεταρρυθμισιολογίες.

Η ταμπακιέρα είναι συγκεκριμμένη - και πέρα από τα σενάρια ή την τρέχουσα εικόνα της "ανατροπής" και την μετακίνηση ομάδων κατεστημένων συμφερόντων και λόμπυ, που ήδη διακρίνεται, η τεκτονικότητα των γεγονότων έχει άλλη ενέργεια. Εκ των πραγμάτων συσχετίζεται και με τα υπό διαμόρφωση νέα γεωπολιτικά δεδομένα και την πορεία της διεθνούς οικονομίας.

Σε κάθε περίπτωση ένα είναι βέβαιο: ο χρόνος για την κυβέρνηση, και ειδικά για την παραγωγή θεαματικών αποτελεσμάτων, είναι ισχνός ακόμη και αν με επιδέξιους ελιγμούς καταφέρει να τον επιμηκύνει έως την άνοιξη του 2017.

Σε κάθε περίπτωση δεν προκύπτει τίποτα εργαστηριακά. Το κοινωνικό υπέδαφος, που περνά από τις πολλαπλές απογοητεύσεις σε οργή, είναι ο "αστάθμητους" παράγοντας που καθιστά έωλα τα παίγνια κορυφής. Το ερώτημα είναι, σε ακόμη πιο χαμηλές συνθήκες διαβίωσης, πως, πότε και προς ποια κατεύθυνση θα εκφραστεί πάλι αυτή η οργή !
* Ο Σπύρος Παπασπύρος είναι πρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.