Κυριακές στο Πανί
Κύκλος: Μοντέρνοι καιροί
Ώρα έναρξης: 8:30 μ.μ.
Ώρα έναρξης: 8:30 μ.μ.
Πολιτιστικός Πολυχώρος Παλιά Σφαγεία
Είσοδος Ελεύθερη
Κυριακή 24 Φεβρουαρίου, Οι Άγριες Μέρες Μας (Days of Being Wild), Γουόγκ Καρ Βάι, Χονγκ Κονγκ, 1990, 94 λεπτά
Σχετικά με την ταινία αναφέρει ο Χρήστος Παπαδόπουλος:
«Χονγκ Κονγκ, δεκαετία του ’60. Η Λη Τσεν είναι μια μοναχική κοπέλα που
ερωτεύεται τον Γιόρκ, διαβόητο πλέϊμποϊ της περιοχής ο οποίος ύστερα από
ένα σύντομο φλερτ την παρατά. Εκείνη βρίσκει καταφύγιο σε μια πλατωνική
σχέση με έναν αστυνομικό. Ταυτόχρονα ο Γιορκ ξεκινά μια σχέση με τη
χορεύτρια Μίμι με την οποία είναι ερωτευμένος και ο καλύτερος φίλος του
Γιορκ, Ζεμπ.
Η σύνοψη της ταινίας μοιάζει στην καλύτερη περίπτωση με υπόθεση σαπουνόπερας. Η υλοποίηση από την πλευρά του Καρ-Βαϊ και τον Κρίστοφερ Ντόϊλ (διεύθυνση φωτογραφίας) είναι ουσιαστικά το μείζον θέμα και στις «Άγριες Μέρες» συναντιούνται για πρώτη φορά. Η πλοκή μοιάζει αποσπασματική και αφηρημένη αν και, αντίθετα από τις περισσότερες ταινίες του σκηνοθέτη, είναι μία από τις πιο εστιασμένες προσπάθειες που έχει κάνει. Η αστική αποξένωση είναι για ακόμη μια φορά το κεντρικό θέμα ενώ πίσω από την ιστορία αρχίζει να φαίνεται δυσδιάκριτα το πρόβλημα της προσωπικής ταυτότητας που θα απασχολήσει αρκετά τον κινηματογράφο του Χονγκ Κονγκ λίγο πριν την παράδοση της πόλης-κράτους από την Βρετανία στην Κίνα.
Γέννημα-θρέμμα της περιβόητης στυλιζαρισμένης βίας του κινηματογράφου του Χονγκ Κονγκ της δεκαετίας του ’80, ο Καρ Βάϊ ξεχώρισε αμέσως από την πλειοψηφία των συμπατριωτών του με το πρώτο του φιλμ «As Tears Go By» το οποίο αν και ανήκει στο είδος του γκανγκστερικού φιλμ είναι σαφώς πιο σκεπτόμενο, μελαγχολικό και λιγότερο βίαιο. Στις «Άγριες Μέρες» αρχίζει να αποκτά τα χαρακτηριστικά για το οποία έγινε παγκοσμίως γνωστός. Εξαιρετική απεικόνιση της πόλης (εδώ τα εύσημα ανήκουν σχεδόν ολοκληρωτικά στον Ντόϊλ), ευφάνταστη χρήση της μουσικής και ενδιαφέρουσες, μέσα στο όλο στυλιζάρισμα ερμηνείες, από ηθοποιούς – σταρ της Ασιατικής κινηματογραφίας.
Πρώτο μέρος μιας άτυπης και χαλαρής τριλογίας που θα ολοκληρωνόταν μια δεκαετία αργότερα με τα γνωστότερα στο ελληνικό κοινό «In The Mood For Love» και «2046», οι «Άγριες Μέρες» αποτελούν το πιο μεστό φιλμ της τριλογίας και παρότι υπήρξε σχετική εμπορική αποτυχία έπρεπε να μεσολαβήσει αρκετός χρόνος, η αναγνώριση από τη Δύση και η σαφώς μεγαλύτερη προβολή των άλλων δύο φιλμ για να λάβουν και οι «Άγριες Μέρες» τη θέση που δίκαια αξίζουν τόσο στη ιδιαίτερη φιλμογραφία του δημιουργού τους όσο και στην δραστήρια και πολυμορφική ιστορία του Ασιατικού Κινηματογράφου της δεκαετίας του ’90».
Η σύνοψη της ταινίας μοιάζει στην καλύτερη περίπτωση με υπόθεση σαπουνόπερας. Η υλοποίηση από την πλευρά του Καρ-Βαϊ και τον Κρίστοφερ Ντόϊλ (διεύθυνση φωτογραφίας) είναι ουσιαστικά το μείζον θέμα και στις «Άγριες Μέρες» συναντιούνται για πρώτη φορά. Η πλοκή μοιάζει αποσπασματική και αφηρημένη αν και, αντίθετα από τις περισσότερες ταινίες του σκηνοθέτη, είναι μία από τις πιο εστιασμένες προσπάθειες που έχει κάνει. Η αστική αποξένωση είναι για ακόμη μια φορά το κεντρικό θέμα ενώ πίσω από την ιστορία αρχίζει να φαίνεται δυσδιάκριτα το πρόβλημα της προσωπικής ταυτότητας που θα απασχολήσει αρκετά τον κινηματογράφο του Χονγκ Κονγκ λίγο πριν την παράδοση της πόλης-κράτους από την Βρετανία στην Κίνα.
Γέννημα-θρέμμα της περιβόητης στυλιζαρισμένης βίας του κινηματογράφου του Χονγκ Κονγκ της δεκαετίας του ’80, ο Καρ Βάϊ ξεχώρισε αμέσως από την πλειοψηφία των συμπατριωτών του με το πρώτο του φιλμ «As Tears Go By» το οποίο αν και ανήκει στο είδος του γκανγκστερικού φιλμ είναι σαφώς πιο σκεπτόμενο, μελαγχολικό και λιγότερο βίαιο. Στις «Άγριες Μέρες» αρχίζει να αποκτά τα χαρακτηριστικά για το οποία έγινε παγκοσμίως γνωστός. Εξαιρετική απεικόνιση της πόλης (εδώ τα εύσημα ανήκουν σχεδόν ολοκληρωτικά στον Ντόϊλ), ευφάνταστη χρήση της μουσικής και ενδιαφέρουσες, μέσα στο όλο στυλιζάρισμα ερμηνείες, από ηθοποιούς – σταρ της Ασιατικής κινηματογραφίας.
Πρώτο μέρος μιας άτυπης και χαλαρής τριλογίας που θα ολοκληρωνόταν μια δεκαετία αργότερα με τα γνωστότερα στο ελληνικό κοινό «In The Mood For Love» και «2046», οι «Άγριες Μέρες» αποτελούν το πιο μεστό φιλμ της τριλογίας και παρότι υπήρξε σχετική εμπορική αποτυχία έπρεπε να μεσολαβήσει αρκετός χρόνος, η αναγνώριση από τη Δύση και η σαφώς μεγαλύτερη προβολή των άλλων δύο φιλμ για να λάβουν και οι «Άγριες Μέρες» τη θέση που δίκαια αξίζουν τόσο στη ιδιαίτερη φιλμογραφία του δημιουργού τους όσο και στην δραστήρια και πολυμορφική ιστορία του Ασιατικού Κινηματογράφου της δεκαετίας του ’90».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου