Τα τρία Κλειδιά!

 ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ* 

Το πολιτικό ζήτημα  της χώρας συνίσταται στο να συνδυάσουμε τρία πράγματα: την οικονομική αποτελεσματικότητα, την κοινωνική δικαιοσύνη και να επανακτήσουμε την πολιτική κυριαρχία. Σε ένα ασταθές τοπίο -με δύσκολες προβλέψεις για τα εσωτερικά και εξωτερικά-  μοιάζει ως να θέτουμε την πρόκληση της ουτοπίας στην πραγματικότητα. 

Κι όμως τα τρία αυτά Κλειδιά
για την κατεύθυνση των αλλαγών ήταν και πριν την κρίση. Με την σχετική διαφοροποίηση στο τρίτο αφού και τότε η πολιτική είχε ως ζητούμενο τον έλεγχο της εξουσίας από το λαό και όχι από κέντρα συμφερόντων ή ποικιλώνυμες ελίτ που κάλυψαν ή ευνόησαν -αν δεν συνέβαλλαν- στη δημιουργία του πλέγματος αδιαφάνειας, διαφθοράς και τελικά τραυματισμού της αυτονομίας και αποστολής της πολιτικής και των πολιτικών. 

Ανάλογα και ως προς την επιπρόσθετη μορφή της ασφάλειας και των δημοκρατικών πολιτικών ελευθεριών, δηλαδή στις στροφές/συγχρονισμό του τρίτου Κλειδιού, αποτελεί το πολιτικό πρόβλημα και της ανθρωπότητας  που εμποδίζει την έξοδο από την κρίση και την επικράτηση της κοινωνικής δικαιοσύνης,αποτελεί αίτιο για τα περισσότερα, άν όχι για το σύνολο των αδιεξόδων στον κόσμο .Τώρα που μαζί με την θεαματική έκρηξη της τεχνολογίας έχουμε την γιγάντωση της ανεργίας -το 1/3 των ανθρώπων είναι εκτός εργασίας, παραγωγής και κατανάλωσης, δυνατοτήτων στοιχειώδους ασφάλειας και ποιότητας ζωής- στον προηγμένο δυτικό κόσμο των ανισοτήτων και του παραγόμενου πλούτου.

Εδώ που μιλάμε για τους κινδύνους από την γείτονα που διολισθαίνει σε σκοτεινά μονοπάτια και "μετατρέπεται" σε ένα νέο "μεσανατολικό πεδίο" αλλά δεν έχουμε την ανάλογη συνεννόηση, που δεν μιλάμε πλέον για "συμμετοχή" της κοινωνίας και των πολιτών με νέα πρότυπα και πλαίσιο διαφάνειας και ακεραιότητας στην λήψη αποφάσεων -επειδή  στο παρελθόν μορφές ή απόπειρες  απαξιώθηκαν και κακοποιήθηκαν από την εξαχρείωση προσώπων και μηχανισμών με πλάτες κομματικών και πελατειακών δικτύων- βρισκόμαστε χωρίς δύναμη μεταρρυθμιστικής διόρθωσης και αλλαγών. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι της οικονομικής προηγήθηκε ηθική κρίση, δηλαδή δρόμοι εκφυλισμού και κατάρρευσης προτύπων που διασφάλιζαν τις συνεργατικές σχέσεις στην εργασία, την οικονομία, στην εξασφάλιση των μικρών και μεσαίων  παραγωγών, στην εμπιστοσύνη και αλληλεγγύη στους κόλπους της κοινωνίας. 

Άραγε πως ξεπερνιούνται οι πόλεμοι ή οι κρίσεις, οι απειλές;  Με παγκόσμια εμπλοκή; Με ολική  καταστροφή; Με τα 2/3 στην δυστυχία ή την επαναφορά της ατζέντας με ριζοσπαστικά ρεύματα σκέψης και κινήματα στα ουσιώδη, με εναλλακτικές διαδρομές στην πολιτική τις διεθνείς σχέσεις, την διπλωματία και τους θεσμούς;

Από εδώ επομένως έως τις Βρυξέλλες και τις παγκόσμιες ελίτ, από το φιάσκο της ρόδας έως την μάχη στα κοινωνικά παντοπωλεία και φαρμακεία για να κρατηθούν όρθιοι άνθρωποι, από τους πρόσφυγες έως το Λονδίνο του Brexit και τους μάνατζερ από Χάρβαρντ, Κέιμπριτζ κλπ., το ερώτημα είναι απλό και καθαρό: πήραμε και εμπεδώσαμε  το μήνυμα που στάλθηκε την χρονιά που έφυγε για τις ογκούμενες απειλές και τους κινδύνους για την ανθρωπότητα; για την Ευρώπη; για την χώρα και το λαό μας;

Άν ναι, ας συμβάλλουμε στην ανασύνθεση των δυνάμεων στην Ευρώπη ή τον κόσμο που επιζητούν νέα πορεία, ας βγούμε από τον λαβύρινθο των διαιρέσεων και του λαϊκισμού και ας επιζητήσουμε τον κρίκο στα τρίτο Κλειδί που σημαίνει: να φροντίσουμε και οργανώσουμε πραγματικά δημοκρατική διακυβέρνηση, άν θέλουμε η πρόοδος της τεχνολογίας να υπηρετήσει τις ανθρώπινες ανάγκες για να μην καταλήξουμε σε προ-μεσαιωνικές συνθήκες ζωής και αποθεμελιωθεί ο 21ος με το χάσμα δυνατοτήτων και πραγματικοτήτων!

*Ο Σπύρος Παπασπύρος είναι πρώην Πρόεδρος της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.