- Παρασκευή, 2 Δεκεμβρίου 2016, ώρα 8μ.μ,
Αικατερίνη Ζωγράφου-Ορχήστρα «ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ»
Θέμα:Ένα Τραγούδι μια Ιστορία
Η Ελληνική Μουσική Γλώσσα ψάλλει πραγματικές ιστορίες ανθρώπων, κωμικές και τραγικές.
«Σαν αρχινήσω και να πω τον πόνο μου τραγούδι»
Μέσα από επιλεγμένα τραγούδια του λαού μας, με διαχρονικά και
γοητευτικά νοήματα, αποκαλύπτονται ιστορίες αληθινές, που έγιναν θρύλος
και τραγούδι·ιστορίες ανθρώπινες, που συγκλόνισαν την ευαίσθητη
ελληνική ψυχή και τις αποθανάτισε με τον περίτεχνο λόγο και την θεία
ελληνική μουσική.
Είναι συναρπαστικό, μια ιστορία μέσα σ’ ένα τραγούδι· κάτι σαν μύθος, σαν αρχαία τραγωδία, ο απόηχός τους διαπερνά τον συναισθηματικό μας κόσμο, τον συνταράσσουν εγγίζοντας κομμάτια άγνωστα του εαυτού μας και «αναδεύουν» τις αιώνιες λαχτάρες της ψυχής του καθολικού ανθρώπου. Τα πάθη και ο πόνος των ηρώων, των τραγουδιών αυτών, η πανάρχαια οιμωγήτης ανθρώπινης ψυχής, διεγείρουν και τον «έλεον» και τον φόβον στις ψυχές του καθενός, μήπως κάποτε……. κάποια μοίρα……..κιἔτσι, π.χ « δια την κυρά-Φροσύνην και τας πνιγείσας….ο λαός συνησθάνετο συμπάθειαν προς αυτάς». Σαν αρχαία τραγωδία λοιπόν, «δι ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν» : προς θεραπεία παθών, αυτογνωσία και αισιόδοξο αντίκρισμα της ζωής. Μνημειώδης ο ορισμός του Αριστοτέλους και η Τέχνη των τραγικών ποιητών-τραγωδία, θέτρο- παιδαγωγός «ες αεί», διαμόρφωσαν έναν λαό που έκανε τα πάντα τραγούδι (τραγωδία-τραγούδι), προς «αγωγήν ψυχής και σωφρονισμόν».
Είναι συναρπαστικό, μια ιστορία μέσα σ’ ένα τραγούδι· κάτι σαν μύθος, σαν αρχαία τραγωδία, ο απόηχός τους διαπερνά τον συναισθηματικό μας κόσμο, τον συνταράσσουν εγγίζοντας κομμάτια άγνωστα του εαυτού μας και «αναδεύουν» τις αιώνιες λαχτάρες της ψυχής του καθολικού ανθρώπου. Τα πάθη και ο πόνος των ηρώων, των τραγουδιών αυτών, η πανάρχαια οιμωγήτης ανθρώπινης ψυχής, διεγείρουν και τον «έλεον» και τον φόβον στις ψυχές του καθενός, μήπως κάποτε……. κάποια μοίρα……..κιἔτσι, π.χ « δια την κυρά-Φροσύνην και τας πνιγείσας….ο λαός συνησθάνετο συμπάθειαν προς αυτάς». Σαν αρχαία τραγωδία λοιπόν, «δι ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν» : προς θεραπεία παθών, αυτογνωσία και αισιόδοξο αντίκρισμα της ζωής. Μνημειώδης ο ορισμός του Αριστοτέλους και η Τέχνη των τραγικών ποιητών-τραγωδία, θέτρο- παιδαγωγός «ες αεί», διαμόρφωσαν έναν λαό που έκανε τα πάντα τραγούδι (τραγωδία-τραγούδι), προς «αγωγήν ψυχής και σωφρονισμόν».
- Κείμενα-Παρουσίαση: Αικατερίνη Ζωγράφου, Φιλόλογος.
- Απαγγελίες τραγουδιών: Αικατερίνη Ζωγράφου, Σπυρίδων Μπέλλος, Δάσκαλος.
- Πρωτοχορευτές: Ιωάννης Τσάλιος, Θωμάς Τσάλιος, υπηρέτες του χορού και της παράδοσης.
- Παίζουν οι μουσικοί: Θεόδωρος Ζωγράφος, κλαρίνο, Γιάννης Κωσταδήμας, λαούτο, Παναγιώτης Μπουζούλας, ντέφι, Βασίλειος Αντωνίου, βιολί.
- Στο τραγούδι, Σπυρίδων Μπέλλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου