Ιστορικός Του Παρόντος
Στις
γιορτινές μέρες βρέθηκα σε ένα σπίτι, όπου υπήρχαν τρεις συνομήλικοί μου
που αναζητούσαν εργασία. Άπαντες με προσόντα, πτυχιούχοι και με εργασία
μέχρι πρότινος σε υψηλές θέσεις ανταγωνιστικών κλάδων. Οι δύο σε
πωλήσεις ΙΧ και ο τρίτος σε φαρμακοβιομηχανία.
Μετά από περιπλάνηση μερικών μηνών έκαστος είχαν καταλήξει στις εξής «αναπτυξιακές» λύσεις.
Ο ένας δούλευε ως πωλητής σε μαγαζί ανδρικών ρούχων με μισθό 800€ (ντράπηκα να ρωτήσω μικτά, ή καθαρά), ενώ οι άλλοι 2 έψαχναν δουλειά ακόμα. Ο ένας, που κάποτε είχε 70 πωλητές από κάτω του, για να μην τρελαθεί βλέποντας πρωινάδικα στην τηλεόραση, ψιλό δούλευε, με αμοιβή ίση με χαρτζιλίκι εφήβου, σε κάποια start up εταιρία. Ο τρίτος δεν είχε βρει το παραμικρό. Επειδή ένας γνωστός μου έψαχνε sales assistant (υποστήριξη πωλήσεων, που μπορεί να την κάνει επιτυχώς ένας ξύπνιος απόφοιτος δευτεροβάθμιας) με μισθό γύρω στα 1.200€, τους το είπα. Βλαστήμησα την ώρα και τη στιγμή. Ήταν έτοιμοι να πάνε και οι τρεις, παρά τα ζόρικα ωράρια, παρά το ότι ο μισθός ήταν υποπολλαπλάσιο του αντίστοιχου που έπαιρναν προ ολίγων μηνών.
Ήταν έτοιμοι να σκύψουν το κεφάλι, να γυρίσουν σε μία θέση με χαμηλό στάτους, προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες της οικογενείας τους. Περισσότερο όμως για να αισθάνονται χρήσιμοι στον εαυτό τους και στην κοινωνία. Έτοιμοι να φορολογηθούν σκληρά, προκειμένου να καλύψουν τα επιδόματα ελεημοσύνης της κυβέρνησης σε διάφορες ομάδες υποψήφιων ψηφοφόρων της. Έτοιμοι να καλύψουν με τις εισφορές τους τις συντάξεις των συνομήλικων τους, που εδώ και χρόνια είναι συνταξιούχοι από σκληρές δουλειές, πχ από Τράπεζες, με 15 χρόνια υπηρεσία. Έτοιμοι να παρακαλέσουν να τους δώσω το τηλέφωνο του γνωστού μου. Σιχάθηκα τον εαυτό μου.
Κατά τα άλλα όμως, η οικονομία ανακάμπτει, η ανεργία μειώνεται. Τον Αύγουστο θα βγούμε από τα μνημόνια. Α, και ο πρωθυπουργός μας αντιστέκεται, δεν φόρεσε ακόμα την καπιταλιστική γραβάτα.
Τι να πω; Καλή χρονιά, με υγεία και με δουλειές να έχουμε. Ας ελπίσουμε οι άξιοι άνθρωποι αυτού του τόπου να τον στηρίξουν, έστω και με τους άδικους φόρους τους.
Μετά από περιπλάνηση μερικών μηνών έκαστος είχαν καταλήξει στις εξής «αναπτυξιακές» λύσεις.
Ο ένας δούλευε ως πωλητής σε μαγαζί ανδρικών ρούχων με μισθό 800€ (ντράπηκα να ρωτήσω μικτά, ή καθαρά), ενώ οι άλλοι 2 έψαχναν δουλειά ακόμα. Ο ένας, που κάποτε είχε 70 πωλητές από κάτω του, για να μην τρελαθεί βλέποντας πρωινάδικα στην τηλεόραση, ψιλό δούλευε, με αμοιβή ίση με χαρτζιλίκι εφήβου, σε κάποια start up εταιρία. Ο τρίτος δεν είχε βρει το παραμικρό. Επειδή ένας γνωστός μου έψαχνε sales assistant (υποστήριξη πωλήσεων, που μπορεί να την κάνει επιτυχώς ένας ξύπνιος απόφοιτος δευτεροβάθμιας) με μισθό γύρω στα 1.200€, τους το είπα. Βλαστήμησα την ώρα και τη στιγμή. Ήταν έτοιμοι να πάνε και οι τρεις, παρά τα ζόρικα ωράρια, παρά το ότι ο μισθός ήταν υποπολλαπλάσιο του αντίστοιχου που έπαιρναν προ ολίγων μηνών.
Ήταν έτοιμοι να σκύψουν το κεφάλι, να γυρίσουν σε μία θέση με χαμηλό στάτους, προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες της οικογενείας τους. Περισσότερο όμως για να αισθάνονται χρήσιμοι στον εαυτό τους και στην κοινωνία. Έτοιμοι να φορολογηθούν σκληρά, προκειμένου να καλύψουν τα επιδόματα ελεημοσύνης της κυβέρνησης σε διάφορες ομάδες υποψήφιων ψηφοφόρων της. Έτοιμοι να καλύψουν με τις εισφορές τους τις συντάξεις των συνομήλικων τους, που εδώ και χρόνια είναι συνταξιούχοι από σκληρές δουλειές, πχ από Τράπεζες, με 15 χρόνια υπηρεσία. Έτοιμοι να παρακαλέσουν να τους δώσω το τηλέφωνο του γνωστού μου. Σιχάθηκα τον εαυτό μου.
Κατά τα άλλα όμως, η οικονομία ανακάμπτει, η ανεργία μειώνεται. Τον Αύγουστο θα βγούμε από τα μνημόνια. Α, και ο πρωθυπουργός μας αντιστέκεται, δεν φόρεσε ακόμα την καπιταλιστική γραβάτα.
Τι να πω; Καλή χρονιά, με υγεία και με δουλειές να έχουμε. Ας ελπίσουμε οι άξιοι άνθρωποι αυτού του τόπου να τον στηρίξουν, έστω και με τους άδικους φόρους τους.
ΠΗΓΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου