Στο δρόμο, τα στέκια, τις συναντήσεις η διαδοχή απόψεων, ερωτημάτων και απαντήσεων, οι αντιπαραθέσεις περιστρέφονται στα "θέσφατα" των χρόνων κρίσης δίνοντας εξέχουσα βέβαια θέση στο προσφυγικό. Ωστόσο για τα πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά αίτια οι "διαμάχες" είναι ασύγκριτα πιο ήπιες από το πρόσφατο παρελθόν.
Η αντίληψη για κρίσιμες πλευρές της "διαπραγμάτευσης" είναι πολύ γενική, πχ στα κόκκινα δάνεια πολλοί αναγνωρίζουν ότι έρχονται μέτρα αλλά λίγοι συνειδητοποιούν τις επιπτώσεις.
Αν η κυβέρνηση καταφέρει μια "κανονική" μνημονιακή ρύθμιση (πχ τύπου Ιρλανδίας) λίγες επιχειρήσεις θα κλείσουν. Σε αντίθετη όμως περίπτωση πολλές, με συνακόλουθη αύξηση της ανεργίας και αλλαγή χεριών των επιχειρήσεων, που σημαίνει πιθανότατα ένα "τσουνάμι" περαιτέρω αφελληνισμού της οικονομίας.
Ωστόσο στο κλίμα αυτό διερωτάται κανείς αν η κοινωνία είναι σε μεγάλη κόπωση ή έχει γονατίσει, τσακιστεί ή περιμένει τις εκλογές (όπως αρκετοί ισχυρίζονται) για να καταψηφίσει;
Στην χώρα όμως στο οικονομικό πείραμα -με ολοκάθαρη την μεγάλη, πλέον, στροφή στο επίπεδο των Βαλκανίων με το ασφαλιστικό - προστέθηκε και το άλλο πρόβλημα, το μεταναστευτικό. Η χώρα δέχεται την υψηλότερη πίεση και "υπόγεια" χτυπήματα από την Τουρκία ενώ η ΕΕ παρακολουθεί τα τρένα να σφυρίζουν.
Γυροφέρνει όμως στο μυαλό, σε ό,τι αφορά την "αντίδραση" κυβερνώντων, αντιπολιτευόμενων, πολιτών, εκείνο το γνωστό πείραμα με το βάτραχο: από το κρύο στο χλιαρό και μετά στο ζεστό νερό που χάνει, τελικά, την δυνατότητα να βγει από την σκάφη.
Μπορεί οι καιροί να είναι επικίνδυνοι και "ού μενετοί" για αρκετούς αλλά είναι ιστορικοί!
Οι Ευρωπαίοι μπορεί να κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ή να έχουν ξεχάσει ότι στην ιστορία η συσσώρευση προκλητικών πράξεων φέρνει και αντίδραση. Και μια Γηραιά Ήπειρος με αδύναμη Ελλάδα, ή χωρίς, μετατρέπεται σε λείψανο ολοταχώς, κάτω από τις σημερινές συνθήκες και τις διαφαινόμενες πολύπλευρες εξελίξεις.
Εδώ να συνειδητοποιήσουμε ότι ένα πολιτικό σύστημα με τάφους σιωπής, αράχνες και σκόνη δεν πρόκειται να δημιουργήσει νέα δεδομένα στην πολιτική, την παραγωγή, την κοινωνία, την οικονομία, την χώρα!
Χωρίς αλήθειες για το τι συνέβη ή συμβαίνει και μακριά από την λογική "ό,τι συνέβη, συνέβη", δεν πρόκειται να αποκτήσουμε ιδέα για τον κόσμο που ζούμε, να ενεργήσουμε και να ρισκάρουμε (γιατί όχι;) σε ορθή κατεύθυνση.
Με απλά λόγια να φύγουμε από τα κομματικά και ποικιλώνυμα κατεστημένα κουφάρια, την αφθονία των αυταπατών, τη συνομωσιολογία ή την ονειρική προσμονή του από μηχανής Θεού.
Επειδή οι λαοί δεν είναι βάτραχοι, δημιουργούν δράση στην πύκνωση των ιστορικών σταθμών στο χρόνο, βάζουν τέλος στα παιχνίδια και τα πειράματα!
Ίσως, και πέραν των περί του αντιθέτου λεγόμενων, είναι η στιγμή για το τόλμημα προς μια νέα ηγεσία στη χώρα που να μπορεί να καταφέρει άλμα για τον τόπο.
Η καλλιέργεια καχυποψίας σε οποιαδήποτε νέα προσπάθεια ας κριθεί καθαρά (όχι από κονδυλοφόρους και εκφωνητές Δελτίων καιρού των 8) αλλά από τους πολίτες σε ένα καθαρό δίλλημα. Άλλως και με ευθύνη των ίδιων το ερώτημα: ποια ζωή και σε ποιό κόσμο ζούμε; μάλλον στις μεθοδεύσεις των επαγγελματιών και γραφειοκρατιών κάθε μορφής εξουσίας, στην ατολμία των ανθρώπων και της κοινωνίας όλο και θα μεγαλώνει αντί να απαντιέται!
* Ο Σπύρος Παπασπύρος είναι Πρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου