Σε ένα πλανήτη όπου 62 οικογένειες ελέγχουν το 52% του παγκόσμιου πλούτου, που σπαράσσεται από θρησκευτικούς και οικονομικούς φονταμενταλισμούς, οι πολύνεκρες επιθέσεις στις Βρυξέλλες αλλάζουν, πλέον, την καθημερινότητα της ζωής στην Ευρώπη.
Αποσταθεροποιείται η ΕΕ, εξελίσσονται με επικίνδυνους ρυθμούς και μορφές οι παράλληλες κρίσεις και τίθεται επί τάπητος η ανάγκη η Ευρώπη να σταθεί συνολικά, με ριζικά νέα,σφαιρική πολιτική, στόχους και όραμα, κυρίως με αλλαγή και αναβάθμιση του διεθνούς ρόλου της.
Στην χώρα μας, σε τούτη την "γωνιά" του κόσμου, διασταυρώνονται οι πιο αντιφατικές καταστάσεις:
Η αποστράγγιση με ακόρεστο τρόπο της ικμάδας της, οι μεθοδεύσεις γεωπολιτικών παιγνίων, το "ταξίδι" της κυνικότητας του πολέμου και των εμφυλίων, η απάνθρωπη βία μαζί με τον κατατρεγμό των προσφύγων, την ανέχεια των μεταναστών, συναντάται με την φτώχεια, τα "χαμένα" όνειρα, την απογοήτευση, την ανασφάλεια των Ελλήνων.
Αν η ΕΕ δεν δει το πολιτικό και κοινωνικό πρόβλημα, τον "εσωτερικό κοινωνικό πόλεμο" και δεν αναλάβει πιο αποφασιστικό
ρόλο για τον εξωτερικό, με την προώθηση σταθεροποιητικών και ειρηνευτικών δράσεων στην Μ. Ανατολή και την Αφρική, κανένας φράχτης δεν θα είναι ικανός να αποτρέψει φανατικούς ή απελπισμένους αφού "ασκούνται" σε υψηλότερα άλματα από τις ίδιες τις συνθήκες ζωής.
Οι θεωρίες ή οι πιθανοί σχεδιασμοί για φράχτες και εντός των κοινωνιών, δηλ. με κόκκινες ή γκρίζες ή ζώνες ασφάλειας και ευμάρειας, με οργάνωση των ευρωπαϊκών κοινωνιών αντίστοιχα με το εισόδημα, την θέση, την καταγωγή κά, θα βαθύνουν ρήγματα και διαιρέσεις αντί να λύσουν προβλήματα.
Η αναθεώρηση, τις προηγούμενες μέρες, προς το δυσμενέστερο των προβλέψεων για την πορεία της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας οικονομίας, μετά το νέο χτύπημα στο κέντρο της Ευρώπης, είναι μια συνθήκη επιπρόσθετων αρνητικών επιβαρύνσεων αφού τα πλήγματα -από το εμπόριο έως τον τουρισμό- είναι δεδομένα ενώ παράλληλα θα υπάρξει αύξηση των δημόσιων δαπανών για ασφάλεια.
Η υπόθεση ανάδειξης νέων σοβαρών κοινωνικών πολιτικών και ακέραιων πρακτικών στις διεθνείς σχέσεις, την διπλωματία, είναι αναπόδραστη αναγκαιότητα και μέσα από μία σύγχρονη ηθική και πολιτιστική επανάσταση είναι μπροστά μας.
Από τον άνθρωπο του γραφείου, τον εργάτη, τον καριερίστα, τον πανεπιστημιακό, τον "αδιάφορο" ή της άνετης ζωής έως τον φτωχό, τον άστεγο και τον πεινασμένο, " οι ηθικές ατομικές πράξεις -ενός εκάστου- είναι πολιτικές, αφού συντελούν ώστε ο άνθρωπος να ξεχωρίσει με συγκεκριμένο τρόπο τον πυρήνα της πάλης του για την ελευθερία'' έγραψε ο Μassimo Teodori στην μελέτη του για την Νέα Αμερικανική Αριστερά.
Και επειδή είμαστε 195 χρόνια και έρχονται τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, που συμπύκνωσε απελευθερωτικό πνεύμα και ικανότητα, ίσως αξίζει να σκεφτούμε ένα σύνθημα στον τοίχο που έγραφε: "δεν μπορούν να ζήσουν δυο γενιές –μεταπολιτευτικά- από το ίδιο απόθεμα ψευδαισθήσεων ". Αυτή η διαφορετική άνοιξη λειτουργεί ως μήτρα πιο ολικής συνειδητοποίησης και γονιμοποιεί εξελίξεις!
Οι καταστάσεις, όπως έχουν διαμορφωθεί, επιβάλλουν ολοκληρωμένη δυναμική αντίληψη, συνεννόηση και σαφή κατεύθυνση τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο πριν ανοίξουν και οι "πύλες της κόλασης", αφού το κουτί της Πανδώρας ήδη είναι ανοιχτό!
*Ο ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου