Ζητείται ανανέωση οραμάτων!

ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ*

Μπορεί οι καιροί να είναι ενδιαφέροντες για αναλυτές αλλά  ασταθείς, επικίνδυνοι, δυσβάσταχτοι για εκατομμύρια ανθρώπους. Ο "καλπασμός" των ακροδεξιών στην Αυστρία, την Ολλανδία ή την Γαλλία ανακόπηκε. Αν επαλαμβανόταν το δημοψήφισμα στην Μ. Βρεττανία ίσως να υπερείχε το ναι αλλά τα αίτια παραμένουν. Επαγγελματίες πολιτικοί ή τεχνικοί εξουσίας επαναπαύονται πιστεύοντας ότι: "ο χρόνος είναι το φάρμακο να ξεπεραστούν οι αρνητικές τάσεις" δηλ. ως μια ήπια γρίπη που με λίγη προσοχή, ζεστά και ντύσιμο, φεύγει.  Οι νέοι όμως
και μεγάλο μέρος των πολιτών από τις ΗΠΑ μέχρι την Ευρώπη, αναζητούν ανανέωση δηλ. λύση των προβλημάτων από την οικονομία και την εργασία έως την εκπαίδευση, τις κοινωνικές συνθήκες και σχέσεις με όραμα. Θέλουν ιδεολογική κατεύθυνση στην πολιτική, επιθυμούν εναλλακτική στον νέο-φιλευθερισμό αλλά με ρεαλισμό δηλ. ορθή και ευφυή τακτική-αν δεν είναι εφικτό σε συγκυρίες να υλοποιηθεί-και προπαντός θάρρος για αλήθεια και διαφάνεια. Ανήκει στην παλαιολιθική πολιτική εποχή το αλχημιστικό "κάποια γίνονται και δεν λέγονται" τουλάχιστον για την οικονομική διακυβέρνηση όταν, έχει υψηλό βαθμό ενοχοποίησης η σχέση πολιτικών και συμφερόντων.

Απλά δεν δέχονται εμμονές, την μετατροπή της ιδεολογίας σε ιδεοληψία, πρόσθεση αδιεξόδων και βαρών ή φόρτωμα του μέλλοντος με περισσότερα αρνητικά. 

Εδώ "συνέβη" το ατύχημα και έρχεται η ήττα της κυβέρνησης με τα παράλληλα και τώρα έχει "πνιγεί" στις ρήτρες των μνημονίων ή τίθεται το στοίχημα  σύζευξης του χθές, του σήμερα για το αύριο της "κεντροαριστεράς" και η αδυναμία του διαχειριστικού, δογματικού "παλαιο-μνημονιακού" μίγματος "πρότασης" της ΝΔ. Με κριτήριο την ενδελεχή ενασχόληση και τις πρακτικές επιδόσεις στα άλυτα θέματα -και όχι την επιδερμικότητα  των εύκολων λύσεων στα λόγια- οι κοινωνίες κρίνουν αυστηρά. Ακόμη κι αν τα εκλογικά ερμηνεύονται από πλευρές, ελιτίστικες ή όχι, ως "απόδειξη ότι έχουν χάσει τον  δρόμο τους". Η κριτική στην Ευρώπη "κερδίζει" έδαφος και αναδεικνύει την επείγουσα ανάγκη ανανέωσης του ευρωπαϊκού οράματος δηλ. εμβάθυνση και ενοποίηση.  Όσο καθυστερεί ή αναβάλλεται τόσο παρέχεται τροφή σε ακραία σχήματα.

Η απέχθεια στο υφιστάμενο πολιτικό σύστημα ή κόμματα ή θεσμούς ή πρόσωπα δεν σημαίνει αυτόματα και αντιδημοκρατική συμπεριφορά όταν πρόδηλα λειτουργούν με χαμηλή ποιότητα και φθείρουν την συνεκτικότητα της δημοκρατίας στο βωμό της καρεκλολαγνείας. Απλά υλικά είναι το ζητούμενο για όραμα και στόχους, αυτά που ενοποιούν τις στάσεις στις κοινωνίες στα κάθετα ναι ή όχι εντός των χωρών και δημιουργούν τα οριζόντια πλατώματα στην Ευρώπη ή τον κόσμο. Με απομεινάρια και κουρέλια δεν μπορεί το παρελθόν -που τα διδάγματα του και η γνώση είναι απαραίτητη γιατί οριοθετεί, δείχνει χάραγμα καλών και ασφαλών διαδρομών ή όχι- να φωτίσει το αύριο.

Η μνήμη, η ιστορία είναι εφόδιο για θετική λειτουργία της αλυσίδας προς το μέλλον, όμως εάν "αιωρείται" ή περιφέρεται ρηχά  σε κάθετα και οριζόντια πάθη μικροπολιτικών, ευτελών επιδιώξεων, φυλακίζει. Και πάντα χρήσιμη/οι  πολιτική ή πολιτικοί, είναι η/οι αξιόπιστη/οιι δηλ. αυτή/οί διακρίνονται στην: μεθοδικότητα, δουλειά, αφοσίωση, αποτέλεσμα. Οι πολίτες απομυθοποιούν γρήγορα τους δεκάρικους, είναι επιφυλακτικοί στα ευχολόγια, αντιλαμβάνονται ότι η μόνη αξία που έχουν στον 21ο αιώνα, το μέγεθος των προκλήσεων είναι: να εμφανίζουν την αστρολογία ως την μόνη αξιόπιστη για να προβλέψει, να ανοίξει το δρόμο για πιο πολιτισμένο τοπίο. Και  επειδή στην κάλπη το διακύβευμα δεν είναι τα άστρα, η ρευστότητα δεν τελειώνει μέχρι οι πολίτες να δούν όραμα  με περιεχόμενο και νόημα ζωής, τιμωρούν στις επόμενες αφού οι εκλογές "είναι" για τις πελατειακού τύπου "δημοκρατίες" το μόνο που "έχουν" στα χέρια τους!

*Ο Σπύρος Παπασπύρος είναι πρώην πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ