Philosopher, Νταλί
Του Νίκου Τσούλια
Υπάρχει απόλυτη ελευθερία. Υπάρχει το απόλυτα προσωπικό σύμπαν.
Η σκέψη μας έχει απόλυτη ελευθερία – αν και δική μας, δεν είναι πάντα δική μας. Μπορεί να έρθει από το πουθενά και άλλοτε να μας ξαφνιάζει και να αναρωτιόμαστε πώς προέκυψε και άλλοτε να την αγκαλιάζουμε σαν να ήταν πάντα δική μας, πριν ακόμα φανερωθεί.
Έρχεται από το υποσυνείδητο, από τις ατέλειωτες ονειροπολήσεις μας, από τη χώρα των φαντασιώσεών μας; Ποιος να ξέρει; Χαιρόμαστε όμως την ελευθερία της, τον ασύνορο ορίζοντά της αλλά και το σκληρό της κέλυφος. Κανένας δεν θα την βρει, κανένας δεν θα την ελέγξει ποτέ – αν εμείς δεν την εκφράσουμε. Κανένα σύστημα εξουσίας, καμιά μορφή χειραγώγησης δεν μπορεί να έχει πρόσβαση στη σκέψη μας. Είναι ο απόλυτα όμορφος προσωπικός μας κόσμος!
Πότε είμαστε μεγάλοι; Γιατί στην πρόσληψη του χρόνου συγκρούονται τόσο έντονα υποκειμενικότητα και αντικειμενικότητα;
Μεγαλώνοντας μεγαλώνει και η έννοια του “μεγάλου” στην ηλικία. Στην ηλικία των 20 χρόνων θεωρείς τον 40χρονο μεγάλο, στην ηλικία των 40 χρόνων αυτό αλλάζει – θεωρείς τον 60χρονο μεγάλο, στην ηλικία των 60 χρόνων και αυτό αλλάζει και θεωρείς τον 80χρονο μεγάλο. Φυσικό και επόμενο, θα πείτε, σχετικά είναι όλα στη ζωή. Αλλά εδώ θέτω έναν άλλο προβληματισμό.
Ποια είναι η σχέση μας με την ηλικία μας, πώς προσλαμβάνουμε το μεγάλωμά μας, γιατί στην παιδική ηλικία θέλουμε να μεγαλώνουμε και στην ώριμη ηλικία δεν θέλουμε και γιατί κόντρα σ’ αυτές τις ανάγκες μας τα χρόνια περνάνε πιο αργά στην παιδική ηλικία και πιο γρήγορα στην ώριμη ηλικία; Αν ο χρόνος είναι αντικειμενικός και ουδέτερα μετρήσιμος, γιατί η υποκειμενικότητά μας αγνοεί εν πολλοίς την αντικειμενικότητα; Ψυχική ανάγκη, συναισθηματική άμυνα, θα πείτε. Το ερώτημά μου τελικά είναι αυτό. Στην έννοια του χρόνου, γιατί αντικειμενικότητα και υποκειμενικότητα είναι σε συνεχή διαμάχη;
Γιατί δίνουμε τόσο βάρος στις θεωρίες της Φυσικής και δεν κοιτάμε τα πιο σημαντικά, καθημερινά προβλήματά μας;
Κλασική ερώτηση μαθητών μας αλλά και αρκετών ανθρώπων, που έχουν μια κάποια απόσταση από τα της Φυσικής γεγονότα. Η απάντηση είναι πολύ απλή. Η Φυσική έχει αλλάξει τον πολιτισμό του ανθρώπου με τρόπο καταλυτικό. Σκεφτείτε την ανακάλυψη του ηλεκτρισμού – μια κρυμμένη ιδιότητα της ύλης και της φύσης. Ποιος μπορεί να φανταστεί τη ζωή μας χωρίς αυτόν; Σκεφτείτε ακόμα μια πιο θεωρητική αναφορά της Φυσικής, τις Θεωρίες της Σχετικότητας. Πού μπορούν να μας χρησιμεύσουν;
Κι όμως παντού! Από τις δομές και τις λειτουργίες των νέων τεχνολογιών, των ηλεκτρονικών και των ψηφιακών πεδίων μέχρι τη διοργάνωση διαστημικών ταξιδιών. Ακόμα και το περίφημο σύγχρονο σύστημα πλοήγησης κάθε είδους, το GPS, εκεί στηρίζεται. Αν δεν είχαμε τις διορθώσεις που μας χαρίζουν αυτές οι θεωρίες, οι αποκλίσεις που θα είχαμε σε καθημερινή κλίμακα θα ήταν περί τα 10 km!
“Δικαίωμα” αλλά και κυρίως “υποχρέωση” στη φιλοσοφία και στον στοχασμό έχει κάθε άνθρωπος και κάθε ημέρα, σχεδόν κάθε στιγμή. Ας μην έχετε αντιρρήσεις. Ρωτήστε τον εαυτό σας!
ΠΗΓΗ: https://anthologio.wordpress.com/2020/11/19/%ce%af-%ce%af-%cf%8d-rh/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου