Η «Ελιά» των 58 και ο... δάκος

Οι «58», σαν ερασιτέχνες γεωπόνοι, βρέθηκαν να ψεκάζουν στα τυφλά.

Της Μαρίλης Μαργωμένου

Δευτέρα βράδυ στο «Ακροπόλ», οι «58» βάζουν τις ρίζες της δικής τους Κεντροαριστεράς. Αλλά στο φυτώριο της «Ελιάς» τα παράσιτα και τα ζιζάνια της πολιτικής παραμονεύουν... Μοιάζει τόσο φιλικό προς τον άνθρωπο, που καθόλου δεν σου γεμίζει το μάτι. Τουλάχιστον μέχρι να εντοπίσει το δέντρο από μακριά. Βλέπετε, ο δάκος δεν είναι ένα τυχαίο παράσιτο. Με τα μικρά του φτεράκια, πάει και εναποθέτει τα αυγά του στον καρπό. Οταν αυτός δέσει, τα μικρά του θα νιώθουν μεσα στην ελιά σαν στο σπίτι τους. Περίπου, δηλαδή, όπως ένιωθαν οι «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις» τη Δευτέρα το βράδυ στο «Ακροπόλ». Εορταστικός ο Ευ. Βενιζέλος μπορεί να έλεγε πως οι «58» θα πορευθούν «χωρίς ηγεμονίσκους», αλλά η φυσιογνωμία του στην 3η σειρά του «Ακροπόλ» θύμιζε ανησυχητικά τον τιμώμενο ελαιοπαραγωγό της βραδιάς. Οι «58», βέβαια, δεν φάνηκαν να ταράζονται. Αντιθέτως, μετά την εκδήλωση, τουλάχιστον 30 από αυτούς πήραν ευτυχείς τον δρόμο για την πλατεία της Αγίας Ειρήνης, για να καταλήξουν στο μπαρ που φέρει περήφανα το όνομα «Μπούφος». Αλλά πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει; Στον λαχανόκηπο της Κεντροαριστεράς, μπορούν όλα τα λουλούδια να ανθίσουν. Ακόμη κι αν πρόκειται για μεταφύτευση από τους μπαξέδες του ΠΑΣΟΚ. Μπορεί να τιτιβίζει «ελιά - ελιά, με Μπένι βασιλιά» η Μαρία Ρεπούση στο twitter, μπορεί να κρούει τον ψηφιακό κώδωνα του facebook ο Θ. Μαργαρίτης επειδή ο Ευ. Βενιζέλος «παρουσίασε την κίνηση των 58 ως ΠΑΣΟΚ και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις», μπορεί ακόμα και από τη Χαριλάου Τρικούπη να έρχονται κεραυνοί σε φάκελο επειδή τα στελέχη μαθαίνουν «από τους άλλους για το πώς θα κατέβουμε στις ευρωεκλογές», αλλά ο δάκος όταν έρθει η ώρα να αφήσει στο δέντρο τα μικρά, καταστροφικά αυγά του, πάντα βρίσκει τον τρόπο. Και έτσι, στενή σχέση με την ελιά (και όχι για τους παλιούς, επιδερμικούς λόγους...) απέκτησε ξαφνικά και ο Κ. Σημίτης. Δεν ήταν μόνο η Σώτη Τριανταφύλλου που τον είδε μέσα στα κλαριά και στραβομουτσούνιασε. Ηταν και ο Θ. Πάγκαλος, που έσπευσε να του τινάξει τον κορμό. «Στους 58 έχει συρρεύσει όλο το «σημιταριό», είπε ο παλαιός υπουργός, καταδεικνύοντας τα ζιζάνια που είχαν αρχίσει να πυκνώνουν. Και οι «58», σαν ερασιτέχνες γεωπόνοι, βρέθηκαν να ψεκάζουν στα τυφλά. Τα πολιτικά εγχειρίδια θα έπρεπε να τους είχαν προετοιμάσει για τον βέλιουρα: το πράσινο, φουντωτό ζιζάνιο πάντα αγαπά να φυτρώνει εκεί που δεν το σπέρνουν. Αλλά στην πραγματική ζωή, τα ζιζάνια δεν είναι εύκολο να τα ξεχωρίσεις. Ο Γ. Φλωρίδης, ας πούμε, ο παλαιός των ημερών του ΠΑΣΟΚ, όταν τον βολιδοσκόπησε για λογαριασμό των «58» ο Ν. Μπίστης, έδειξε μεγάλη διάθεση συνεργασίας. Μόνο που αμέσως μετά βγήκε και δήλωσε πως πάνε να μας πείσουν ότι «το νέο είναι το άθροισμα του παλιού». Ο κ. Μπίστης άρπαξε το ψεκαστήρι, μήπως και προλάβει τον βέλιουρα εν τη γενέσει του, αλλά κατά λάθος ψέκασε τα ευπαθή άνθη του λαχανόκηπου, που λούφαξαν σαν τα νούφαρα τη νύχτα. Η Αννα Διαμαντοπούλου μία ολόκληρη εδομάδα έλεγε πως πρέπει «να γίνουν κόμμα οι 58», αλλά τη Δευτέρα το βράδυ, λίγο έλειψε να βγάλουν amber alert στο «Ακροπόλ», όσο η ώρα περνούσε κι εκείνη δεν εμφανιζόταν στο μποστάνι. Και σαν να μην έφτανε αυτό, από δίπλα ξεφύτρωσε και η μουχρίτσα. Ο Α. Λοβέρδος, που δεν τον βολιδοσκόπησε κανείς, βγήκε στα κανάλια να μιλήσει για τους «φορείς του τίποτε» και «εκφραστές του κανενός». Στα παραπολιτικά των εφημερίδων, οι παπανδρεϊκοί συναίνεσαν: εκείνοι δεν είδαν και πολύ κόσμο στην εκδήλωση. «Ποια 3.000 άτομα;», έλεγαν. «Αφού το Ακροπόλ έχει όλες κι όλες 750 θέσεις. Πού κάθησαν οι υπόλοιποι;». Ο Θ. Σκυλακάκης, πάλι, ξεσπάθωσε στο facebook γιατί το «πελάτες, όχι πολίτες» το είπαν πρώτα τα στελέχη της «Δράσης», οπότε δεν έχει δικαίωμα ο Γ. Ψαριανός να κλέψει την πατέντα του ευφυολογήματος. Ο Γ. Μπουτάρης ομοίως δυσανασχέτησε, γιατί «δεν μπορεί να μη συμπεριλάβεις και προσωπικότητες από τον ΣΥΡΙΖΑ» στους «58». Αλλο που ο Π. Σκουρλέτης του ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει ούτε οι προσωπικότητες ούτε καν τα... παλτά τους να συμμετάσχουν στο νέο σχήμα: «Πολλοί θα προσπαθήσουν να εμφανιστούν με καινούργια πανωφόρια», είπε στο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ. Και περιέγραψε την επόμενη επίθεση: εκείνη του αναρριχώμενου κισσού. Αλλά αυτό είναι το επόμενο κεφάλαιο στο βοτανολόγι της πολιτικής. Γιατί όπως θα μπορούσε και οποιοσδήποτε γεωπόνος να σας πληροφορήσει, ο Μάιος, που θα γίνουν οι ευρωεκλογές, είναι η εποχή που τα ζιζάνια θεριεύουν.