Τα δεδομένα στην Ευρώπη (ρυθμοί ανάπτυξης χαμηλοί και πάντως ασταθείς ,πρωτοφανείς μεταναστευτικές ροές, αξία Ευρώ και δολαρίου κλπ ) σε συνδυασμό: με την ανέλεγκτη κερδοσκοπική λειτουργία των κεφαλαιαγορών, το ενεργειακό, την κλιματική αλλαγή, την αποδυνάμωση της πορείας ενοποίησης και κυρίως την απόκλιση - που εξελίσσεται σε ρήγμα- από το Ευρωπαϊκό όραμα, καθιστούν ακραία προβληματική την κατάσταση.
Το εγχείρημα κινδυνεύει να τεθεί σε ευρεία αμφισβήτηση, ακόμη και πέρα από τα γνωστά περί ευρωσκεπτικισμού που αποδίδονται σε φασιστικά μορφώματα ή δογματικά και περιθωριακά σχήματα .
Τελικά τόσο η παγκοσμιοποίηση όσο και η Ευρωπαϊκή ενοποίηση ορίζονται με :
1. Εμπροσθοβαρείς πολιτικές στο δόγμα: λιτότητα και δημοσιονομική πειθαρχία που επιτείνουν την κρίση και διαβρώνουν την οικονομία και όχι μόνο τα δημόσια οικονομικά.
2. Εκφυλισμό των διαρθρωτικών πολιτικών και μεταρρυθμίσεων ως "κέλυφος" δημοσιονομικών, διαχειριστικών και λογιστικών τεχνικών ή στόχων που αυξάνει τα κυκλικά φαινόμενα της κρίσης και έχει μονιμοποιήσει την συνεχή διολίσθηση ή βίαιη (ελληνική περίπτωση) υποτίμηση του βιοτικού επιπέδου.
3. Η λογική διαχείρισης του χρόνου, και τελικά της κρίσης, που αποδεικνύεται διαρκώς λάθος, με ανεπαρκές και πολύ κακό "σχέδιο”. Είναι πλέον απειλή όταν η ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας δεν βελτιώνεται, η κρίση χρέους δεν ξεπερνιέται και είναι κατάντημα οι φθηνές/ατιμωτικές προτάσεις ανταλλαγής χρέους και προσφύγων ( κάτι που φαίνεται ότι έχει τεθεί στο σοβαρά στο παρασκήνιο και δεν είναι δήλωση ενός υπουργού) ενώ όταν /άν διαλυθεί η ΕΕ: τρείς και με δυσκολία τέσσερις χώρες της Ευρώπης μπορούν να σταθούν αυτόνομα στο παγκοσμιοποιημένο οικονομικό σκηνικό της σύγχρονης εποχής.
4·Το Brexit που επιδιώκει αλά κάρτ σχέση με την ΕΕ ή το Grexit πρέπει με φυγή μπροστά να εκτοπιστούν από την ατζέντα.
5.Ο κύκλος μνημονίων και των "αξιολογήσεων" εδώ, που έχουν μονιμοποιήσει την ύφεση δηλ. ένα μαραθώνιο που αλλάζει διαρκώς το σημείο τερματισμού, με πολιτική λειτουργία κομμάτων που περιστρέφονται γύρω από τον "εαυτό" τους, έναν στενό πυρήνας επετηρίδας προσώπων και σκοπιμοτήτων, με ροές μη διαχειρίσιμες αφού η αλληλεγγύη απουσιάζει στην Ευρώπη κατά την διάρκεια της κρίσης από την αλαζονεία του εθνικού μεγαλείου και του προστατευτισμού (που τώρα απογειώνεται) του μπλόκ των κέντρο-βορειοευρωπαϊκών κρατών, γράφει καθαρά το σήμα: αδιέξοδο !
Η αλλαγή πορείας και η δημιουργία ενιαίου, ισχυρού, συντονισμένου μετώπου της χώρας στα μείζονα προβλήματα, που προσλαμβάνουν
διαλυτικό αντίκτυπο στους ήδη αδύναμους αρμούς, είναι συνθήκη αντοχής και επιβίωσης!
Επομένως:
ή αντιμετωπίζεται το θέμα ισχυρών νέων κανόνων στην Ευρώπη και αλλαγή με κοινό τρόπο του επιπέδου αλληλεγγύης και συνέργειας των λαών και των χωρών, με σαφή συμφωνία αντιμετώπισης της κρίσης μέσα από την προώθηση θεσμών, πολιτικών, στρατηγικής ενοποίησης και ενιαίου κέντρου με πυρήνα την κοινωνική προστασία, την κοινή φορολογία, τον ανασχεδιασμό και την ύπαρξη ενιαίας ευρωπαϊκής ασφάλειας (αντί της αλλαγής στην συνθήκη Σένγκεν) και άμυνας,
ή αντίστοιχα διαμορφώνονται ανάλογοι και αποτελεσματικοί θεσμοί και κανόνες παγκόσμιας διακυβέρνησης
ή η άναρχη πορεία, οι αλυσιτελείς και ατελέσφορες πολιτικές που συσσωρεύουν διαρκώς νέα αδιέξοδα έρχονται σε σημείο "τήξης" στο χρόνο και η μεταβολή εκ των πραγμάτων προσλαμβάνει άλλα στοιχεία και όχι απαραίτητα προόδου και πολιτισμού!
*Ο Σπύρος Παπασπύρος είναι πρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου