‘Εν πλώ!

ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ*

Αναλύοντας αυτή την βδομάδα ένα πολυσέλιδο ενημερωτικό για μοντέλα πρόβλεψης του χρόνου των εκλογών και για σενάρια εκλογικών αποτελεσμάτων σε χώρες με ασταθή κύκλο -βασισμένο στην εκτίμηση πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών παραγόντων- στα διαλείμματα μελέτης είδα μια ανάρτηση ναυτικής ορολογίας στο προφίλ ενός διαδικτυακού φίλου και μπήκα στον πειρασμό να αποπειραθώ ένα άτεχνο συνδυασμό.

Η "αναμέτρηση" με τους
δανειστές, ο προσδιορισμός  της θέσης της χώρας -του σκάφους -με υπολογισμό πορείας, ταχύτητας και μεσολαβήσαντος χρόνου εξελίσσεται χωρίς την ικανότητα της ναυτοσύνης. Έτσι το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (πακέτο Ντράγκι) από το καλοκαίρι του ´15 μέχρι σήμερα είναι αβέβαιο. Η έξοδος στις αγορές -έστω και δοκιμαστικά- είναι άγνωστο πότε θα γίνει. Η δεύτερη αξιολόγηση από το ´16 είναι ανοιχτή και βασανίζει το ´17.

Το “ανεμοκαίρι” -οι πολλοί δυνατοί άνεμοι- στις ευρωπαϊκές κοινωνίες (πιθανότητα νέας ανόδου καθοδικών και ακροδεξιών δυνάμεων) με το Aτλαντικό (ΗΠΑ) “ανεμοκούνημα” καθιστά το “μόλα” -ελευθέρωση- από μνημόνια υπόθεση σε άφεγγη θάλασσα.

Τα “καβατζαρίσματα” -παρακάμψεις- και οι μανούβρες στην δίνη από "μούτσους"χωρίς κατεύθυνση για αραξοβόλι στο χάρτη είναι "αδύνατα", δοκιμάζουν το ανεμοδαρμένο σκαρί, την ταλαιπωρημένη χώρα. 

Η μείωση του αφορολόγητου, οι συντάξεις -που θεωρούνται στενά δημοσιονομικό και όχι ευρύτερο οικονομικό ή κοινωνικό ζήτημα- και η απελευθέρωση στις απολύσεις με (κοινωνική) “αποθαλασσιά” -θάλασσα σε τρικυμία-αβεβαιότητα, ανασφάλεια, ταραγμένους πολίτες- ενώ το κυρίαρχο πολιτικό δίπολο στην πλώρη να καταστρέφει το “μπουντέλι” -βασικό εσωτερικό  σημείο στήριξης- καθιστούν την “σκάντζα” -αλλαγή πορείας- στάσης, της χώρας ή των δανειστών ανέφικτη. Και όσο λείπει η “αγάντα” -η υποστήριξη- των επιβατών, της κοινωνίας, οι δύο καπετάνιοι θα καταφεύγουν σε  “καργάρισμα”-σφίξιμο των σχοινιών.

Ο “κουμπάσος” διαβήτης μέτρησης αποστάσεων στον χάρτη, δεν δείχνει εκλογές αλλά νέες ξέρες στην πορεία της χώρας. Οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες -λέει η προσομοίωση των μοντέλων που προανέφερα- κρίνουν το αποτέλεσμα των εκλογών αλλά δεν καθορίζουν  τον χρόνο πραγματοποίησης τους. Έτσι είναι υπόθεση κυρίως της κυβέρνησης, με ιδιαίτερα ασθενή την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης να επηρεάσει έστω και δευτερευόντως. Τη ΝΔ φαίνεται να την βαραίνει “μετζαβόλτα” -μπλέξιμο αγκύρων- και ως εκ τούτου το πλεονέκτημα είναι στην κυβέρνηση. 

Για την ΝΔ “αναπρώρηση” επανακατεύθυνση του σκάφους, δεν μπορεί πλέον να γίνει  με τέτοια θάλασσα. Επομένως όπως σιγοψιθυρίζεται αν δεν καταφέρει ο δεύτερος καπετάνιος -μετά από την τρικυμία, βλ. κλείσιμο αξιολόγησης- πορεία με “πλαγιοδρομία” -πλεύση με άνεμο στο πλάι- δηλαδή εκλογές εντός του ´17, μπορεί να έχουμε νέον δεύτερο.

Η κυβέρνηση όσο “ανάρηχος” -αβαθής- κι αν είναι καλλιεργεί ότι έχει “αλάρμη”, -αλμυρό νερό- δηλαδή χώρο για αλλαγή και άλλου τύπου συμμαχία «κεντροαριστερή». Προσπαθεί με τον τρόπο αυτό να κρατήσει ήρεμο το πλήρωμα: δηλαδή να έχει την κοινοβουλευτική συνοχή που θέλουν τα νέα μέτρα υπονοώντας ότι έχει δίαυλο, δηλαδή πέρασμα σε άλλη θάλασσα με προοπτική ορίζοντα και διατήρηση της πολιτικής πρωτοβουλίας. Παράλληλα θέλει να «λειτουργούν» προς την δική της δεξαμενή αυτά τα «συγκοινωνούντα» δοχεία αφού οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τάση αντιστροφής ροών. Με άξονες όμως «αντί» και όχι συμμαχίες δεν προκύπτει ούτε για ομάδες του πληρώματος ούτε για τους επιβάτες “πρόσω” -εκκίνηση προς τα εμπρός- με “ρότα” - ορισμένη κατεύθυνση!

*Ο Σπύρος Παπασπύρος είναι πρώην Πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ