Σε λάθος σημείο η ανάλυση των δεδομένων και οι εκτιμήσεις!

ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ*

Στα χρόνια της κρίσης, μέρα με την μέρα,  αντί να επανακτούμε ρυθμό στην πραγματικότητα της εποχής όλο και περισσότερο τον χάνουμε.
Στον πυρήνα των εμπλοκών είναι ο πολιτικός πολιτισμός, η επάρκεια και το βάθος, η ποιότητα των πολιτικών προσεγγίσεων, η ομφαλοσκόπηση και η εσωστρέφεια. Η ορθή ισορροπία στο παρόν με το βλέμμα στο μέλλον, πέρα από την μίνιμουμ ενότητα, το σχέδιο κα απαιτεί ρήξη με πρακτικές "κουμανταδόρων, νταραβερτζήδων" με επίκεντρο το ψηφοθηρικό παιχνίδι, την σταθερή εστίαση του ματιού στην κάλπη που αποσταθεροποιεί την οικονομία.
Έτσι καταστρέφεται συνεχώς κάθε υγιές βήμα, "ξυπνάμε" σε μεγαλύτερη κατάρρευση προσδοκιών, ένταση και δυστυχώς και διχαστική αντιπαράθεση.
Η διαχείριση των εντυπώσεων με δίκη προθέσεων στο εσωτερικό και μετάθεση όλων των ευθυνών μόνιμα στο εξωτερικό δεν καλύπτει την αδυναμία του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος  ενώ οδηγεί σε απώλεια του μέτρου για σωστή στάθμιση των δεδομένων και προώθηση λύσεων.
Αν η διέξοδος ήταν στην επικοινωνιακή αξιοποίηση των "καημών και απογοητεύσεων" δεν θα ήμασταν  στο τούνελ της χρεοκοπίας. Η φυγή από την ασυνέχεια και τη ρευστότητα προϋποθέτει συνειδητή επιλογή θέσης και όχι μόνο καταψήφισης και αντίθεσης. Και βέβαια το “Βατερλώ” της κάθε κυβέρνησης δεν σημαίνει ικανότητα ή πλεονέκτημα της αντιπολίτευσης.
Η χώρα διαθέτει δυναμικό με σκέψη και δυναμισμό δημιουργίας. Οι μανδύες καλόηχης αλλά κούφιας ρητορικής, δημοκρατικοφάνειας και ψευδοαποφασιστικότητας δεν «σώζουν».
Η συνταρακτικότητα των αποκαλύψεων για το διεθνές πάρτυ του Παναμά έως την εδώ θολούρα για το τι είναι ηθικό και νόμιμο, μέχρι την επιστημονική επανάσταση -από τον αυτοματισμό έως την τεχνητή νοημοσύνη- συγκροτούν έναν κόσμο που αλλάζει με ταχύτητα. Η καθημερινότητα ζωής και οι ευρύτερες ανακατατάξεις ή καταστροφές παλιών μηχανισμών και της γνώριμης εργαλειακής μεθοδολογίας είναι στοιχεία ενός νέου πάζλ, που η καθυστέρηση συνειδητοποίησής του εμπεριέχει τον κίνδυνο ολικής περιθωριοποίησης με ανάλογη αύξηση του χρόνου επαναφοράς.  
Τα δίπολα ή οι συγκολλήσεις για τρίπολα, τη στιγμή που τα λιμάνια αγωνίας των προσφύγων και η ανασφάλεια των πολιτών αυξάνονται, ενώ η ασφυξία των νέων και των δυνάμεων που πασχίζουν και μπορούν να δώσουν ώθηση κορυφώνεται, αποκαλύπτουν το πολιτικό κενό. Η χώρα έχει ανάγκη έναν καινούργιο πόλο: ριζικών αλλαγών, ευθύτητας και καθαρής στάσης, πολιτικού -θεσμικού  - οικονομικού λόγου και πρότασης με πρόσημο την αλήθεια, δηλ. προσκήνιο και όχι παρασκήνιο.
Αν ο 20ος αιώνας χρειάστηκε περίπου το μισό του ημερολογίου του για να περάσει από την περιπέτεια και τα αποκαΐδια στην δημιουργία, την Ειρήνη και τα δικαιώματα της ζωής όλα δείχνουν ότι ο 21ος μπορεί να διανύσει την δική του περιπέτεια στο ένα πέμπτο του χρόνου του και ίσως βρισκόμαστε στην ολοκλήρωση των διεργασιών για το δικό του status. Οι "εκκαθαρίσεις" που εξελίσσονται σε πολλά πεδία όλο και πιο πολύ συνηγορούν προς αυτή την εκδοχή. Ποια θα είναι η μορφή του κόσμου στον αιώνα είναι ερώτημα αλλά ότι θα είναι ριζικά διαφορετική είναι το μόνο βέβαιο! 
Η πρόκληση για την κοινωνία και την χώρα μας είναι σαφής: ή αποκτούμε αντανακλαστικά και συγχρονιζόμαστε με τις ανάγκες των καιρών, οικοδομώντας νέες δομές με πολιτισμό - θετικότητα -πρωτοποριακά ανοίγματα στο μέλλον ή χάνουμε το τραίνο των αλλαγών υστερώντας και πάλι κάποιες δεκαετίες -όπως και κατά τον 20ο !
Άραγε με τον εθνικολαϊκισμό, τις αναπαλαιώσεις και ανακυκλώσεις φθαρμένων υλικών ανταποκρινόμαστε στην πρόκληση ή όχι;  
*Ο Σπύρος Παπασπύρος είναι Πρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.