Μεταξύ σφύρας και άκμονος!

ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ*

Η δύναμη των "ενάρετων κύκλων", της ηχούς από τις επτά κεράτινες σάλπιγγες των ιερέων και την φωνή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, μπορεί να κυρίευσε την Ιεριχώ αλλά δεν μπορεί να κατεδαφίσει τα τείχη της κρίσης.

Τώρα μέσα από τα σύννεφα του  "λαϊκισμού" και του "αντι-λαϊκισμού" δηλ. του λαϊκισμού της αντίθετης κατεύθυνσης (βλ. "αντισυμβατικότητα" Τράμπ, ρητορική ΝΔ, ευρώ-δραχμή, εκλογές ή μή, διαπλοκή και τόσα άλλα) αναζητούμε ως σύγχρονοι πολίτες, απόγονοι των αρχαίων, την δύναμη να γκρεμίσουμε οχυρά, με ηχητικά κύματα να σταματήσουμε την μηχανική ενέργεια "καθολικών"  πολιτικών.

 Διανύουμε -ξανά- διάστημα που
τα φαινόμενα της κακοκαιρίας των σφαλμάτων, της φτωχοποίησης, της "αποδημοκρατικοποίησης" του κόσμου, της Ευρώπης, της χώρας, εντείνονται. 

Οι "ταξιδιάρικες" μικρό-ιστορίες  για τις διαφωνίες ή αποκλίσεις στους "θεσμούς", τις "τριβές" ΕΕ-ΗΠΑ, το ΔΝΤ εντός ή εκτός και "μόνιμα" επί τα αυτά και με την φαντασία στην "εξουσία" περί ενδο-καπιταλιστικών  αντιθέσεων κα, που οσονούπω οδηγούν στην λύτρωση από την βασανιστική κατάσταση -όταν είμαστε διαρκώς αιωρούμενοι σε αυταπάτες-και χωρίς  Δία να μας λυπηθεί.

Η κατάσταση στην άλλη πλευρά της Μεσογείου, μετά το "πραξικόπημα", και από τις "φλεγόμενες" ζώνες," επιδεινώνεται. Τα κύματα των προσφύγων, η αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων -με ή άνευ επισκέψεων της Μέρκελ στην Τουρκία και τηλεφωνικών "συνεννοήσεων"- η "σθεναρή" διαπραγμάτευση δηλαδή ένα "σκηνικό" για να δικαιολογηθεί το "κλείσιμο" μιας ακόμη αξιολόγησης με μέτρα σε βάρος των απλών πολιτών, είναι σαν να είμαστε  στα μανιασμένα κύματα πριν τον κεραυνό. 

Η  ημερομηνιακή σήμανση των εκλογών δεν πρόκειται να γίνει με την αγωνία της κυβέρνησης για τα ποσοστά ούτε της ΝΔ για άνετη -αυτοδύναμη ή μή- διακυβέρνηση γιατί εδώ εκτός από τον "θυμό" των δανειστών  υπάρχει και ο θυμός των κοινών θνητών, υπάρχει λαός και κοινωνία που "απονομιμοποιεί" ή όχι κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες -όποια συνοχή κι αν επιδεικνύουν. Όσο "χτυπά" ο ένας στον άλλο, πάνω ή κάτω από την μέση, με ατζέντα ενδόμυχων επιδιώξεων, τόσο πιο πολύ πείθουν ότι μεταφράζουν την πραγματικότητα ως ονειρικό βίωμα των επιθυμιών τους για διατήρηση ή κατάληψη της εξουσίας και μόνο. 

Ως πολίτες  και χώρα πορευόμαστε άλλη μια φορά -στην μακραίωνη ιστορία μας υπάρχουν ανάλογες και πιο δύσκολες πραγματικότητες που την σημάδεψαν- μεταξύ σφύρας και άκμονος.  Οι "αλαλαγμοί" των  απλών θνητών στις "υπερφυσικές" δυνάμεις-που πάνω από τα κεφάλια μας καθορίζουν την πορεία και εκπληκτικά "ερμηνεύουν και συνδιαλέγονται" με αυτές οι δύο "πόλοι"-αν συντονιστούν στο ίδιο μήκος κύματος μπορεί και να καταφέρουν το σύγχρονο θαύμα.

Στην περιπέτεια μας πέρα από την τέχνη των μεταμορφώσεων και διαστρεβλώσεων μιας πραγματικά δύσκολης καθημερινής εμπειρίας του λαού, που όλο και περισσότερο συνειδητοποιεί  ότι είναι αλλού οι ανάγκες του και αλλού οι παρορμήσεις του "δίπολου", μήπως πρέπει να δοκιμάσουμε αληθινά διαφορετικά;

Αν θέλουμε να αλώσουμε τείχη που εμποδίζουν την  πρόοδο πρέπει να κατακτήσουμε εθνική συνεννόηση και κοινωνική συστράτευση, όχι εποχικά, υπηρεσιακά ή μεταβατικά για παιχνίδια με τον εκλογικό νόμο ή για διαμόρφωση των εξελίξεων κατά πως μας βολεύει   αλλά ουσιαστικά, δηλαδή με στόχους μακράς πνοής.  Αυτό τον παρονομαστή χρειαζόμαστε και τα άλλα ας τα κρατήσουμε για να τα διηγούμαστε στα ταξίδια του μέλλοντος, αρκεί να ανοίξουμε βήματα μέλλοντος σήμερα!

* Ο Σπύρος Παπασπύρος είναι πρώην Πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ