Η τελευταία συζήτηση στη Βουλή για την διαφθορά και την δικαιοσύνη, μετά από έξι χρόνια βυθίσματος, απέδειξε την αποδόμηση της χώρας σε όλα τα πεδία παρά τον πόνο,των θυσιών χωρίς αντίκρισμα. Γάτες, Βουκεφάλας, τίγρης, υπαινιγμοί και "διανθίσεις".
Μέχρι πότε και πόσο πιο κάτω;
Υπάρχει όμως και ένα κρίσιμο κομμάτι της κοινωνίας που "ικανοποιείται" από το "επίπεδο" αυτό και "γέρνει" την πλάστιγγα υπέρ της αναπαραγωγής των φθαρμένων πρακτικών, του παλιού σκηνικού, στα δημόσια πράγματα. Είναι εγκλωβισμένο, "παρασύρεται" ή κινείται με ιταμό ατομισμό και επιλέγει ανάλογα με την "πρόσβαση" στον α ή β, δηλ. ανέχεται ή εκτρέφει την πολιτική αγυρτεία και ανηθικότητα; Άλλο ερώτημα που επιζητά απάντηση.
Στις εκλογές όλα σχεδόν τα κόμματα, ενώ είχαν απώλεια ψήφων, "πανηγύρισαν" τα ποσοστά, ξέχασαν την αποχή, το γύρισμα δηλ. της πλάτης μεγάλου μέρους των πολιτών προς την πολιτική τους.
Αλλά και νέα κόμματα που εμφανίστηκαν στο προσκήνιο ξέφτισαν γρήγορα γιατί δεν τόλμησαν:
- την δημιουργία νέων σύγχρονων μορφών κόμματος-πολιτικού θεσμού και όχι μηχανισμού,
- δεν εμπιστεύτηκαν τα ανοικτά, δεσμευτικά και με συνοχή δίκτυα αλλά προτίμησαν την πολτοποίηση.
Φυγή από μνημόνια της κρίσης δεν γίνεται με γρίφους, αφαίρεση ή διαίρεση αντί σύνθεσης και πολλαπλασιασμού. Εδώ διατέθηκαν (170 δις+) την εξαετία για έξοδο από την κρίση με το χρέος να αυξάνεται (55 δις +) και η διολίσθηση συνεχίζεται, το ερώτημα είναι:τι νέο μάθαμε επ´ αυτού ;
Στο έδαφος αυτό το νέο δεν προκύπτει. Η σύνδεση με τις "παλιές" δομές; Η ατολμία; Η αδυναμία αρχών και κανόνων; Η μη συνάντηση ικανών και ηθικών ανθρώπων (που δεν πέρασαν με κόκκινο) όλων των γενεών; Τα ενδοκομματικά, διακομματικά, ενδοεπιχειρηματικά, διαπλεκόμενα ή τα "δικά μας ΜΜΕ" -που αν θιγούν κακώς κείμενα- κάτι θα πουν, θα διαστρεβλώσουν, αποσιωπήσουν, γελοιοποιήσουν κλπ; Μπορεί και όλα μαζί!
Σε αυτό τον χορό το νέο δύσκολα επιβιώνει. Πνίγεται στην σήψη, περιθωριοποιείται από τα "δικά μας" κανάλια γιατί, μην γελιόμαστε, τα έχοντα "δεσπόζουσα" θέση είναι στην υπηρεσία της υφιστάμενης δομής εξουσίας: κυβερνητικής και κομματικής!
Το νέο προϋποθέτει συνεννόηση με την κοινωνία και όχι ήχοπετάσματα στην φωνή της, δημιουργία μιας πλατφόρμας νέας λογικής, συνάντησης των πολιτών με βαθιές αλλαγές στο πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό σύστημα. Αυτό πρέπει να αποδεικνύεται από κάθε κόμμα, και ειδικά νέο (τα του οίκου πρώτα), από τον τύπο δομής, οργάνωσης, λειτουργίας, διαφάνειας, σχέσης με τον πολίτη έως την στάση, την ποιότητα του λόγου.
Αυτά στην παραγωγή και την οικονομία περιλαμβάνουν αποφασιστική στάση για την σωστή και νόμιμη λειτουργία της αγοράς εργασίας, την εξειδίκευση του ανθρώπινου δυναμικού, την αποδοτική δημόσια διοίκηση, την εξυγίανση και αναδιάρθρωση του τραπεζικού -επιτέλους- συστήματος για την απαλλαγή από την ασφυξία, δηλ. νέο θεσμικό, πολιτικό, οικονομικό και πολιτισμικό περιβάλλον, την δικαιοσύνη που είναι συνθήκη για την αναγκαία νέα εμπιστοσύνη!
Ακούσαμε τίποτα ή νέο ή δεν είναι θέματα δικαίου και διαφάνειας ;
Το νέο έχει παρόν και μέλλον αν συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχουν "παγίδες θανάτου" εκ-προμελέτης ή άνευ-μελέτης που πρέπει να αποφευχθούν και ο τρόπος πρέπει να είναι νέος δηλ. καθαρός: μη συμβατές φόρμες σκέψης, λόγου, ταυτότητας με το "παλιό", δηλ. ρήξη με τους αρμούς και τις εκλεκτικές συγγένειες με "παλιές" νοοτροπίες και πρακτικές παραγωγής, οργάνωσης, άσκησης πολιτικής και εικονικότητας!
*Ο Σπύρος Παπασπύρος είναι πρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου