Η σχολική βία δεν απουσιάζει

ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ

Όλα φαίνεται να ξεκίνησαν στην αυλή του σχολείου, του 6ου ΕΠΑΛ, εξαιτίας μιας μπάλας. Ένας τσακωμός με σπρωξίματα μεταξύ ενός και τριών για τη διεκδίκησή της, που λίγα λεπτά αργότερα μετατράπηκε σε συμπλοκή στους διαδρόμους του σχολείου, με τις αντίπαλες ομάδες να πληθαίνουν.

Από τη μια μεριά, δύο μαθητές και από την άλλη, πέντε. Ήταν τόσο δυνατή η συμπλοκή που οι καθηγητές δεν μπορούσαν να χωρίσουν τους μαθητές, ενώ οι συμμαθητές τους, αποσβολωμένοι και σοκαρισμένοι, κράτησαν τις αποστάσεις τους από το πεδίο μάχης. Με την κατάσταση να μην ελέγχεται και με έναν από τους μαθητές να έχει χτυπήσει, ο διευθυντής του σχολείου Κώστας Ζιάκκας κάλεσε την Αστυνομία, η οποία αρχικά επιστράτευσε χειροπέδες για να συλλάβει τους… δράστες.
Ο 16χρονος μαθητής, που χτυπήθηκε, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο για προληπτικούς λόγους, ενώ οι υπόλοιποι οδηγήθηκαν στην Αστυνομία. Λίγη ώρα αργότερα, θύμα και θύτες βρέθηκαν όλοι μαζί στο Αστυνομικό Μέγαρο και έδωσαν τα χέρια, χωρίς να ασκηθούν μηνύσεις. Οι μαθητές που τον χτύπησαν, ζήτησαν συγνώμη, την οποία αποδέχτηκε ο 16χρονος. Παρόντες στην Αστυνομία και οι γονείς των παιδιών.
Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα; Η επόμενη μέρα θα δείξει. Η συγκεκριμένη σχολική κοινότητα καλείται να διαχειριστεί ένα πρόβλημα, που μέχρι τώρα μπορεί να μην υπήρχε ή, αν υπήρχε, μπορούσε να το ελέγξει. Το γεγονός ότι η διεύθυνση του σχολείου αναγκάστηκε να καλέσει την Αστυνομία, δεν είναι ασήμαντο. Οι μαθητές δεν «φοβήθηκαν» καν την παρουσία των μεγαλύτερων. Και η διαχείριση του περιστατικού αυτού σχολικής βίας, όπως και ο εντοπισμός της αιτίας, δεν είναι ευθύνη μόνο των καθηγητών αλλά και των γονιών.  Μόνο έτσι μπορεί να έχει και αποτέλεσμα το μήνυμα «αναγνωρίζω, αρνούμαι, αντιδρώ στη βία στο σχολείο» που το υπουργείο Παιδείας, αρκετά ευαισθητοποιημένο σε αυτόν τον κρίσιμο τομέα, προσπαθεί να περάσει. Ένα μήνυμα που καθηγητές και μαθητές, και του 6ου ΕΠΑΛ, το ξέρουν. Έχουν περάσει λιγότερο από τρεις εβδομάδες από την ημέρα της 6ης Μαρτίου, της πανελλήνιας ημέρας κατά της σχολικής βίας, που σε όλα τα σχολεία έγιναν «μαθήματα» κατά της βίας.
Το περιστατικό αυτό λοιπόν ανέδειξε το φαινόμενο της σχολικής βίας και στα Γιάννενα. Πολλά σχολεία έχουν έρθει αντιμέτωπα με διάφορες μορφές εκφοβισμού μαθητή ή μαθητών. Τις περισσότερες φορές, γίνεται προσπάθεια επίλυσής τους εντός του σχολείου. Άλλες φορές βέβαια, δεν γίνεται καμία προσπάθεια, ή ακόμα χειρότερα, υπάρχει αποσιώπηση και ανοχή.
Την ίδια ώρα, οι μελέτες δείχνουν ότι αρκετά υψηλά ποσοστά βίας στην Ελλάδα: 15%. Ίσως όχι τόσο υψηλό όσο αυτό που υπάρχει σε χώρες σαν τη Λιθουανία (29%) αλλά υψηλότερο από αυτό της Σουηδίας (5), όπου έχουν γίνει παρεμβάσεις. Οι μελέτες δείχνουν, επίσης, ότι οι μορφές έμμεσου εκφοβισμού, όπως η διάδοση φημών και οι εκβιασμοί, είναι πιο συχνές από ό,τι οι μορφές άμεσου εκφοβισμού –ξυλοδαρμοί, συμπλοκές, καβγάδες, μορφές βίας που προτιμώνται συνήθως από τα αγόρια.
Η ενδοσχολική βία δεν είναι ένα φαινόμενο που αντιμετωπίζεται εύκολα. Η αντιμετώπισή του γίνεται όμως από δύσκολη μέχρι αδύνατη όταν δεν αναγνωρίζεται ότι υπάρχει πρόβλημα και όταν δεν υπάρχει βούληση. Την αναγκαιότητα συνεργασίας όλων των αρμόδιων φορέων, των μαθητικών συμβουλίων και των συλλόγων γονέων επισημαίνει και ο βουλευτής Ιωαννίνων του ΠΑΣΟΚ Θανάσης Οικονόμου, ο οποίος, με αφορμή το περιστατικό στο 6ο ΕΠΑΛ, παρεμβαίνει με ανακοίνωσή του. «Ο στόχος δεν είναι να στιγματίσουμε πρόσωπα αλλά να λύσουμε προβλήματα. Όμως μόνο μέσα από τη σωστή ενημέρωση, από την ευαισθητοποίηση όλων μας, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε με σοβαρότητα αυτά τα φαινόμενα πριν γίνουν μία κακή πραγματικότητα […]. Το σχολείο πρέπει να είναι ένας χώρος όπου να μπορούν να λέγονται πράγματα. Τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν μόνο αν σπάσουμε τον κύκλο της σιωπής. Και αυτό πρέπει να το κάνουμε με όρους οργανωμένης κοινωνίας», αναφέρει στη δήλωσή του ο κ. Οικονόμου.