Στα έξι χρόνια της κρίσης το "εβδομαδιαίο έργο" διοχέτευσης πληροφοριών από κυβέρνηση, θεσμούς, Βρυξέλλες, πηγές, είναι η μόνη ίσως "κανονικότητα" που έχει επιτευχθεί.
Την αρχή της εβδομάδας τα θέματα "κλείνουν" και είμαστε στο τέλος τους, λίγο πριν το μέσο είναι δύσκολα, "διεθνοποιούνται" και προς το τέλος υπάρχει "ανήσυχη κινητικότητα", "οι ήπιες ή πιο βαριές "εμπλοκές" εναλλάσσονται! Στο τέλος (Σάββατο έως Κυριακή μεσημέρι) έχουμε "μελό κοινωνικά", σκέψη, νουθεσίες, δυσκολίες, ελπίδες, αρκετές πιθανότητες, ευκαιρίες, όλα χαλαρά και από το βράδυ επανεκδίδεται το σενάριο για τα νέα επεισόδια.
Δεν "ξέρω" πόσο ελεύθερη είναι η πένα ή γλώσσα όσων γράφουν και δημοσιολογούν, έχω δυνατή την αίσθηση -αν όχι τη βεβαιότητα- ότι το αποτέλεσμα είναι ένα: μεθοδική, συστηματική χειραγώγηση της "κοινής γνώμης" από την ισχυρή πλευρά της εξουσίας εντός και εκτός της χώρας, της υπερκείμενης και επικυρίαρχης.
Η τεχνική -και τεχνητή- μοναδιάστατη προσέγγιση του προβλήματος: οικονομικό, δημοσιονομικό, εθνικό, ευρωπαϊκό, των ξένων ή δικό μας ή μίγμα αλλά πάντα "αόριστα", σε απόσταση από γεωπολιτικά ή σταθμούς, π.χ. το Όχι στο Βουκουρέστι ή η ένταξη στο Ευρώ και η ισοτιμία ή η πρίν και μετά περίοδος των μνημονίων (και σε τι βάθος;), οι "ιερές αγελάδες" του ντόπιου παρασιτικού πολιτικοοικονομικού κατεστημένου. Εύκολη η εναπόθεση ευθυνών σε συντεχνίες, πολιτικούς, συνδικαλιστές, διαδηλωτές -καιρό έχουμε να ακούσουμε για τους 50 που εμποδίζουν την κυκλοφορία. Για τον ευρωπαϊκό και διεθνή -υγιή ή μη- καπιταλισμό ή καζίνο-καπιταλισμό "επιτρέπονται" λίγες λέξεις. Αν δεν κάνω λάθος για την ηθική φιλελεύθερων, και μη, που έκρυβαν την ξιπασιά τους στο Παναμά ούτε ένα ολόκληρο κήρυγμα δεν ακούσαμε δηλ. όλα σερβίρονται αλλά ασύνδετα, χωρίς συνέχεια ή ισορροπία, επιμέρους, ατομικά και αποσπασματικά με μισο-γέμισμα του ποτηριού! Άψογη "δημοκρατία" με "πλήρη" ελευθερία λόγου και ιδεών αλλά χάος στην εγκυρότητα, επομένως στην δυνατότητα ορθής επιλογής των πολιτών αλλά … "ευκαιρίες" υπάρχουν άφθονες!
Ακρότητες "πολιτικού υποσιτισμού" όταν στο Αιγαίο εγκαταστάθηκε και εξελίσσεται η νέα τάξη πραγμάτων, ενώ η ανελέητη φορολογία χτίζεται πάνω στα ερείπια των εργασιακών, ασφαλιστικών δικαιωμάτων, το υπερτροφικό Κράτος- που τώρα κάποιοι "αναζητούν"- διαλύθηκε και κάθε δικαίωμα που "πέθανε" ακόμη ενοχοποιείται για ανορθολογικό αντιαναπτυξιακό ρόλο.
Μια εβραϊκή παροιμία λέει "η μισή αλήθεια είναι ολόκληρο ψέμα" και δεν χρειάζεται να είναι κανείς τέρας ευφυΐας για να διαπιστώσει ότι αυτή είναι η ατμομηχανή διαμόρφωσης της "κοινής γνώμης" από κάθε λογής φωστήρες, εθνικούς ή απλούς.
Μπορεί η κοινωνία να "έχασε" παραδοσιακά αντανακλαστικά στον παραλογισμό της εποχής που τρέχει, στα "σύγχρονα" δίκτυα ή τρόπους διαίρεσης, ελέγχου, αποπροσανατολισμού αλλά κάνουν λάθος όσοι νομίζουν ότι το νήμα που υφαίνουν στον φόβο, την ανασφάλεια, την αδράνεια μπορεί οριστικά να την "δέσει". Ξεχνάνε ότι στην ιστορία πολλοί μιλάνε για σχοινιά αλλά δεν αντιλαμβάνονται ότι είναι ήδη "κρεμασμένοι" και εκεί υπάρχει και η άλλη παροιμία "ότι στο σπίτι ... δεν μιλάνε για σχοινί”!
Βέβαια δεν είναι απλό ζήτημα η ανάδυση μιας νέας σε ποιότητα, δυναμική, περιεκτικότητα δημοκρατίας, πληροφόρησης και γνώσης αλλά παραμένει υπαρκτή δυνατότητα. Αρκεί να πορευτούμε με τις δυνατότητες, να μην κυνηγάμε σε ορόφους ευκαιρίες γιατί η έξοδος από την κρίση ή είναι δυνατότητα ή με την "θεά τύχη" θα περιμένουμε την "δεύτερη παρουσία"!
* Ο ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου