Ας ζήσουμε στους δικούς μας ονειρόσακους τον Δεκέμβρη !

ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ*

 

Διάφορα «κλείνουν και ανοίγουν» κάθε Δεκέμβρη προσπαθώντας να πείσουν ότι «ο χρόνος απελευθερώνεται από τα δεσμά του» και οι ρωγμές στην ζωή των ανθρώπων είναι «θέμα χρόνου» να γεφυρωθούν.

Μαζί με τους χίλιους πλούσιους του πλανήτη -που κατέχουν πλούτο ίσο με αυτόν 4δις ανθρώπων -και οι αναζητήσεις των περισσότερων για μέρες ήρεμες, ευχάριστες, προσιτές στα βαλάντια. Άλλωστε ευκαιρίες διαφημίζονται αλλά δυνατότητες δεν υπάρχουν.

Και εκεί που παρακολουθείς συνταγές και μαγειρέματα, αναπολείς παιδικές στιγμές στο χωριό ή την πόλη, χωρίς να είναι ποτισμένες με τις τωρινές αγωνίες, οι ειδήσεις σε φέρνουν μαζί με τα projectiles (βλήματα) στις «διασημότητες» (celebrities) της Αθήνας με την σκόνη- παρεξηγημένοι αφού άσπρη ζάχαρη για κουραμπιέδες παράγγελναν- που οι παγκόσμιες εκθέσεις του αρμόδιου γραφείου του ΟΗΕ για τα ναρκωτικά και το έγκλημα εκτιμούν το συνολικό τζίρο πάνω από 2 Τρις δολάρια. Από τον οποίο μόλις το 0,2 % εντοπίζεται και κατάσχεται από τις διωκτικές αρχές ανά τον κόσμο. Αλλά είναι ο τελευταίος μήνας και πρέπει να έχει από όλα: επαναφορά ρυθμών ζωής στις περιοχές που έβρεξε με ένταση αντιπλημμυρικά, χτύπημα ανεργίας, επιδόματα και  τις παραμονές διαγγέλματα κάθε είδους «καλοκαιρίας ή κακοκαιρίας» από διάφορους «μετεωρολογίζοντες». Ακόμη στις οκτώ έχουμε και πιο «φοβερά»: το Eurogroup απέκτησε νέο επικεφαλής αλλά παραμένει άτυπο χωρίς πρακτικά και διαφάνεια και η Ελλάδα πάει για τις αγορές. Και τα κοσμικά, από τα αρραβωνιάσματα του πρίγκηπα μέχρι το δένδρο του Λευκού Οίκου, ταυτόχρονα με την παράνοια του παράλληλου σύμπαντος των βόρειο- κορεατικών πυραύλων. Ο κύκλος λοιπόν περιλαμβάνει πρωταγωνιστές με σκηνές από έργα που θα προβληθούν προσεχώς ή επαναλήψεις από παλαιότερα.

Έτσι εκεί που σκέπτεσαι να κάνεις την επόμενη καμμιά βόλτα στα καφέ και την συνοικιακή αγορά ή το κέντρο ξαφνικά νοιώθεις «γεμάτος και ότι άρχισε να χιονίζει άσπρες μέρες», ότι έρχεται ένας πιο δίκαιος και ανθρώπινος κόσμος. Όσο κι αν προσπαθούν να σε αδειάσουν οι «ακατανόητες» κινήσεις Τράμπ στην Μέση Ανατολή, τα αμφίσημα της επίσκεψης Ερντογάν, οι «καμένες» αψιμαχίες για τα άλλα εσωτερικά θέματα. Και ψάχνεις τα ασυμβίβαστα με τους «κανόνες» της «κανονικότητας», δρόμο μακριά από κομφορισμούς, διπλοπροσωπίες, υποκριτικές ηθικές, το ενσωματωμένο ψέμα στον διχασμό λόγων και πράξεων που κυριαρχεί με εξωφρενικές και ακραίες καταστάσεις στο κοινωνικοπολιτικό πεδίο ή το «διεθνές δίκαιο».

Τότε πάς στην δική σου κουβέρτα και ενεργοποιείς «ευχές και αγάπες», τον δικό σου σάκο και αφήνεις τις ψευδαισθήσεις ενός εικονικού σκηνικού. Επιλέγεις να «ηττηθείς» χωρίς να «αγωνιστείς» σε αυτό το Δεκεμβριανό πεδίο, και πάλι να είσαι εκτός της διανομής και να ταξιδεύσεις με το έλκηθρο του Αη-Βασίλη των παιδικών αλλά πραγματικών ονείρων. Να ονειρευτείς τον κόσμο τον δικό σου όχι «πως ήταν» ή «έπρεπε» ή «πρέπει» αλλά σαν παραμύθι. Και στο φανάρι που κάποιο αλλοδαπό παιδί σου δώσει χαρτομάντηλο να του ανταποδώσεις αυτό που περιμένει... κάνοντας ότι δεν ξέρεις ότι μπορεί και να το εκμεταλλεύονται για το πόστο ... επειδή κατάλαβες το όνειρό του όπως και το δικό σου γιατί άλλο ο υπνόσακος και άλλο ο ονειρόσακος του Δεκέμβρη.

Και όταν το πρωί ξυπνήσεις να θυμάσαι μέρος ή όλα και νωχελικά να νοιώθεις την ομορφιά των ημερών χωρίς την «λάμψη του κόσμου» αλλά με πλούσια συναισθήματα!

*Ο Σπύρος Παπασπύρος είναι πρώην πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ