27/11/2020
Ο θρύλος του γαϊδάρου μέσα στο πηγάδι
Του Νίκου Τσούλια
Ανησυχούμε για τις δυσκολίες της ζωής. Τρέμουμε για τα δεινά που μπορεί το αύριο να μας επιφυλάσσει. Δεν θέλουμε προβλήματα και αντιξοότητες. Θεωρούμε την ευτυχία ως μια κατάσταση μακάριας ηρεμίας, στην οποία τίποτα το αρνητικό δεν θα μας συμβεί. Λατρεύουμε την αδράνεια και την παθητικότητα. Νιώθουμε ασφαλείς μόνο αν ισχύει το μέγα πρόταγμα: “Τίποτα να μην μας ενοχλεί”.
Αλλά έχουμε ποτέ αναρωτηθεί, τι βάσανο θα είναι μια τέτοια ζωή; Τι θα σημαίνει για την πρόοδό μας και για την ανάπτυξή μας η έλλειψη δυσκολιών; Πώς θα καλλιεργείται η σκέψη μας; Πώς θα ακονίζεται το μυαλό μας; Πώς θα προάγονται οι δεξιότητές μας και οι ικανότητές μας; Πώς θα εξελίσσεται ο πολιτισμός μας; Και ακόμα, τα προβλήματα και οι δυσκολίες δεν είναι τα κίνητρα στην πάντα ανεξάντλητη πηγή της Γνώσης, στο να ανοίγουμε όλο και πιο ευρείς ορίζοντες;
Ας δούμε μια σχετική ιστορία που την αντέγραψα από το βιβλίο που αναφέρεται παρακάτω. Είναι “ο θρύλος του γαϊδάρου μέσα στο πηγάδι”.
“Μια μέρα ο γάιδαρος ενός αγρότη έπεσε μέσα σ’ ένα πηγάδι. Το ζώο στέναζε αξιοθρήνητα για πολλές ώρες και ο αγρότης αναρωτιόταν τι μπορούσε να κάνει. Τελικά αποφάσισε ότι ήταν ένα γέρικο ζώο και ότι το πηγάδι δεν είχε κανέναν λόγο ύπαρξης. Άλλωστε, δεν θα είχε πλέον κανένα κέρδος από τον γάιδαρο. Κάλεσε, λοιπόν, όλους τους γείτονες να τον βοηθήσουν. Μ’ ένα φτυάρι άρχισαν να ρίχνουν χώμα μέσα στο πηγάδι για να το κλείσουν.
Στην αρχή ο γάιδαρος άρχισε να γκαρίζει. Μετά όμως, προς γενική κατάπληξη όλων, σταμάτησε. Μερικές φτυαριές αργότερα, ο αγρότης έσκυψε, κοίταξε στον πάτο του πηγαδιού και δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του. Με κάθε φτυαριά χώμα που έπεφτε, ο γάιδαρος έκανε κάτι απίστευτο: κουνούσε το σώμα του για να φύγει το χώμα από τη ράχη του και στη συνέχεια πατούσε πάνω στο χώμα. Σε λίγη ώρα έμειναν με το στόμα ανοιχτό βλέποντας το γάιδαρο να βγαίνει από το πηγάδι και να τρέχει”.
Λέει η συγγραφέας του βιβλίου “Νίκησε την γκρίνια”, Christin Lewicki, το δικό της συμπέρασμα. “Η ζωή θα δοκιμάσει να ρίξει πάνω της κάθε είδους βάρη. Το “κόλπο” για να απελευθερωθείτε είναι να ταρακουνηθείτε, έτσι ώστε να μπορέσετε να προχωρήσετε. Κάθε σκοτούρα είναι μια πέτρα που μας βοηθά να χτίσουμε τη ζωή μας. Μπορούμε να βγούμε και από το πιο βαθύ πηγάδι χωρίς να σταματήσουμε. Μην εγκαταλείπετε ποτέ την προσπάθεια. Κουνηθείτε και ξεκινήστε”.
Προτείνω να στοχαστούμε. Να αμφισβητήσουμε τη φαινομενική πραγματικότητα, τη δήθεν ονειρεμένη ζωή. Ισχυρίζομαι ότι χωρίς δυσκολίες και προβλήματα δεν μπορεί να υπάρξει ζωή! Θα είναι απλώς ύπαρξη. Η ζωή θέλει δυσκολίες και προκλήσεις, για να μπορεί να ανοίγει όλο και πιο νέους δρόμους. Στην αντίθετη περίπτωση δεν θα υπήρχαμε, ως δημιουργήματα του μεγάλου ποταμού της Εξέλιξης, και εμείς ως όντα! Η γήινη ζωή με αιχμή της, την αφεντιά μας, θα μεταναστεύσει στο σύμπαν – μπορεί και να συναντήσει άλλες μορφές ζωής.
Ναι, είναι αναγκαίο να αποκτήσουμε μια κουλτούρα συνεχούς προσπάθειας, μια αγωνιστική στάση ζωής. Να κάνουμε τα προβλήματα ευκαιρίες. Αυτή είναι και μια ομορφιά της ζωής και του ανθρώπου – από τις πολλές που υπάρχουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου