Τετάρτη, 27 Νοέμβριος 2013
Συνθήκες κοινωνικού αποκλεισμού εξακολουθούν να βιώνουν οι Ρομά των Ιωαννίνων
Σε
απόσταση τριών περίπου χιλιομέτρων από την κεντρική πλατεία των
Ιωαννίνων, σε συνθήκες τριτοκοσμικές, δεκαπέντε περίπου οικογένειες που
έχουν εγκατασταθεί τα τελευταία χρόνια, δίπλα ακριβώς από τα
συρματοπλέγματα του αεροδρομίου, αντιμετωπίζουν μία δύσκολη έως τραγική
καθημερινότητα.
Είναι υπερβολή να μιλήσει κάποιος για ποιότητα ζωής δίπλα από μία τάφρο που κανείς δε θυμάται πότε καθαρίστηκε για τελευταία φορά, αλλά και δίπλα από βουλωμένα και ξεχειλισμένα φρεάτια της ΔΕΥΑΙ, στον χωματόδρομο από τον οποίο διέρχεται ο κεντρικός αγωγός που καταλήγει στο εργοστάσιο βιολογικού καθαρισμού.
Περίπου 100 άτομα, τα περισσότερα της οικογένειας «Παναγιωτόπουλου» μεταξύ των οποίων 30 περίπου παιδιά ηλικίας λίγων μηνών έως 10 ετών, βιώνουν έναν ιδιότυπο κοινωνικό αποκλεισμό από την τοπική κοινωνία και τους επίσημους φορείς.
Πολλές ευθύνες βέβαια και στη συγκεκριμένη περίπτωση ανήκουν και στους ίδιους για το χειρισμό διαφόρων θεμάτων κυρίως αυτών που αναφέρονται στην υγειονομική περίθαλψη και στην εκπαίδευση των παιδιών.
Υπάρχουν όμως και άλλα ζητήματα που σχετίζονται με την υποχρέωση της πολιτείας και των τοπικών φορέων, κυρίως του δήμου Ιωαννιτών, να τα επιλύσει, όπως είναι τα προβλήματα στις βασικές υποδομές.
Οι βροχοπτώσεις των τελευταίων ημερών προκάλεσαν τεράστια προβλήματα στα σπίτια του οικισμού, με τους ιδιοκτήτες να βάζουν... υδατοφράγματα για να αποτρέψουν την είσοδο των νερών στα σπίτια τους.
Η άσφαλτος σταματά σε απόσταση 200 περίπου μέτρων από τα πρώτα σπίτια και ο χωματόδρομος σύμφωνα με τους ίδιους, αλλά και με άλλους ιδιοκτήτες και κτηνοτρόφους που διατηρούν ζώα στην ίδια περιοχή, γίνεται απροσπέλαστος για ανθρώπους και αυτοκίνητα.
Έκκληση προς το δήμο Ιωαννιτών να ενδιαφερθεί για τη βελτίωση του δρόμου κυρίως και προς τη ΔΕΥΑΙ για τα βουλωμένα φρεάτια, απηύθυνε ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, ενώ ο Σάββας Γαβριηλίδης, ιδιοκτήτης οικοπέδου δίπλα στον οικισμό, τόνισε πως έχουν περάσει χρόνια από την τελευταία φορά που εκδηλώθηκε ενδιαφέρον.
Είναι υπερβολή να μιλήσει κάποιος για ποιότητα ζωής δίπλα από μία τάφρο που κανείς δε θυμάται πότε καθαρίστηκε για τελευταία φορά, αλλά και δίπλα από βουλωμένα και ξεχειλισμένα φρεάτια της ΔΕΥΑΙ, στον χωματόδρομο από τον οποίο διέρχεται ο κεντρικός αγωγός που καταλήγει στο εργοστάσιο βιολογικού καθαρισμού.
Περίπου 100 άτομα, τα περισσότερα της οικογένειας «Παναγιωτόπουλου» μεταξύ των οποίων 30 περίπου παιδιά ηλικίας λίγων μηνών έως 10 ετών, βιώνουν έναν ιδιότυπο κοινωνικό αποκλεισμό από την τοπική κοινωνία και τους επίσημους φορείς.
Πολλές ευθύνες βέβαια και στη συγκεκριμένη περίπτωση ανήκουν και στους ίδιους για το χειρισμό διαφόρων θεμάτων κυρίως αυτών που αναφέρονται στην υγειονομική περίθαλψη και στην εκπαίδευση των παιδιών.
Υπάρχουν όμως και άλλα ζητήματα που σχετίζονται με την υποχρέωση της πολιτείας και των τοπικών φορέων, κυρίως του δήμου Ιωαννιτών, να τα επιλύσει, όπως είναι τα προβλήματα στις βασικές υποδομές.
Οι βροχοπτώσεις των τελευταίων ημερών προκάλεσαν τεράστια προβλήματα στα σπίτια του οικισμού, με τους ιδιοκτήτες να βάζουν... υδατοφράγματα για να αποτρέψουν την είσοδο των νερών στα σπίτια τους.
Η άσφαλτος σταματά σε απόσταση 200 περίπου μέτρων από τα πρώτα σπίτια και ο χωματόδρομος σύμφωνα με τους ίδιους, αλλά και με άλλους ιδιοκτήτες και κτηνοτρόφους που διατηρούν ζώα στην ίδια περιοχή, γίνεται απροσπέλαστος για ανθρώπους και αυτοκίνητα.
Έκκληση προς το δήμο Ιωαννιτών να ενδιαφερθεί για τη βελτίωση του δρόμου κυρίως και προς τη ΔΕΥΑΙ για τα βουλωμένα φρεάτια, απηύθυνε ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, ενώ ο Σάββας Γαβριηλίδης, ιδιοκτήτης οικοπέδου δίπλα στον οικισμό, τόνισε πως έχουν περάσει χρόνια από την τελευταία φορά που εκδηλώθηκε ενδιαφέρον.
Γιατί δεν πηγαίνουν σχολείο;
Ένα από τα θέματα βέβαια μείζονος σημασίας και άμεσης προτεραιότητας και για τους ίδιους, αλλά και για τους επίσημος φορείς της πολιτείας, τις κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου και την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, έχει να κάνει με τους λόγους για τους οποίους κανένα από τα 30 περίπου παιδιά του οικισμού δεν πηγαίνει στο σχολείο.
Οι γονείς τους υποστηρίζουν ότι θέλουν να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο, όμως το βασικό πρόβλημα είναι η μεταφορά τους από και προς το Πέραμα.
Ανεξάρτητα πάντως από το εάν οι ίδιοι ενδιαφέρθηκαν ή όχι να εγγράψουν τα παιδιά τους στις σχολικές μονάδες του Περάματος, όπου ανήκουν διοικητικά, αυτό αποτελεί πρωτίστως υποχρέωση των φορέων της εκπαίδευσης που θα πρέπει να καταγράψουν τα παιδιά αυτά ως εν δυνάμει μαθητικό δυναμικό και φυσικά να αναζητήσουν την καλύτερη δυνατή λύση για την μεταφορά τους στο σχολείο.
Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ από την ΕλευθερίαΈνα από τα θέματα βέβαια μείζονος σημασίας και άμεσης προτεραιότητας και για τους ίδιους, αλλά και για τους επίσημος φορείς της πολιτείας, τις κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου και την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, έχει να κάνει με τους λόγους για τους οποίους κανένα από τα 30 περίπου παιδιά του οικισμού δεν πηγαίνει στο σχολείο.
Οι γονείς τους υποστηρίζουν ότι θέλουν να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο, όμως το βασικό πρόβλημα είναι η μεταφορά τους από και προς το Πέραμα.
Ανεξάρτητα πάντως από το εάν οι ίδιοι ενδιαφέρθηκαν ή όχι να εγγράψουν τα παιδιά τους στις σχολικές μονάδες του Περάματος, όπου ανήκουν διοικητικά, αυτό αποτελεί πρωτίστως υποχρέωση των φορέων της εκπαίδευσης που θα πρέπει να καταγράψουν τα παιδιά αυτά ως εν δυνάμει μαθητικό δυναμικό και φυσικά να αναζητήσουν την καλύτερη δυνατή λύση για την μεταφορά τους στο σχολείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου