Πόσο ακόμη ο χορός των ελεφάντων;

TOY ΣΠΥΡΟY ΠΑΠΑΣΠΥΡΟY*

 Πολλοί αναγνωρίζουν ότι η κοινωνικοοικονομική και γεωπολιτική πραγματικότητα για την χώρα και την Ευρώπη είναι «κατάλληλη» για επανεκκίνηση.

Η τεχνητή «μείωση» της έντασης στις αξιολογήσεις δεν σημαίνει ούτε υποχώρηση στην εγκατάσταση μνημονιακών μέτρων και περικοπών ούτε χαλάρωση στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα των δανειστών.
Πόσο εξαιρετικές είναι όμως οι ευκαιρίες με τον χορό των ελεφάντων που «εγκατέστησε» η κρίση; Άλλο «πολιτική κρίσης» και άλλο πολιτική εξόδου. Η δεύτερη και ουσιαστική απαιτεί με καθαρό τρόπο, πρώτον: να έχεις φωνή, δεύτερον: να ακουστεί, τρίτον: να είναι ριζωμένη στις αξίες της ελευθερίας, στις τέχνες και τις επιστήμες, να ανοίγει το μέλλον ευημερίας και ειρήνης των λαών. Πώς να επανεκκινήσουμε την ενσωμάτωση των πολιτικών στην πρόοδο; Ίσως αρκετά πρέπει να κάνουμε διαφορετικά από το παρελθόν, χωρίς όμως να επιστρέψουμε σε αυτό.

 Η ανταπόκριση στις κοινωνικές προσδοκίες σημαίνει να υπάρξει εγγύηση για την ασφάλειά τους, να υπάρξουν αποτελεσματικοί μηχανισμοί μείωσης των ανισοτήτων έως ρύθμισης της μεταναστευτικής πίεσης, να προχωρήσει μια νέα οικονομία.

Οι ατελείωτες συζητήσεις, η αμηχανία και ο αδιάκοπος πολιτικός προβληματισμός δεν είναι πιθανά η πιο «αποτελεσματική μέθοδος». Ο «παραλογισμός» στην ανάδειξη των «πολιτικών» και άλλων κρίσιμων προβλημάτων στην ατζέντα της δημόσιας σφαίρας -από τα αντιπλημμυρικά έως την Υεμένη- καλά κρατεί και θυμίζει το γνωστό: «γύρω, γύρω όλοι και στη μέση ο Μανόλης, όλοι κάθονται στη γη κι ο Μανόλης στο σκαμνί...».

Τρεις τομείς είναι για την χώρα και την Ευρώπη η βάση επανεκκίνησης για πραγματική πρόοδο:

- Για την ασφάλεια και την άμυνα είναι ώρα για νέο «εθνικό δόγμα» με ευρεία συνεννόηση,συνεργασία και συμφωνία στην Ευρώπη χωρίς να οικοδομήσουμε πολυδαίδαλες διαδικασίες ή πολύπλοκες διπλωματικές και άλλες δομές. Γιατί η Ευρώπη είτε πάει μπροστά με σημαντικά βήματα πολιτισμού είτε κινδυνεύει να οδηγηθεί πίσω με την βία να «πρωταγωνιστεί».

- Να λυθούν οι αμφίβολες «οικονομικές πολιτικές» της ασφυκτικής λιτότητας, της υπερφορολόγησης εδώ, να «επανασυγκροτηθεί» ταχύτατα η ευρωζώνη: με διακυβέρνηση του ενιαίου νομίσματος -τα μέσα και εποπτεία του, να καταλήξουμε σε έναν οδικό χάρτη για σύγκλιση φορολογικών συστημάτων με καθορισμένο χρονοδιάγραμμα. Και βέβαια η δημιουργία ενός ισχυρού, κοινού, ευρωπαϊκού οργανισμού για την έρευνα και ανάπτυξη, εισαγωγή στην παραγωγή της τεχνολογίας- "breakthrough"-είναι εκ των ουκ άνευ.

- Τέλος, η αντιμετώπιση των μεταναστών - ή η χορήγηση ασύλου και οι όροι- επιβάλλει όχι μόνο αλληλεγγύη στα λόγια αλλά και προσαρμογή στα δεδομένα και την μεσο-μακροπρόθεσμη πίεση με περισσότερο κοινές αρχές και κανόνες.

Από την «δημιουργική» λογιστική στην καταστροφή και τώρα στην «δημιουργική» ασάφεια στην χώρα και την Ευρώπη, δηλ. στην μουσική για τους «ελέφαντες στο σπίτι μας», δεν προκύπτει αρμονία βηματισμού και αρτιότητα πορείας που να επαναφέρει την ανάπτυξη με δικαιοσύνη και να αποκαθιστά την κοινωνική -και όχι μόνο- συνοχή σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

Πέρα λοιπόν από διαιρέσεις σε εθνικό ή ευρωπαϊκό επίπεδο όσο πιο γρήγορα τροχοδρομήσουμε ένα σύγχρονο τρένο τόσο πιο καλό ταξίδι για το μέλλον της χώρας και της Ευρώπης μπορεί να ξεκινήσει. Και εδώ πρέπει να τεθεί η πρόκληση με ελευθερία επιβίβασης άμεσα και στην αφετηρία δηλαδή στη νέα ευρωπαϊκή, επίκαιρη και σύγχρονη συνθήκη που η χώρα μας έχει κάθε λόγο και «νομιμοποίηση» -από την εμπειρία και την θέση της- να ανοίξει με δυνατή και ενιαία φωνή και ισχυρή πρωτοβουλία!

*Ο Σπύρος Παπασπύρος είναι πρώην Πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ