Μείνε μαζί μου…

Νίκος Ζαχαριάδης

(Ήχος τηλεφώνου σε γραφείο κάπου στο κέντρο. Ένας νέος άντρας το σηκώνει)
-Ναι;
-Έλα… Εγώ είμαι…
-Το κατάλαβα, Πάνο…
-Δεν με περίμενες, Αλέξη;
-Τι θέλεις;

-Έχεις δουλειά ε; Μιλάς στην άλλη γραμμή και θέλεις να με κλείσεις…
-Δεν είπαμε ότι θα σταματήσεις αυτές τις ζήλιες; Έχουν περάσει τρία χρόνια πια…
-Πάλι με τον Ζάεφ μιλούσες, ε;
-Σταμάτα. Κάνεις κακό στον εαυτό σου!
-Μη νομίζεις ότι με νοιάζει. Έτσι ρώτησα. Από ενδιαφέρον… Γιατί δεν μου αρέσει να σε βλέπω τόσο χαμηλά.
-Έτσι νομίζεις. Ότι πέφτω χαμηλά;
-Στις δημοσκοπήσεις σίγουρα!
-Δεν σε συμφέρει, Πάνο, να ανοίξουμε αυτό το θέμα!
-Πάντως δεν μου είπες με ποιον μιλούσες. Καλά… σκοτίστηκα!
-Ε, όχι, λοιπόν. Δεν μιλούσα με τον Ζόραν…
-Μπα; Τώρα είναι ο «Ζόραν». Δεν ήξερα ότι φτάσατε να μιλάτε με τα μικρά σας. Νόμιζα ότι το κάνατε μόνο για τα μάτια του κόσμου.

-Πες μου τι θέλεις. Έχει ματς!
-Ποιοι παίζουν;
-Βέλγιο με Ιαπωνία.
-Ποιον υποστηρίζεις, Αλέξη;
-Το Βέλγιο.
-Μπα; Από πότε άρχισες να είσαι με τα φαβορί;
-Πάνο, σταμάτα. Σύνελθε επιτέλους! Τα έχουμε πει αυτά!
-Έχεις αλλάξει, Αλέξη. Παλιά θυμάμαι με καλούσες να το δούμε μαζί…
-Και τώρα θα το έκανα. Αλλά δεν μπορώ να μου μιλάς συνέχεια για το Μακεδονικό.
Σου έχει γίνει έμμονη ιδέα.
-Εσένα σου έχει γίνει έμμονη ιδέα, Αλέξη! Σα να μεγαλοπιάστηκες…
-Δεν καταλαβαίνεις, ε;
-Τι να καταλάβω; Με έχουν εγκαταλείψει όλοι εξαιτίας αυτής της ιστορίας που ξεκίνησες. Με κροϊδεύουν στον δρόμο! Έχω γίνει περίγελος!
-Σου το είπα χίλιες φορές, Πάνο! Θα σε αποκαταστήσω στο Επικρατείας.
-Τι να το κάνω; Εγώ θα έχω μείνει μέχρι τότε χωρίς κανέναν… Θα είμαι σώγαμπρος!
-Αφού ξέρεις ότι δεν έχουμε τέτοια σχέση μεταξύ μας…
-Και τι σχέση έχουμε, Αλέξη; Να κάνεις ό,τι θέλεις, να φλερτάρεις από εδώ κι από εκεί με τον κάθε τυχάρπαστο και εγώ να είμαι συνέχεια εκεί; Βράχος δίπλα σου;
-Γιατί κάνουμε πάλι αυτή τη συζήτηση, Πάνο; Τα έχουμε πει. Ο καθένας έχει τους φίλους του…
-Μπα, είναι φίλος σου ο Σταύρος τώρα;
-Έχεις πρόβλημα και με αυτόν;
-Φυσικά κι έχω! Αφού με σιχαίνεται!
-Δεν το πιστεύω ότι το συζητάμε πάλι αυτό. Δεν θυμάσαι ότι εγώ διάλεξα εσένα; Αυτό δεν σου λέει τίποτα για τη σχέση μας;
-Άλλο τότε, άλλο τώρα. Τότε τον έλεγες άνθρωπο του Μπόμπολα…
-Πάνο, σταμάτα. Χάνω το ματς! Ορίστε, έβαλε δεύτερο γκολ η Ιαπωνία!
-Βλέπεις γιατί δεν πρέπει να είσαι με τα φαβορί;
-Δεν έχεις κανέναν να έρθει να δείτε το ματς παρέα…
-Περίμενα ότι θα με καλούσες!
-Άλλους φίλους δεν έχεις;
-Είχα. Τώρα όλοι με εγκαταλείπουν!
-Ήθελα να σου μιλήσω γι’ αυτό... να τους παρακολουθείς με κλειστό κύκλωμα είναι λύση;
-Μα θέλω να ξέρω! Κακό είναι;
-Σε λίγο θα τους βάλεις και ηλεκτρονικό κολάρο… Σου το έχω πει τόσες φορές: Άσ’ τους ελεύθερους να λένε ό,τι θέλουν. Δεν έχει σημασία…
-Αυτό το λες εσύ γιατί είσαι πρωθυπουργός…
-«Ο καλύτερος της μεταπολίτευσης»… Εσύ το έχεις πει αυτό!
....
-Ωραία βραδιά αυτή στο Ζάππειο… Περάσαμε πολύ ωραία…
-Ναι, αλλά δεν μπορούμε να την κάνουμε συνέχεια, Πάνο…
-Όλοι μας ζήλευαν. Το ένιωθα το μάτι τους.
-Σταμάτα να πιστεύεις στο «μάτι»! Στο έχω πει, ότι αυτά πρέπει να τα ξεπεράσεις…
-Δεν θέλω να με κάνεις σαν εσένα, Αλέξη. Έχω τη δική μου προσωπικότητα!
-Εγώ για εσένα το λέω. Ο κόσμος αλλάζει, Πάνο. Πρέπει να προσαρμοζόμαστε…
-Μπα; Ντρέπεσαι να με κυκλοφορήσεις; Τώρα σου πέφτουμε λίγοι;
-Αυτό είπα; Πες μου, αυτό είπα; Γιατί τα παίρνεις όλα στραβά…
-Γιατί έχω ποντάρει πολλά σε αυτή τη σχέση. Και αν με αφήσεις θα καταστραφώ!
-Δεν θα σε αφήσω… Σταμάτα!
-Κι αν σε αφήσω εγώ;
-Χαχαχαχαχαχα.
-Γιατί γελάς;
-Κάτι θυμήθηκα…
-Ψέματα λες. Με κοροϊδεύεις κι εσύ όπως όλοι αυτοί στα social media!
-Δεν σε κοροϊδεύω, σου λέω!
-…
-Έλα… Γιατί δεν μιλάς;
-Σκέφτομαι.
-Τι σκέφτεσαι;
-Αν σου έλειψα καθόλου, που δεν ήρθα στο υπουργικό…
-Μα νόμιζα ότι είχες δουλειά…
-Σταμάτα να κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις πια! Με τρελαίνει αυτό!
-Μα εσύ το είπες…
-Αισθάνομαι ότι μάλλον χάρηκες που δεν ήρθα…
-Κάνεις λάθος. Έπρεπε να είσαι εκεί. Γιατί ήταν ωραίο το κλίμα. Έβγαλα και λόγο…
-Δεν ήταν όμως σαν το Ζάππειο!
-Σταμάτα πια να ζεις για το Ζάππειο, Πάνο…
-Πάντα θα έχουμε το Ζάππειο. Μας έχει δέσει για πάντα!
....
-Ουάου! Έβαλε γκολ το Βέλγιο!
-Τόση ώρα που σου μιλάω βλέπεις ματς;
-Τι να κάνω, ρε Πάνο; Όλη μέρα δουλευω. Κάπως πρέπει να χαλαρώσω κι εγώ.
-Εσύ να χαλαρώσεις… Εγώ πώς θα χαλαρώσω;
-Ξέρω γω; Εμένα περιμένεις να σου πω;
-Και ποιος να μου πει; Ο Κατσίκης;
-Δώσε καμιά συνέντευξη τύπου.
-Πάλι;
-Πες ότι είναι έκτακτη!
-Κι άλλη έκτακτη; Και τι θα πω;
-Πες ότι είναι μια κακή συμφωνία…
-Μα αφού έχω πει ότι εμπιστεύομαι τον Κοτζιά!
-Έλα, μωρέ Πάνο… Ποιος το θυμάται;
-Αυτοί που με βρίζουν το θυμούνται. Και με λένε «κωλοτούμπα Αλέξη»!
-Εσένα λένε κωλοτούμπα; Τότε τι να πω εγώ;
-Εσύ έχεις όμως ταλέντο και δεν σου φεύγει κανένας…
-Τι θέλεις επιτέλους;
-Λίγη προσοχή. Να μη με θεωρείς δεδομένο…
-Ωραία. Πες αυτό στη συνέντευξη τύπου…
-Ότι θέλω προσοχή; Με δουλεύεις;
-Πες ότι θα φύγεις!
-Γιατί δεν λες ανοιχτά ότι θέλεις να με ξεφορτωθείς;
-Θέλω να κάνεις αυτό που σου αρέσει…
-Δεν θέλω να φύγω. Μου αρέσει αυτό που έχουμε!
-Ε, αν σου αρέσει, άσε με να δω το ματς! Ορίστε: έχασα το δεύτερο γκολ του Βελγίου!
-Εντάξει, λοιπόν. Θα πάω κάπου που με ακούνε ακόμα σοβαρά, Αλέξη! Σε ανθρώπους που είναι έτοιμοι να χάσουν το ματς για να με ακούσουν!
-Μπα και ποιοι είναι αυτοί;
-Οι δημοσιογράφοι! Θα τους πω ότι έχω να κάνω δηλώσεις-βόμβα!

ΠΗΓΗ: