Η ψηφιακή τεχνολογία και η μάχη εναντίον των "ασύμμετρων"!

ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ*

  

Εδώ παρακολουθούμε τις "συμμετρικές" εντυπωσιακές κινήσεις για “ασύμμετρα” ενός πρώην υπουργού οικονομίας -με περίεργη  διαδρομή από τα παρασκήνια του Μαξίμου επί ΠΑΣΟΚ στο προσκήνιο με ΣΥΡΙΖΑ- με τον ίδιο πρωταγωνιστή. Η ψηφιακή τεχνολογία αντί για μαγνητοφωνήσεις χρήσιμο είναι να αξιοποιείται για την ανασυγκρότηση, την προστασία, την ασφάλεια, την αξιοπρέπεια της χώρας, των θεσμών, των πολιτών.

Να δούμε και εμείς

την αποδοτικότητα των διαθέσιμων  πόρων εφόσον είμαστε μέρος του 5% της οικονομικής παραγωγής της Ευρώπης (650 δις Ευρώ, σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό οργανισμό Ασφάλειας) που διατίθενται ετησίως για  την εγκληματικότητα, την τρομοκρατία, τις παράνομες δραστηριότητες, την βία, τις καταστροφές και, στην περίπτωσή μας, και για την ασύμμετρη γελοιότητα. Στην ημερήσια διάταξη έχει ανέβει τις τελευταίες δεκαετίες η κακόβουλη χρήση του διαδικτύου, η πρόληψη και απόκρουση του εγκλήματος στον κυβερνοχώρο. Η δυναμική της δραστηριότητάς του είναι διαφορετική από τον πραγματικό κόσμο αφού είναι δύσκολη η χρήση κατασταλτικών μέτρων και όχι επαρκής η εμπειρική γνώση και έρευνα. Με δεδομένο ότι δεν απαιτείται "να μπείς σε ένα κατάστημα να αγοράσεις όπλο ή να  ληστέψεις" αλλά στον υπολογιστή, η αύξηση των κινδύνων είναι ορατή και τα πράγματα γίνονται σοβαρά για το μέλλον. Η έρευνα για την κατανόηση και αποτροπή των αιτιών αποκτά όλο και πιο πολύ σημασία και προτεραιότητα.

Η ψηφιακή τεχνολογία με την δημιουργία λύσεων, ηλεκτρονικών πλατφορμών, προϊόντων – εργαλείων, αξιοποιήσιμων από την καταγραφή και αξιολόγηση της ακραίας φτώχειας και την παρακολούθηση εφαρμογής προγραμμάτων/στοχευμένων δράσεων μέχρι τον τρόπο ανίχνευσης πιθανής εκδήλωσης πρακτικών απόκλισης, είναι για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, τους επιστήμονες πρώτης γραμμής και παρέμβασης σε πρώτο πλάνο πλέον. Σε τρείς μείζονες περιοχές χρειάζεται ανασχεδιασμός και προσοχή: 

Πρώτον: στη διαμόρφωση και υιοθέτηση ενεργειών στην κοινωνική πλευρά δηλαδή "συμμετοχή" σε κοινότητες, ομάδες, οικογένειες για να αποφευχθεί  να γίνουν λειτουργικοί οι  άνθρωποι σε παραβατικές ή εγκληματικές συμπεριφορές, να επανενταχθούν. 

Δεύτερον: στην αποτελεσματικότητα με σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων, με επιδίωξη της συνεργασία των ανθρώπων και της κοινωνίας και όχι της αντίδρασης. Άλλωστε η αποφυγή "περισσότερων επιχειρημάτων" για θέματα ελευθερίας ή θρησκείας ή δικαιωμάτων ατόμων ή ομάδων απαιτεί προσοχή για να μην απειληθεί η προσπάθεια. Αν κάτι τέτοιο διατρέξει προγράμματα οδηγεί στην υπονόμευση της προοπτικής της επιστημονικής συμβολής και αποστολής. 

Τρίτον: στον συντονισμό στο επίπεδο λειτουργίας των δημοσίων αρχών, της οργανωμένης κοινωνίας. Η αναβάθμιση των σχέσεων αρχών και πολιτών, η μαζική ενημέρωση και εκπαίδευση στα ασύμμετρα φαινόμενα που θέτουν βασικά ζητήματα ασφάλειας και πολιτισμού, ανατρέποντας τον τρόπο ζωής, είναι η αναγκαία συνθήκη για να χτυπηθούν όχι μόνο τα συμπτώματα αλλά και οι αιτίες. 

Αξίζουμε άλλο περιβάλλον, στόχους επί των πραγματικών διακυβευμάτων, πολιτικούς και πολιτική διαφορετική από αυτή που περιγράφεται από τον συγγραφέα Frank Moorey Colby:  "η πολιτική είναι ένας χώρος με χαμηλές προσδοκίες και περίεργα μέτριες απαιτήσεις, όπου όλοι είναι καλοί, εκτός αν είναι εγκληματίες, και όλοι είναι σοφοί, εκτός αν είναι -σε γελοίο βαθμό- κάτι άλλο". 

Κοντολογίς το μαγικό κλειδί για την κλίμακα των σύγχρονων προβλημάτων για τις κοινωνίες του 21ου είναι η ευθύνη και η εμπιστοσύνη σε αξίες: να τις διακρίνουμε, να τις εισάγουμε σε όλους τους τομείς δραστηριότητας. Φτάνει πια με τα κάθε είδους κόλπα, τον αριβισμό, τον ναρκισσισμό, τις "βαρουφάκειες" τακτικές, τα υπόγεια πολιτικά παιχνίδια και τα "παρα-" στους θεσμούς.

*Ο Σπύρος Παπασπύρος είναι πρώην Πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ