ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΗΜΟΥ ΙΩΑΝΝΙΤΩΝ
Ώρα έναρξης: 8.30 μ.μ.
Πολιτιστικός Πολυχώρος Παλιά Σφαγεία.
Είσοδος ελεύθερη.
Διεύθυνση
Αγίας Μαρίνας 55, 45221, Ιωάννινα.
Κυριακή 4 Μαρτίου 2012
Μίλος Φόρμαν, Αμαντέους
Amadeus, ΗΠΑ,1984, 160΄
Ο Antonio Salieri, συνθέτης της αυλής του αυτοκράτορα της Αυστρο-ουγγαρίας, παρακολουθεί έκπληκτος τη ζωή και το έργο του Μότσαρτ, ενός παιδικού μουσικού ταλέντου που εξελίσσεται σε έναν συνθέτη που αλλάζει τα μουσικά πράγματα της εποχής του. Ο Σαλιέρι πνίγεται σε συναισθήματα ζήλιας και θυμού, βλέποντας ότι αυτό το «θεϊκό» ταλέντο ανήκει σε έναν άσχημο, ακαλαίσθητο νεαρό, που αδυνατεί να συντηρήσει τον εαυτό του και να ελέγξει την προσωπική του ζωή. Η αλάνθαστη πηγαία δύναμη και το εμπνευσμένο ρίσκο διαλύουν τους κανόνες ευσέβειας που διέπουν τον κόσμο του Σαλιέρι. Το αντιαισθητικό γέλιο του Μότσαρτ αντηχεί στα αυτιά του Σαλιέρι ως η ειρωνεία του Θεού απέναντι στην αδυναμία του να πιστέψει την ίδια του τη μετριότητα.
Το μεγάλο ρίσκο το παίρνει εδώ βεβαίως ο ίδιος ο Μίλος Φόρμαν, διασκευάζοντας ένα θεατρικό του Peter Shaffer που έχει αρκετά ψευδοϊστορικά στοιχεία (η αντιπαλότητα του Σαλιέρι προς τον Μότσαρτ αμφισβητείται). Η συνταγή πετυχαίνει, παρ’ όλο που οι χαρακτήρες έχουν μια σύγχρονη αληθοφάνεια και ο Mότσαρτ παρουσιάζεται σαν ένας κακομαθημένος γλεντζές. Η γοητεία των χαρακτήρων βρίσκεται ακριβώς στο ότι απελευθερώνονται από το ιστορικό πλαίσιο.
Ο Μίλος Φόρμαν επιστρέφει στη γενέτειρά του Τσεχία (πρώην Τσεχοσλοβακία), για να κάνει τα γυρίσματα της ταινίας του στο άθικτο αρχιτεκτονικό περιβάλλον της Πράγας. Είχε φύγει το 1968 κατά την εισβολή του στρατού του συμφώνου της Βαρσοβίας που τελείωσε την «Άνοιξη της Πράγας».
Ώρα έναρξης: 8.30 μ.μ.
Πολιτιστικός Πολυχώρος Παλιά Σφαγεία.
Είσοδος ελεύθερη.
Διεύθυνση
Αγίας Μαρίνας 55, 45221, Ιωάννινα.
Κυριακή 4 Μαρτίου 2012Μίλος Φόρμαν, Αμαντέους
Amadeus, ΗΠΑ,1984, 160΄
Ο Antonio Salieri, συνθέτης της αυλής του αυτοκράτορα της Αυστρο-ουγγαρίας, παρακολουθεί έκπληκτος τη ζωή και το έργο του Μότσαρτ, ενός παιδικού μουσικού ταλέντου που εξελίσσεται σε έναν συνθέτη που αλλάζει τα μουσικά πράγματα της εποχής του. Ο Σαλιέρι πνίγεται σε συναισθήματα ζήλιας και θυμού, βλέποντας ότι αυτό το «θεϊκό» ταλέντο ανήκει σε έναν άσχημο, ακαλαίσθητο νεαρό, που αδυνατεί να συντηρήσει τον εαυτό του και να ελέγξει την προσωπική του ζωή. Η αλάνθαστη πηγαία δύναμη και το εμπνευσμένο ρίσκο διαλύουν τους κανόνες ευσέβειας που διέπουν τον κόσμο του Σαλιέρι. Το αντιαισθητικό γέλιο του Μότσαρτ αντηχεί στα αυτιά του Σαλιέρι ως η ειρωνεία του Θεού απέναντι στην αδυναμία του να πιστέψει την ίδια του τη μετριότητα.
Το μεγάλο ρίσκο το παίρνει εδώ βεβαίως ο ίδιος ο Μίλος Φόρμαν, διασκευάζοντας ένα θεατρικό του Peter Shaffer που έχει αρκετά ψευδοϊστορικά στοιχεία (η αντιπαλότητα του Σαλιέρι προς τον Μότσαρτ αμφισβητείται). Η συνταγή πετυχαίνει, παρ’ όλο που οι χαρακτήρες έχουν μια σύγχρονη αληθοφάνεια και ο Mότσαρτ παρουσιάζεται σαν ένας κακομαθημένος γλεντζές. Η γοητεία των χαρακτήρων βρίσκεται ακριβώς στο ότι απελευθερώνονται από το ιστορικό πλαίσιο.
Ο Μίλος Φόρμαν επιστρέφει στη γενέτειρά του Τσεχία (πρώην Τσεχοσλοβακία), για να κάνει τα γυρίσματα της ταινίας του στο άθικτο αρχιτεκτονικό περιβάλλον της Πράγας. Είχε φύγει το 1968 κατά την εισβολή του στρατού του συμφώνου της Βαρσοβίας που τελείωσε την «Άνοιξη της Πράγας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου