Τα Χριστούγεννα του έλληνα… του «τεμπέλη»

 Του Χρήστου Παπαδημητρίου.

        Κοινωνιολόγου.

            Προέδρου Τ Κ Πύργου-Κόνιτσας.               

                             Τα Χριστούγεννα

                     του  έλληνα… του  «τεμπέλη» . 

                                       

Παραμονές Χριστoυγέvvωv και «o μαστρο-Παύλος o Πισκολέτος μπήκε πρωιvός πρωιvός στο καπηλειό του Πατσόπουλου vα πιει καvέvα ρούμι vα ζεσταθεί o άvθρωπoς. Tov είχε διώξει η γυvαίκα του, τov είχε δείρει o κoυvιάδoς του, τov είχε διαβολοστείλει η σπιτovoικoκυρά του και το χειρότερο απ όλα! τov είχε φασκελώσει o μικρός γιος του.

Παραμονές Χριστουγέννων σε λίγες μέρες στην Ελλάδα του 2013,και μυριάδες ελλήνων φαντάζουν ως ο ήρωας του Παπαδιαμάντη ο μάστρο Παύλος, απολυμένοι διωγμένοι, διαθέσιμοι, νηστικοί άνεργοι και πεινασμένοι, παγωμένοι και εν τέλει και φασκελωμένοι ως τεμπέληδες.

Ο συγγραφέας  πριν 107 χρόνια  με το μοναδικό αυτό ηθογραφικό διήγημα «Τα Χριστούγεννα του Τεμπέλη» περιέγραψε με θαυμαστή ομοιότητα αυτό που συμβαίνει σήμερα.

Αυτά τα Χριστούγεννα πράγματι θα βρούνε χιλιάδες συμπατριώτες μας απολυμένους, διωγμένους από την δουλειά τους, πεινασμένους, απένταρους κρυωμένους, και βέβαια με έναν νέο προσδιορισμό αυτόν του τεμπέλη. Για ότι όμως συμβαίνει στην Ελληνική πραγματικότητα πρωτίστως φταίει ο τεμπέλης ο έλληνας ο οποίος τώρα θα πληρώσει το τίμημα με την ανεργία του, με την κατάθλιψη του, με την φτώχεια του και την πείνα του και αν δεν αντέξει το κρύο με τον θάνατό του.

Ταυτόχρονα με μεγάλη ικανοποίηση!!! δέχτηκε ο λαός μας την δημοσιοποίηση του πόθεν έσχες των πολιτικών που επαγγελματικά οι ίδιοι και οι οικογένειές τους ασχολήθηκαν με την δραστηριότητα της πολιτικής, γιατί περί επαγγελματικής κερδοφόρου δραστηριότητας πρόκειται.

Τόσος πλούτος και χρήμα πρέπει να είναι αποτέλεσμα σκληρής και επιτυχημένης εργασίας.

Τέτοια ανέχεια, φτώχεια, και ανεργία, πρέπει να είναι αποτέλεσμα της τεμπελιάς.

Και αυτή η πραγματική διαπίστωση!!! εν όψει μάλιστα της γέννησης του Θεανθρώπου, αποκτά μεγαλύτερη διάσταση αν συνδυαστεί και με την δημοσιοποίηση ότι μεγάλη οικονομική δυναμική διαθέτουν επίσης και θρησκευτικοί, δικαστικοί, και ανώτεροι λειτουργοί, και αυτό σε μας τους πολίτες δημιουργεί επιπρόσθετη αισιοδοξία καθότι μας εφησυχάζει το γεγονός ότι μπορεί ο κόσμος να πεινάει σήμερα αλλά με την σκληρή προσπάθεια όλων των προαναφερομένων θα μοιραστούμε όσοι επιβιώσουμε το πρωτογενές πλεόνασμα!!!.

             Μη θεωρήσεις αγαπητέ μου συμπολίτη ότι αυτές οι σκέψεις γράφονται από φθόνο και ζήλεια για τους έχοντες και κατέχοντες, γράφονται από κάποιας μορφής απογοήτευση αλλά και αηδία  συνάμα, αλλά και από την πίστη ότι ο πόνος, η πείνα και ο θάνατος, για τον υγιή τον χορτάτο και τον ζωντανό δεν μπορούν να κατανοηθούν αλλά ερμηνεύονται και αναλύονται με φιλολογική φλυαρία και ανυπέρβλητο θράσος, ακόμη και σήμερα, που περισσεύουν όλα τους.

Η τοποθέτηση δεν ενδιαφέρεται να περιγράψει την μεθοδολογία πλουτισμού των προαναφερόμενων, είναι μάλλον γνωστή αλλά και καθημερινά όλο και κάποιος άλλος εμπλουτίζει το πάζλ των κλεφτών με νέα μέθοδο ως η προχθεσινή άλλου αξιοθρήνητου υποκειμένου  πρώην δήθεν υπουργού, ούτε να λοιδορήσει αλλά ούτε και να αγνοήσει την θλιβερή κατάντια πολιτικών δικαστικών και θρησκευτικών «οντοτήτων», οι οποίοι θεωρούν apriori την σημαντικότητά τους, και με περισσή αναλγησία επιχειρούν ακόμη οι μεν να μας σώσουν από τις εγκόσμιες προβληματικές οι δε να μας εξασφαλίσουν προνομιούχα θέση στον παράδεισο.

Η επικοινωνιακή αναφορά στην δύναμη του λαού γενικώς να αντέξει και να ξεπεράσει την ανείπωτη κατάσταση, αποτελεί σήμερα έναν ψεύτικο θεατρινισμό, αγγίζοντας τα όρια του παραλογισμού, αφού δεν εξηγείται το πώς θα γίνει αυτό.

Είναι δε προκλητικός ο λόγος πολλών «μικρών και ολίγων»  ώστε αντιλαμβάνεται ο πολίτης την εσκεμμένη προσπάθεια των να εμποτίσουν την κοινωνία με την άποψη και την θέση περί ατομικής ενοχής του πολίτη, όχι απλά της ευθύνης των πολιτών αλλά της ενοχής του πολίτη, για την τεμπέλικη συμπεριφορά του και διάθεση.

Η επίκληση της γενικής ευθύνης και η ανίχνευση μέσα σε αυτήν της προσωπικής ενοχής για την ανεργία, την φτώχια, την μιζέρια είναι έννοιες για τις οποίες ο πολίτης πρέπει να πειστεί ότι έχει όχι μόνο μερίδιο ευθύνης αλλά και ενοχής, αποτελεί κατά την άποψή μου προβοκατόρικη προσπάθεια η οποία βρίσκει συμμάχους σε όλο το φάσμα της πολιτικής θρησκευτικής, κοινωνικής, δημοσιογραφικής και όχι μόνο διάστασης στην χώρα μας.

Προσωπική ενοχή αγαπητέ μου συμπολίτη, για το γεγονός του ότι ο διπλανός μας έχει καταστεί ήδη «ληξιπρόθεσμος» σε υποχρεώσεις και καταστάσεις της οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας.

Προσωπική ενοχή για το σημερινό status quo που μας προέκυψε από συγκεκριμένους χειρισμούς συγκεκριμένων ανθρώπων της πολιτικής και όχι μόνο, ενώ οι ίδιοι εκλαμβάνουν την προσωπική τους παρέμβαση ως ελπίδα για την πατρίδα, η διαμεσολάβηση στο θείο, ισχυριζόμενα τα αξιοθρήνητα ανθρωπάκια ότι ο μίτος της Αριάδνης είναι  η τεμπελιά των ελλήνων, για την περιπέτεια της χώρας και των πολιτών..

Πιστεύω ότι σε αυτόν τον θεατρινισμό των δηλώσεων δεν υπάρχει ίχνος ειλικρίνειας, και οι οποίες σήμερα εκνευρίζουν αφάνταστα καθότι δεν έμεινε στον πολίτη ίχνος ανοχής, αλλά και αντοχής. 

Ξύλινα λόγια, ψεύτικα λόγια, υποκρισία ,και ξεδιάντροπη προκλητικότητα, σε πέτρινα χρόνια και εποχές, σε μέρες περίσκεψης, και προβληματισμού, σε καιρούς χαλεπούς για το σύνολο του λαού μας.

Δεν είναι προσωπική άποψη ότι ιδιαιτέρως φέτος τα μηνύματα όλων τους σε λίγες μέρες   για την γέννηση του θεανθρώπου θα είναι και πάλι εκτός πραγματικότητας και καλλίτερα να σιωπήσουν, γιατί όλων τους οι αναφορές θα προσεγγίζουν μια πιθανή ανάσταση παρακάμπτοντας την γέννηση, και ως άλλοι πόντιοι Πιλάτοι θα αναφέρονται στο έλασσον και θα αποφεύγουν  το μείζον.

Αγαπητέ αναγνώστη, η φτώχεια, η πείνα και ο πόνος δεν αντιμετωπίζονται με την συνήθη υποκρισία, και με την συνήθη και ανελέητη παραμυθολογία, χωρίς αυτό να παραγνωρίζει το πρόβλημα και τις όποιες ειλικρινείς προσπάθειες, δεν αντιμετωπίζονται ούτε με την εικονική πραγματικότητα που περιγράφουν και αρέσκονται να αναφέρονται οι παρουσιαζόμενοι ως ταγοί με αυτά… τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα …ακόμα και εν όψει των αληθινών και μεγάλων γεγονότων της χριστιανοσύνης, όπως είναι η γέννηση του χριστού μας.

                Συμπολίτη δέξου αυτό που μπορώ να σου στείλω… 2014 ευχές.

Γιάννενα 19 του Δεκέμβρη του 2013.

Ευχαριστώ θερμά –Καλά Χριστούγεννα και καλή χρονιά.